جوان عرب اهوازی پس از اخراج از شرکت فولاد و فشارهای معیشتی خودکشی کرد

به‌گزارش سازمان حقوق بشر کارون، کمال بالدی، شهروند عرب اهوازی، دوشنبه ۱۲ آبان در پی فشارهای روانی و مشکلات اقتصادی، خودکشی کرد.

یکی از نزدیکان او درباره چگونگی خودکشی‌اش گفته است که کمال بالدی پیش از این در شرکت صنایع فولاد اهواز مشغول به کار بود، حدود یک سال پیش از سوی پیمانکار این شرکت اخراج شده و از آن زمان با تنگدستی و بیکاری روبه‌رو بوده است. این شرایط او را ناچار به سفر به عراق برای کار کرد، اما به‌دلیل فشارهای روحی و مالی، سرانجام به زندگی خود پایان داد.

بنا به این گزارش، کمال بالدی ، ۲۶ سال سن داشت، متأهل و پدر یک دختر خردسال بود و در منطقه الغمیج، مقابل اسلام‌آباد اهواز زندگی می‌کرد.

سازمان حقوق بشر کارون افزوده است که روز سه‌شنبه ۲۹ مهرماه سال جاری نیز رعد سیلاوی، کارگر عرب اهل غیزانیه در اهواز، پس از اخراج از محل کار خود، خودکشی کرده بود.

۶ شهریور سال جاری نیز جواد راشدی و احمد عساکره، دو نفر از کارگران شرکت پتروشیمی رازی خوزستان در اعتراض به کسر حقوق و ممانعت از ورودشان به محل کار، اقدام به خودکشی کردند. این دو کارگر با بالا رفتن از خطوط لوله مرتفع در محوطه شرکت، قصد داشتند به زندگی خود پایان دهند اما بعد منصرف شدند.

احمد عساکره و احمد راشدی از جمله پنج کارگری بودند که ۲۰ مرداد توسط حراست شرکت پتروشیمی رازی به دادگاه منتقل و سپس به‌دلیل نبود مدارک کافی برای بازداشت، توسط قاضی کشیک آزاد شده بودند. آن‌ها اما چهارشنبه ۲۲ مرداد بازداشت شدند.

چنین رویدادهایی در مناطق نفت‌خیز خوزستان تکرار می‌شود. تبعیض ساختاری در استخدام، نبود فرصت‌های شغلی پایدار و فشارهای معیشتی، بسیاری از جوانان این استان را به مرز ناامیدی رسانده است.

گزارش‌های رسمی نشان می‌دهد که استان خوزستان از نظر آمار بیکاری جزو سه استان نخست ایران است و در بعضی شهرستان‌ها با نرخ‌های بیکاری بیش از ۴۰ درصد روبه‌رو است؛ آماری که با وجود جایگاه این استان در اقتصاد کشور به‌عنوان دومین استان در تولید ناخالص داخلی و داشتن ظرفیت‌های متعدد در بخش‌های مختلف اقتصادی قابل توجه است. موضوع اولویت دادن به افراد بومی در استخدام‌ها و حل مشکل بیکاری جوانان خوزستان نیز همواره مورد درخواست مردم خوزستان بوده است.

در سه تا چهار سال اخیر، آمار خودکشی در ایران سالانه ۱۰ درصد افزایش یافته است. روان‌پزشکان و فعالان حوزه روان هشدار می‌دهند که این روند رو به رشد، ایران را حتی در مقایسه با سایر کشورها در وضعیت نگران‌کننده‌ای قرار داده است.

آمار خودکشی در ایران از سال ۱۴۰۱ به بعد دیگر منتشر نمی‌شود. در سال ۱۴۰۱، زنان خانه‌دار با ۳۲,۸ درصد بیشترین آمار اقدام به خودکشی را داشتند، در حالی که کارگران با ۳۲ درصد در رتبه دوم قرار گرفتند. این آمار نشان‌دهنده فشارهای اقتصادی و اجتماعی است که این گروه‌ها با آن مواجه هستند. همچنین، دانش‌آموزان و دانشجویان با ۱۵,۲ درصد در رتبه بعدی قرار دارند.