کودکان فقیرتر، سریع‌تر از همتایان مرفه خود پیر می‌شوند
براساس یک مطالعه، کودکانی که از خانواده‌های فقیرتر هستند، به احتمال زیاد دچار معایب بیولوژیکی مانند پیری سریع‌تر نسبت به همتایان مرفه خود می‌شوند. این معایب بیولوژیکی ممکن است در دهه نخست زندگی کودک، بسته به وضعیت مالی خانواده شکل بگیرند.
بخش خبر
کودکان و فقر ـ عکس از شاتراستاک
محققان امپریال کالج لندن، داده‌های یک‌هزار و ۱۶۰ کودک شش تا ۱۱ ساله را از سراسر اروپا برای این مطالعه که در مجله Lancet منتشر شد، بررسی کردند. کودکان با استفاده از مقیاسی بین‌المللی در مورد وضعیت مالی خانواده امتیازدهی شدند که براساس عواملی از جمله داشتن اتاق شخصی و شمار وسایل نقلیه در هر خانوار محاسبه می‌شود.
کودکان به سه گروه با وضعیت مالی بالا، متوسط و پایین تقسیم شدند. از نمونه‌های خون برای اندازه‌گیری میانگین طول تلومر در گلبول‌های سفید خون کودکان استفاده شد. همچنین هورمون استرس کورتیزول از ادرار آن‌ها اندازه‌گیری شد.
تلومرهای توالی‌هایی در انتهای کروموزوم‌ها هستند که با هر تقسیم سلولی کوتاه‌تر شده و میزان عمر سلول‌ها را تعیین می‌کنند. تلومرها نقش مهمی در پیری سلولی و یکپارچگی دی‌اِن‌ای DNA ایفا می‌کنند و تخریب آن‌ها با پیری مرتبط است. با افزایش سن انسان، تلومرها کوتاه‌تر می‌شوند. مطالعات قبلی ارتباطی بین طول تلومر و بیماری‌های مزمن و همچنین کاهش طول تلومر در اثر استرس حاد و مزمن را نشان داده‌اند.
این مطالعه نشان داد که کودکانِ گروه با وضعیت مالی بالا به‌طور متوسط پنج درصد تلومرهای بلندتری نسبت به کودکان گروه با وضعیت مالی پایین داشتند. همچنین، دختران به‌طور متوسط ۵,۶ درصد تلومرهای بلندتری نسبت به پسران داشتند، در حالی‌که کودکانی که شاخص توده بدنی (BMI) بالاتری داشتند، به ازای هر درصد افزایش در توده چربی، ۰,۱۸ درصد تلومرهای کوتاه‌تری داشتند. کودکان گروه‌های با وضعیت مالی متوسط و بالا نیز سطح کورتیزول بین ۱۵,۲ تا ۲۲,۸ درصد پایین‌تری نسبت به کودکان گروه با وضعیت مالی پایین داشتند.
محدودیت‌های مطالعه و پیامدهای آن
نویسندگان اذعان داشتند که این مطالعه دارای محدودیت‌هایی بود؛ از جمله اینکه کودکانی که مورد تحقیق قرار گرفتند از خانواده‌هایی که در فقر مطلق زندگی می‌کردند، نبودند. همچنین، این مطالعه نباید به‌عنوان نشانه‌ای از ارتباط بین وضعیت مالی و «کیفیت» ژن‌ها تفسیر شود، بلکه نشان‌دهنده تأثیر غیرمستقیم محیط بر یک نشانگر شناخته‌شده پیری و سلامت طولانی‌مدت است.
دکتر الیور رابینسون، از دانشکده بهداشت عمومی امپریال و نویسنده ارشد این مطالعه، گفت:
یافته‌های ما ارتباط روشنی را بین وضعیت مالی خانواده و یک نشانگر شناخته‌شده برای پیری سلولی نشان می‌دهد، به‌طوری‌که الگوهای بالقوه مادام‌العمر در دهه نخست زندگی کودک شکل می‌گیرند.
او افزود:
این بدان معناست که برای برخی از کودکان، پیشینه اقتصادی‌شان ممکن است آن‌ها را نسبت به کسانی که شروع بهتری در زندگی دارند، در وضعیت بیولوژیکی نامناسبی قرار دهد. با عدم رسیدگی به این موضوع، ما کودکان را در مسیری مادام‌العمر قرار می‌دهیم که ممکن است زندگی کمتر سالم و کوتاه‌تری داشته باشند.
رابینسون اضافه کرد:
کار ما نشان می‌دهد که زندگی در یک محیط با وضعیت مالی پایین باعث فرسودگی بیولوژیکی اضافی می‌شود. برای کودکان گروه کم‌برخوردار در مقایسه با کودکان با پیشینه‌های مالی بالا، این می‌تواند معادل تقریباً ۱۰ سال پیری در سطح سلولی باشد.
کِندال مارستون، از دانشکده بهداشت عمومی امپریال و نویسنده اول این مطالعه نیز در این‌باره گفت:
ما می‌دانیم که قرار گرفتن مزمن در معرض استرس باعث فرسودگی بیولوژیکی بدن می‌شود. این در مطالعات حیوانی در سطح سلولی نشان داده شده است – حیوانات استرس‌زده تلومرهای کوتاه‌تری دارند.
او ادامه داد:
در حالی که مطالعه ما نتوانست نشان دهد که کورتیزول مکانیسم اصلی است، اما ارتباطی بین وضعیت مالی و طول تلومر را نشان می‌دهد، که می‌دانیم در بزرگسالی با طول عمر و سلامتی مرتبط است. ممکن است کودکان با پیشینه‌های ضعیف‌تر مالی، استرس روانی-اجتماعی بیشتری را تجربه کنند. به‌عنوان مثال، آن‌ها ممکن است اتاق خواب خود را با اعضای خانواده به‌اشتراک بگذارند، یا ممکن است منابع مورد نیاز برای مدرسه را نداشته باشند – مانند دسترسی به کامپیوتر برای انجام تکالیف.
نظرها
نظری وجود ندارد.