ادعای وزیر علوم؛ آزادی همه دانشجویان معترض و بازگشت صدها نفر به دانشگاه
وزیر علوم دولت پزشکیان مدعی شد هیچ دانشجوی معترض ۱۴۰۱ در زندان نیست. این در حالی است که فعالان دانشجویی و منابع مستقل از «دروغگویی آشکار» و تداوم سرکوب سیستماتیک خبر میدهند.
بخش جامعه و حقوق
حسین سیمایی صراف، وزیر علوم دولت پزشکیان
در آستانه آغاز سال تحصیلی جدید، «حسین سیمایی صراف»، وزیر علوم دولت مسعود پزشکیان، مدعی شد که «بیش از ۳۰۰ دانشجو که پس از اعتراضات ۱۴۰۱ از تحصیل محروم شده بودند، با عفو رهبری به دانشگاه بازگشتهاند.»
او روز ۲۹ شهریور ۱۴۰۴ در نشست خبری دانشگاه تربیت مدرس گفت:
حتی یک مورد از دانشجویان مربوط به اعتراضات ۱۴۰۱ در زندان نیست. در کل سه یا چهار دانشجو زندانی داریم، اما برای دانشجویانی که عفو ننوشتهاند، کاری از دست من یا وکلایشان برنمیآید.
وزیر علوم در ادامه تأکید کرد که دانشگاهها نباید محل فعالیت سیاسی باشند و افزود: «دانشگاه خانه احزاب نیست و نباید محل اجرای کارهایی شود که احزاب در بیرون دانشگاه قادر به انجام آن نیستند.»
این اظهارات بلافاصله با واکنشهای انتقادی روبهرو شد. «خبرنامه امیرکبیر» در واکنش نوشت: «صراف ادعا کرد هیچ دانشجو بلاتکلیفی ندارد؛ ادعایی که بهروشنی با واقعیتهای سرکوب و فشار بر دانشجویان در تضاد است.»
زهرا رحیمی، فعال دانشجویی دانشگاه یزد نیز در صفحه شخصی خود در شبکه اجتماعی اکس به «تناقضگویی» وزیر اشاره کرد و نوشت:
وزیر علوم در حال توضیح درباره مدت زمان تعلیقها بود و هنگامی که به ۳ ترم رسید، سخنان خود را ناتمام گذاشت. این در حالی است که من تنها در یکی از جلسات کمیته انضباطی دانشگاه یزد، به ۴ ترم محرومیت از تحصیل محکوم شدم.
او همچنین از ابقای «عباس کلانتری»، رئیس دانشگاه یزد، در دولت پزشکیان بهدلیل اجرای سیاستهای سختگیرانه انضباطی و سرکوبهای گسترده انتقاد کرد.
رحیمی در توییتی دیگر به ساختار سرکوب در وزارت علوم پرداخت و تأکید کرد:
برخی میکوشند سرکوبهای چند سال اخیر را محدود به سطح دانشگاه جلوه دهند و نقش وزارتخانه را کمرنگ کنند تا ماهیت سیستماتیک این روند انکار شود. بهعنوان نمونه، در یکی از پروندههای انضباطی، دانشجویی به محرومیت از تحصیل محکوم شد؛ در حالیکه طبق آییننامههای انضباطی، حداکثر مجازات میتوانست صرفاً محرومیت از خدمات رفاهی باشد. با وجود اعتراض ما به شورای مرکزی و وزارت علوم، همان حکم اولیه بدون تغییر تأیید شد.
او نتیجه گرفت که وزارت علوم در تأیید این احکام غیرقانونی نقش مستقیم داشته و نمیتوان آن را صرفاً به تصمیمات داخلی دانشگاهها نسبت داد.
در همین حال، «امیرحسین مرادی» و «علی یونسی»، دو دانشجوی نخبه محبوس در زندان اوین، نیز در نامهای سرگشاده نوشتهاند:
کتابها در زیر فشار خفقان ورق نمیخورند؛ مهر امسال بوی خون شهریور و آبان را به دوش میکشد. دانشگاهها شبیه زندان و زندانها شبیه دانشگاه شدهاند. نبرد برای آزادی، دستهای ما را از زندان تا دانشگاه پیوند میزند.
مرادی و یونسی، هر دو از برگزیدگان المپیادی دانشگاه شریف، فروردین ۱۳۹۹ با خشونت بازداشت شدند و در دادگاه بدوی به اتهاماتی از جمله «ارتباط با سازمان مجاهدین خلق» به ۱۶ سال زندان محکوم شدند. این حکم در دادگاه تجدیدنظر به ۶ سال و ۸ ماه کاهش یافت، اما به گفته وکیلشان «مصطفی نیلی»، در مرداد ۱۴۰۴ و پس از پایان جنگ ۱۲ روزه اسرائیل و جمهوری اسلامی، با پروندهسازی تازه به اتهام «تبلیغ علیه نظام» و «تقویت اسرائیل» دوباره به ۱۵ ماه زندان محکوم شدند. علاوه بر این، علی یونسی به اتهام «تأیید و تقویت اسرائیل» به پنج سال حبس در زندان کرمان نیز محکوم شده است.
سیمایی صراف در ادامه به وضعیت «ضیاء نبوی»، دانشجوی محروم از تحصیل زندانی، اشاره کرد و گفت: «به لحاظ حقوقی، عفو مشروط به تقاضاست و من از طرف کسی نمیتوانم تقاضای عفو بدهم.» نبوی، با وجود قبولی با رتبه دوم کشوری در مقطع دکتری جامعهشناسی سیاسی، همچنان در زندان بهسر میبرد.
وزیر علوم در بخش پایانی نشست، در پاسخ به پرسشی درباره «کیفیت نامطلوب غذای دانشجویان» که بارها موجب تحصن و اعتصاب آنان شده، گفت: «بودجه تغذیه دانشجویان ۱۱ هزار میلیارد تومان است و این رقم بیش از ۲۲ درصد کل بودجه دانشگاهها را تشکیل میدهد.»
نظرها
نظری وجود ندارد.