بازماندگان شینآباد پس از ۱۳ سال همچنان در انتظار درمان و حمایت
سیزده سال پس از آتشسوزی دلخراش مدرسه دخترانه شینآباد که منجر به سوختگی ۲۸ دانشآموز و فوت دو نفر شد، بازماندگان این حادثه همچنان با مشکلات درمانی، نبود امکانات مناسب و وعدههای عملینشده دولت دستوپنجه نرم میکنند.
بخش خبر
قربانیان شینآباد (عکس ایلنا)
سیزده سال پس از آتشسوزی دلخراش مدرسه دخترانه شینآباد در ۱۵ آذر ۱۳۹۱، بازماندگان این حادثه همچنان با مشکلات جدی در دسترسی به درمان مناسب و حمایتهای لازم روبهرو هستند. این آتشسوزی که به دلیل نقص بخاری نفتی در یکی از کلاسهای درس رخ داد، ۲۸ دانشآموز را دچار سوختگی کرد و منجر به فوت دو نفر شد. زخمهای جسمی و روحی این حادثه همچنان زندگی بازماندگان را تحت تأثیر قرار داده است.
به گزارش خبرگزاری کار ایران (ایلنا) بازماندگان میگویند وعدههای دولت برای حمایت درمانی بهطور کامل تحقق نیافته است. اسرین معروفی، یکی از بازماندگان ۲۲ ساله، به ایلنا گفت:
پزشکان ما بازنشسته شدهاند و اکنون در بیمارستانهای خصوصی مشغول به کار هستند. دولت اعلام کرده که هزینه درمان در بیمارستانهای خصوصی را پوشش نمیدهد، به همین دلیل درمان ما متوقف شده است.
او افزود که درمانهایی مانند لیزر پوستی، که برای بهبود ظاهر و مشکلات ناشی از سوختگی لازم است، به دلیل ترس از عوارض جراحی و بیهوشی برای او و دیگر بازماندگان دشوار است.
آمنه راک، یکی دیگر از بازماندگان، از نبود تجهیزات پیشرفته درمانی در ایران گلایه کرد:
پزشکم تشخیص داد که به دستگاهی نیاز دارم که پوست جدید تولید میکند، اما به دلیل تحریمها این دستگاه در ایران موجود نیست
او ادامه داد:
مفاصل ما خشک شده و درمانهای لازم به تأخیر افتاده است. سالها پیش وعده داده بودند که در ۱۸ سالگی وضعیت ظاهری ما بهبود مییابد، اما حالا میگویند کاری از دستشان برنمیآید.
بیتوجهی به وعدههای استخدام و حمایت
جلال مرادی، پدر شیما، یکی از دانشآموزان آسیبدیده، از کندی روند درمان و بیتوجهی به وعدههای استخدام بازماندگان ابراز ناراحتی کرد:
سه ماه است که پیگیر نامهای برای استخدام دختران شینآبادی هستیم، حتی با دستور وزیر، اما هیچ اقدامی انجام نشده است. این وضعیت واقعاً اعصابخردکن است.
او افزود که درمان دخترش به دلیل تحصیل در دانشگاه موقتاً متوقف شده بود و روند درمان در تهران به کندی پیش میرود.
اسرین معروفی نیز از مشکلات اقامت در تهران برای پیگیری درمان سخن گفت:
دولت دیگر هزینههای خوابگاه، غذا و رفتوآمد را تأمین نمیکند. با هزینههای سرسامآور، شرایط برای ما بسیار سخت شده است.
او همچنین به نبود پزشکان مورد اعتماد در بیمارستان حضرت فاطمه اشاره کرد و گفت:
پزشکان ما بازنشسته شدهاند و به بیمارستانهای خصوصی رفتهاند. ما نمیتوانیم خودمان را به هر پزشکی بسپاریم، چون عوارض بیهوشی برایمان خطرناک است.
حسرت درمان در خارج از کشور
آمنه راک با یادآوری مخالفت محمد بطحایی، وزیر پیشین آموزش و پرورش، با اعزام بازماندگان به خارج از کشور برای درمان گفت:
اگر آن زمان به خارج میرفتیم، وضعیتمان خیلی بهتر بود. حالا مفاصلمان خشکتر شده و انجام کارهای روزمره با درد بیشتری همراه است.» او افزود: «ما فقط ۱۰ نفر هستیم، آیا هزینه درمان ما برای دولت زیاد است؟
بازماندگان از دولت پزشکیان درخواست دارند که امکان درمان در بیمارستانهای خصوصی با امکانات مناسب فراهم شود. آمنه گفت:
تنها خواسته ما درمان است، اما این روند خیلی طولانی شده و ما جوانی و آیندهمان را از دست میدهیم.
او همچنین از تجربههای تلخ اجتماعی سخن گفت:
در دانشگاه، نگاههای دیگران و رفتارهای نامناسب به خاطر ظاهرمان ما را آزار میدهد. این وضعیت نتیجه سهلانگاری مسئولانی است که حتی گازکشی مدرسه را انجام ندادند.
نظرها
نظری وجود ندارد.