هشتادمین «سه‌شنبه‌ی نه به اعدام» : تداوم مبارزه برای زندگی و عدالت از مشروطه تا قزلحصار

در شرایطی که جمهوری اسلامی با نمایش خشونت‌بار قرون‌وسطایی احکام اعدام و قطع دست در پی بازسازی اقتدار از دست‌رفته‌ی خود است، زندانیان سیاسی در ۴۸ زندان کشور دست به اعتصاب غذا زده‌اند.

بخش جامعه و حقوق

۱۴ مرداد ۱۴۰۴

۲ دقیقه

چرخه بی‌وقفه اعدام و شکنجه ادامه دارد

کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» در حالی به هفته‌ی هشتادم خود رسیده که تنها در یک هفته گذشته، دست‌کم ۳۰ زندانی ـ از جمله دو زن ـ در زندان‌های ایران اعدام شده‌اند. چهار نفر از آنان، از بازداشت‌شدگان بلوچ جنبش «زن، زندگی، آزادی» بودند.

یکی از این اعدام‌ها به‌طور علنی در ملأ عام انجام شد؛ در سال ۲۰۲۵ تاکنون، احکام اعدام دست‌کم در پنج مورد به‌صورت عمومی اجرا شده‌اند: نمایش‌هایی هولناک، غیرانسانی و خشن برای پنهان‌سازی ترس و اضطراب یک حکومت که پایه‌های اقتدارش سست شده است.

در هفته‌ای که گذشت، سه زندانی در زندان ارومیه با قطع انگشتان مواجه شدند؛ مجازاتی قرون‌وسطایی که عفو بین‌الملل آن را بخشی از «چرخ‌دنده‌های ماشین شکنجه» خواند و گزارشگر ویژه سازمان ملل، مای ساتو، آن را «غیرانسانی و تحقیرآمیز» توصیف کرد.

همچنین گزارش‌ها از اعدام پنج شهروند افغانستانی در ماه گذشته حکایت دارند؛ نشانگر آنکه خشونت سازمان‌یافته، نه‌فقط علیه معترضان، به ویژه علیه اقلیت‌های ملی، بلکه علیه مهاجران نیز در حال گسترش است.

این خشونت‌ها تنها به اعدام و قطع عضو محدود نمی‌شود. هم‌اکنون از سرنوشت شماری از اعضای کارزار که در واحد ۴ زندان قزلحصار زندانی‌اند، خبری در دست نیست. در ۴ مرداد، آنان هدف یورش مأموران امنیتی قرار گرفتند و بسیاری به سلول‌های انفرادی بند امن واحد ۳ منتقل شدند.

برخی به بند بازگردانده شده‌اند، اما از سرنوشت پنج تن از آنان ـ لقمان امین‌پور، حمزه سواری، رضا سلمان‌زاده، سپهر امام‌جمعه و مصطفی رمضانی ـ هیچ اطلاعی در دست نیست. زرتشت احمدی راغب نیز بار دیگر به بند امن برده شده و سعید ماسوری، از چهره‌های شناخته‌شده کارزار، در سلول انفرادی بند ویژه‌ی واحد یک زندان قزلحصار در شرایط سخت و بلاتکلیف به‌سر می‌برد.

در همین زمینه، مهدی محمودیان، فعال مدنی زندانی، در واکنش به صدور حکم اعدام بابک شهبازی در ۱۲ مرداد نوشت:

این حکومت، انسان‌ها را می‌کُشد تا حکومت کند... این ماجرا دیگر فقط ظلم نیست؛ یک برنامه‌ی سیستماتیک برای انهدام امید است. و تا وقتی طناب دار در این کشور آویزان است، همه‌ی ما کمی مرده‌ایم.

گرامی‌داشت مشروطه، مقاومت علیه مرگ

اعضای کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» در آستانه‌ی ۱۱۹مین سالگرد انقلاب مشروطه، بار دیگر پیوستگی تاریخی مقاومت امروز با مبارزه دیرینه مردم ایران برای عدالت و آزادی را یادآور شده‌اند.

به باور آنان، هدف حکومت از تشدید خشونت، تزریق رعب و خاموش‌سازی جامعه است. اما جامعه‌ی ایران – از مشروطه تا امروز ـ با وجود سرکوب، شکنجه و اعدام، بر کرامت انسانی و حق تعیین سرنوشت پای فشرده و هنوز سر خم نکرده‌است.

امروز، سه‌شنبه ۱۴ مرداد، یاران کارزار در بندهای امن و ویژه‌ی زندان قزلحصار، همراه با زندانیان ۴۸ زندان سراسر کشور، دست به اعتصاب غذا زده‌اند. این همبستگی سراسری، جلوه‌ای از اراده‌ی مشترک برای مقاومت در برابر خشونت سازمان‌یافته‌ی حاکمیت است.

کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» با قدردانی از تمامی صداهایی که رنج زندانیان را بازتاب داده‌اند، از وجدان‌های بیدار در ایران و جهان خواسته‌ تا صدای «نه به اعدام» را رساتر، همگانی‌تر و مؤثرتر کنند و در گسترش این حرکت جمعی بکوشند.

