کمبود دارو، غنی‌سازی اورانیوم و قضیه‌ی ارز ترجیجی
داروخانه ماتمکده شده است. دارو پیدا نمی‌شود یا اینکه مردم توان پرداخت بهای گران آن را ندارند. در همین حال روزنامه‌های حکومتی به ستایش از غنی‌سازی برای تولید داروهای خاص می‌پردازند و دعوا بر سر ارز ترجیحی ادامه می‌یابد.
بخش جامعه
در به در به دنبال دارو
کمبود و گرانی دارو مسئله‌ی ثابت کشور است. هر کس به داروخانه برود، غمزده از آن خارج می‌شود، چون حتا اگر موفق به دریافت داروی مورد نیاز خویش شود، با انسان‌هایی دردمندی مواجه می‌شود که یا دارویشان پیدا نمی‌شود، یا توان خرید آن را ندارند.
خبرگزاری ایلنا در گزارشی این مثال را می‌آورد:
یکی از نمونه‌های دردناک این وضعیت، مربوط به مادری است که فرزند خردسالش به سرطان خون مبتلا شده است. او با نگرانی از روند درمان کودک خود می‌گوید: فرزندم به پیوند مغز و استخوان نیاز دارد، اما هزینه‌های درمان آن‌قدر بالا رفته که دیگر توان پرداخت ندارم. نه بیمه‌ای دارم، نه درآمدی. مستمری ناچیز کمیته امداد، حتی برای زندگی روزمره هم کافی نیست. این مادر که همسرش را از دست داده و سرپرستی چهار فرزند را به‌تنهایی برعهده دارد، تأکید می‌کند که در ماه‌های اخیر ناچار بوده شبانه‌روز در بیمارستان کنار فرزند بیمارش باشد و از حال فرزندان دیگر خود بی‌خبر مانده است.
کمبود دارو و غنی‌سازی اورانیوم
هر چه بیماری پیچیده‌تر و درمان آن تخصصی‌تر باشد، پیدا کردن داروی آن هم مشکل‌تر می‌شود. در خبرهای این روزها در مورد کمبود دارو موضوع کمبود داروی برای بیماران بیماران خاص به ویژه بیماران مبتلا به سرطان از همه برجسته‌تر بوده است.
خبرگزاری ایلنا نوشته است:
براساس اعلام رسمی مسئولان، دارو و خدماتی مانند شیمی‌درمانی تحت پوشش بیمه تأمین اجتماعی قرار دارند، اما در عمل، بسیاری از بیماران به دلایلی نظیر نداشتن بیمه درمانی، مشکلات اقتصادی و ناآشنایی با روندهای اداری، امکان بهره‌مندی از این خدمات را ندارند. در برخی موارد نیز هزینه‌های بالای درمان و کمبود دارو بیماران را از ادامه مراحل درمانی بازمی‌دارد.
همزمان با برجسته‌تر شدن خبرهای مربوط به کمبود و گرانی داروهای ویژه، رسانه‌های حکومتی به صورتی هماهنگ به انتشار مطالبی درباره اهمیت غنی‌سازی اورانیوم در حد ۲۰ درصد برای تولید داروهای ویژه روآورده‌اند. به عنوان نمونه روزنامه کیهان در مقاله‌ای به تاریخ ۱۲ خرداد نوشته است:
حدود یک میلیون بیمار مبتلا به سرطان و بیماری‌های قلبی و عروقی و کلیوی در کشورمان زندگی می‌کنند که نیاز مبرم به رادیودارو دارند. البته غنی‌سازی هسته‌ای می‌تواند در خدمت رفع اغلب بیماری‌ها و تولید انواع داروها قرار بگیرد. راکتور تهران سالانه به ۱۲۰ کیلوگرم اورانیوم ۲۰ درصد برای تولید رادیوداروها نیاز دارد. حسین آبنیکی، رئیس اسبق مرکز توسعه سازمان انرژی اتمی ایران در پاسخ به اینکه غنی‌سازی در سطح ۲۰ درصد چه کارکردی در حوزه درمان دارد، توضیح داد: غنی‌سازی ۲۰ درصد را ما به شدت نیاز داریم. این غنی‌سازی برای رآکتور تهران است که رادیوداروهای مورد نیاز بیش از یک میلیون بیمار ما را تولید می‌کند؛ بیمارانی که عمدتاً هم بیماری‌های صعب‌العلاج دارند. اگر غنی‌سازی ۲۰ درصد را نداشته باشیم، عملاً سوخت رآکتور تهران و به‌تبع آن رادیودارو را در اختیار نداریم و این برای ما بسیار کلیدی است.
آنچه در این گزارش‌های تبلیغی پیدا نمی‌شود، آمار و ارقام قابل اتکا در مورد کاری که در زمینه‌ی تولید دارو با اتکا به غنی‌سازی اورانیوم انجام داده‌اند و بازدهی آن است. اما آنچه به چشم همگان می‌آید، کمبود و گرانی همه‌گونه دارو از جمله رادیودارو است. هر چه غنی‌سازی سرعت گرفته، بر گرانی دارو و دیگر مایجتاج مردم افزوده شده است.
قضیه ارز ترجیحی
از سوی دسته‌هایی از حکومت تلاش می‌شود کمبود دارو به موضوع حذف ارز ترجیحی پیوند زده شود. خبرگزاری فارس نوشته است:
«حذف ارز ترجیحی دارو به‌عنوان یکی از تصمیمات جنجالی در سیاست‌های اقتصادی و سلامت کشور، تبعات سنگینی برای بیماران و نظام سلامت ایران به دنبال داشته است. کارشناسان و فعالان حوزه بیمه و سلامت از افزایش چشمگیر قیمت دارو، کمبود اقلام دارویی و فشار مالی بر بیماران به‌عنوان پیامدهای این تصمیم یاد می‌کنند.
اما جناح مقابل حذف ارز ترجیحی را به لزوم مقابله با فسادی که گرد آن ایجاد شده برمی‌گرداند. افرادی با نفوذ ارز ارزان دریافت می‌کردند، آن را به جیب می‌زدند یا کالایی را که وارد می‌کردند با در نظر گرفتن نرخ گران‌ترِ ارز به نسبت ارز موسوم به «ترجیحی» می‌فروختند.
فساد و دزدسالاری
اینک پیگیری هر مسئله‌ای در ایران که به حکومت مرتبط شود، سر از دنیایی آغشته به فساد سردرمی‌آورد.
در فساد ساختاری، وضعیت ایجاد شده با برنامه هسته‌ای حکومت و فشار تحریمی ناشی از آن نقشی اساسی دارد. پوشش امنیتی این برنامه باعث شده دنیای تاریک ایجاد شود که در آن هرگونه تبهکاری میسر است.
کمبود و گرانی دارو هم به این تبهکاری‌ها برمی‌گردد.
نظرها
نظری وجود ندارد.