ازدحام، قطعی آب، شیوع شپش و نبود خدمات پزشکی در زندان خورین ورامین
یکی از زندانیان در تماس با خانواده‌اش گفته است نبود تهویه مناسب، کمبود جدی حمام و امکانات بهداشتی در فصل گرما، شرایط را برای زندانیان طاقت‌فرسا کرده است.
بخش جامعه و حقوق
زندان ورامین
زندان خورین ورامین با جمعیتی به‌مراتب بیش از ظرفیت خود، درگیر بحران‌هایی جدی در زمینه بهداشت، رفاه، درمان و شرایط انسانی است. گزارش‌های رسیده به خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، از وضعیت بغرنج این زندان حکایت دارد؛ جایی که نه تنها فضای فیزیکی برای زندانیان کافی نیست، بلکه نیازهای اولیه مانند آب، غذا، خدمات درمانی و اقلام بهداشتی نیز به‌درستی تأمین نمی‌شود.
یکی از کارکنان سابق این زندان در گفت‌وگو با هرانا وضعیت بندها را چنین توصیف کرده است:
زندان از نظر ظرفیت به‌شدت با استانداردهای لازم فاصله دارد. ازدحام بیش از حد زندانیان و کوچکی اتاق‌ها باعث شده بسیاری از آن‌ها ناچار به خوابیدن روی زمین (کف‌خوابی) شوند. در هر بند تنها ۲۰۰ تخت موجود است، در حالی که جمعیت برخی بندها تا سه برابر ظرفیت افزایش یافته است.
یکی از زندانیان نیز در تماس با خانواده‌اش گفته است که نبود تهویه مناسب، کمبود جدی حمام و امکانات بهداشتی در فصل گرما، شرایط را برای زندانیان طاقت‌فرسا کرده است. این زندانی تأکید کرده که شپش به‌طور گسترده در بندها شیوع پیدا کرده و هیچ رسیدگی مؤثری برای مقابله با آن انجام نمی‌شود: «در برخی بندها، شپش‌ها عملاً جولان می‌دهند.»
یکی از زندانیانی که به‌تازگی از این زندان آزاد شده نیز جزئیاتی را با هرانا در میان گذاشته است:
ظرفیت زندان حدود ۱۰۰۰ نفر است، اما اکنون بیش از ۲۲۰۰ نفر در آن نگهداری می‌شوند. در اندرزگاه‌های ۹ و ۱۰، در هر بند بین ۶۵۰ تا ۷۰۰ نفر و در اندرزگاه‌های ۷ و ۸، بین ۳۵۰ تا ۴۰۰ نفر جای داده شده‌اند؛ در حالی که هر بند تنها برای ۲۰۰ نفر با ۲۰۰ تخت طراحی شده است. در برخی اتاق‌ها تنها ۱۵ تخت وجود دارد، و در اتاق‌های بزرگ‌تر نیز ۱۸ یا ۲۴ تخت تعبیه شده، اما گاه تا ۱۷۰ زندانی در یک اتاق نگهداری می‌شوند. فشار جمعیت به‌حدی‌ست که پدیده‌هایی مانند اجاره یا خرید و فروش تخت توسط وکیل بند یا زندانیان دیگر، کاملاً رواج یافته است.
بر اساس اطلاعات دریافتی هرانا، آب زندان خورین روزانه در دو تا سه نوبت قطع می‌شود که معمولاً در ساعات میانی روز و در اوج گرما رخ می‌دهد. قطعی‌ها در ظهر حدود دو ساعت و عصرها حدود یک ساعت ادامه دارند. نبود آب در زمان‌هایی که زندانیان بیشترین نیاز را به بهداشت، استحمام و خنک شدن دارند، شرایط را دشوارتر کرده است. عدم وجود وسایل خنک‌کننده نیز این وضعیت را تشدید کرده و زندگی در گرمای طاقت‌فرسای ورامین را برای زندانیان سخت‌تر کرده است.
یکی از نزدیکان یک زندانی در این زندان در گفت‌وگو با هرانا درباره وضعیت خدمات بهداشتی گفته است:
در هر بند تنها ۹ حمام و ۱۰ سرویس بهداشتی وجود دارد که به‌هیچ‌وجه پاسخگوی نیاز زندانیان نیست. افراد برای استفاده از آن‌ها ناچارند مدتها در صف منتظر بمانند. همچنین، اقلام بهداشتی که ماهانه به هر زندانی داده می‌شود، تنها شامل یک شامپو، یک ژیلت و یک بسته پودر لباسشویی است که در برابر نیازهای هر فرد، ناکافی‌ست.
به گفته این منبع، کیفیت غذا، به‌ویژه نان، نامناسب و غیراستاندارد گزارش شده است. حدود نیمی از زندانیان برای تأمین غذای روزانه خود به فروشگاه داخلی زندان وابسته‌اند. قیمت اجناس این فروشگاه به‌طور متوسط ۳۰ درصد بالاتر از قیمت‌های بیرون از زندان است. این اختلاف قیمت‌ها فشار مالی سنگینی را به خانواده‌های زندانیان تحمیل کرده است. آب آشامیدنی زندان از چاه تأمین می‌شود که به‌دلیل کیفیت پایین، در برخی زندانیان موجب بروز مشکلاتی از جمله سنگ کلیه شده است.
یکی از کارکنان پیشین زندان خورین در گفت‌وگو با هرانا درباره وضعیت درمانی گفته است:
پزشک بهداری تنها صبح‌ها در زندان حضور دارد و بیمارانی که در دیگر ساعات به درمان فوری نیاز دارند، اغلب بدون رسیدگی رها می‌شوند. موارد متعددی از مرگ زندانیان بر اثر عدم رسیدگی مناسب وجود دارد. رفتار مأموران زندان نیز خشن و تحقیرآمیز است. این رفتارها به‌صورت روزمره گزارش می‌شود. مسئولان معمولاً در برابر اعتراض‌ها سکوت می‌کنند و تنها در زمان بازدید ناظران، ظاهر بندها را به‌طور موقت سامان می‌دهند.
زندان خورین ورامین اکنون با معضلاتی مواجه است که از استانداردهای حداقلی نگهداری انسان‌ها در حبس بسیار فاصله دارد. گزارش‌های متعدد زندانیان و منابع مطلع نشان می‌دهد که نقض فاحش حقوق بشر، نبود حداقل خدمات و پاسخ‌ندادن مسئولان به خواسته‌های ابتدایی زندانیان، به امری روزمره در این زندان تبدیل شده است.
نظرها
نظری وجود ندارد.