هشتادمین هفته‌ی کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» در ۴۸ زندان مختلف

گرامی‌داشت ۱۱۹ امین سالگرد انقلاب مشروطه حمایت کامل از زندانیان سیاسی واحد ۴ قزلحصار
هشتادمین هفته از کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» را در حالی آغاز می‌کنیم که از هفته گذشته تاکنون، دست‌کم ۳۰ تن از زندانیان – شامل دو زن – اعدام شده‌ و یک اعدام نیز در ملأ عام به اجرا درآمده و چرخه خشونت و اعدام بی‌وقفه ادامه دارد.
در هفته گذشته همچنین در یک اقدام به‌غایت وحشیانه و ضدانسانی، با قطع انگشتان دست سه زندانی در زندان ارومیه مواجه بودیم. عفو بین‌الملل در اطلاعیه‌ای این اقدام را به‌شدت محکوم کرد و قوه قضائیه را «چرخ‌دنده ماشین شکنجه» نامید. گزارشگر ویژه، خانم مای ساتو، آن را اقدامی «غیرانسانی و تحقیرآمیز» دانست.
هشتادمین هفته کارزار را در شرایطی آغاز می‌کنیم که هنوز از سرنوشت شماری از اعضای کارزار در واحد ۴ زندان قزلحصار خبری نداریم. آنان در تاریخ ۴ مرداد، با یورش وحشیانه گارد و مأموران امنیتی به‌شدت مورد ضرب‌وشتم قرار گرفته و به سلول‌های انفرادی بند امن واحد ۳ منتقل شدند. تعدادی از آنان پس از ۵ روز به بند بازگردانده شدند، بند سیاسی کاملا امنیتی و در بسته است و دوربین‌های متعددی آنجا نصب کرده‌اند. از سرنوشت پنج تن از آنان لقمان امین‌پور، حمزه سواری، رضا سلمان‌زاده، سپهر امام‌جمعه، مصطفی رمضانی بی‌اطلاع هستیم. زرتشت احمدی راغب مجددا به بند امن منتقل شده‌است. وضعیت سعید ماسوری بسیار نگران کننده است و تنها می‌دانیم که زندان زاهدان از پذیرش این عضو کارزار خودداری کرده و وی هم اکنون در سلول انفرادی بند ویژه واحد یک زندان قزل حصار در وضعیت سخت و بصورت بلاتکلیفی بسر می برد.
ما، اعضای کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام»، ضمن محکوم کردن حمله وحشیانه به زندانیان و آزار و شکنجه آنان، بر مقاومت و ایستادگی یاران سر به‌دار و مبارز خود درود می‌فرستیم. از کلیه کسانی که درد و رنج زندانیان را انعکاس داده و می‌دهند، تشکر و قدردانی می کنیم.
ما باور داریم که هدف از تشدید اعدام، سرکوب، بریدن دست، و اعمال خشونت عریان و بی‌وقفه، چیزی جز تزریق رعب و ترس و به سکوت کشاندن جامعه نیست؛ جامعه‌ای که از انقلاب مشروطه در سال ۱۲۸۵ تاکنون، تشنه عدالت و آزادی است و بر کرامت انسانی و حق تعیین سرنوشت خود پای فشرده و هر روز بهای آن را با زندان، اعدام و شکنجه داده و می‌دهد.
ما همچنان از همه وجدان‌های بیدار و آزادی‌خواه – چه در داخل و چه در سطح بین‌المللی – می‌خواهیم که فریاد «نه به اعدام» را با حمایت فعال از کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام»، هرچه بلندتر کنند. گسترش این کارزار را – علیرغم تلاش حکومت و حامیان آشکار و پنهانش – با تمام امکانات در دستور کار خود قرار دهند.
امروز، سه‌شنبه ۱۴ مرداد، یاران ما در بند امن و بند ویژه قزلحصار با ۴۸ زندان عضو کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» در اعتصاب غذا هستند.
اسامی زندان‌ها به شرح زیر است:
زندان قزلحصار (واحد ۱، ۳ و ۴)، زندان مرکزی کرج، زندان فردیس کرج، زندان تهران بزرگ، زندان قرچک، زندان خورین ورامین، زندان چوبیندر قزوین، زندان اهر، زندان اراک، زندان خرم‌آباد، زندان یاسوج، زندان اسدآباد اصفهان، زندان دستگرد اصفهان، زندان شیبان اهواز، زندان سپیدار اهواز (بند زنان و مردان)، زندان نظام شیراز، زندان عادل‌آباد شیراز (بند زنان و مردان)، زندان فیروزآباد فارس، زندان زاهدان (بند زنان)، زندان برازجان، زندان رامهرمز، زندان بهبهان، زندان بم، زندان یزد، زندان کهنوج، زندان طبس، زندان مشهد، زندان گنبدکاووس، زندان قائمشهر، زندان رشت (بند مردان و زنان)، زندان رودسر، زندان حویق تالش، زندان ازبرم لاهیجان، زندان دیزل‌آباد کرمانشاه، زندان اردبیل، زندان تبریز، زندان ارومیه، زندان سلماس، زندان خوی، زندان نقده، زندان میاندوآب، زندان مهاباد، زندان بوکان، زندان سقز، زندان بانه، زندان مریوان، زندان سنندج و زندان کامیاران.
کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام