معاون پیشین وزیر علوم میگوید در ۱۰ سال اخیر ۱۲ هزار استاد دانشگاه از ایران خارج شدهاند
غلامرضا ظریفیان میگوید ۶۰ درصد خروج استادان دانشگاه از ایران در چهار سال اخیر رخ داده است.
بخش حقوق
دانشگاه تهران
غلامرضا ظریفیان، معاون پیشین وزیر علوم طی سخنانی در مجمع عمومی انجمن اسلامی مدرسین دانشگاهها گفت:
در ۱۰ سال اخیر ۱۲ هزار استاد دانشگاه از ایران خارج شدهاند که این ۶۰ درصد آن برای چهار سال اخیر است.
با این حال، ظریفیان که خود را اصلاحطلب میداند، وزیر علوم کنونی را جزو «چهار پنج وزیر خوب دولت چهاردهم» دانست و افزود:
در نگاه کلان به نظرم وزارت علوم قابل دفاع است چون تلاش میکند که تا حد امکان دانشگاه را سر جای خودش برگرداند (...) الآن در کلان این نگاه استراتژیک وجود دارد که میخواهند دانشگاه را به سمت استقلال ببرند و امیدوارم تا قبل از سال جدید اتفاقات خوبی بیفتد.
در مهرماه سال جاری دو تن از استادان دانشگاههای تهران و صنعتی شریف، در نشستی وضعیت اخراج، قطع همکاری و عدم تمدید قرارداد اعضای هیئت علمی و دانشجویان را بهدلیل آنچه «نگاه امنیتی» خوانده شد، یک فاجعه و زخمی عمیق بر پیکر دانشگاههای ایران توصیف کردند.
کارن ابرینیا، دبیر کانون صنفی استادان دانشگاهی ایران، و ابراهیم آزادگان، استاد دانشگاه صنعتی شریف، ضمن تأکید بر تأثیر عوامل اقتصادی بر مهاجرت، ریشه بسیاری از مشکلات را در فضای امنیتی و گزینشهای سختگیرانه دانستند که مانع فعالیت علمی استادان منتقد و متخصص میشود.
ابراهیم آزادگان اعلام کرد که در سه سال اخیر، نزدیک به ۷۰ نفر از استادان دانشگاه صنعتی شریف دانشگاه را ترک کردهاند و جایگزینی برای آنها یافت نشده است. او همچنین آمار تکاندهندهای از ترک دانشگاه توسط استادان این دانشگاه در این روزها ارائه داد و گفت: «هفتهای یک استاد دانشگاه را ترک میکند.»
ابرینیا نیز به این موضوع اشاره کرد که برخی دولتها نه تنها تمایلی به حفظ استادان منتقد نداشتند، بلکه از قطع همکاری و مهاجرت آنها استقبال میکردند، زیرا این افراد «نقد میکردند و نسبت به مسائل موضعگیری داشتند». او تأیید کرد که در سال ۱۴۰۱ (در جریان جنبش زن، زندگی، آزادی)، امضای بیانیههای صنفی توسط استادان بهانهای شد تا قراردادهایشان تمدید نشود، بهویژه با استادان جوان چنین برخوردهایی صورت میگرفت.
موج مهاجرت دانشجویان نخبه نیز در دانشگاههای برتر شدت گرفته است. آزادگان ضمن اشاره به آمار بالای مهاجرت دانشجویان همورودی خود، دلیل دلسردی و تصمیم به مهاجرت را برخوردهای نامناسب و فضای امنیتی حاکم بر دانشگاهها دانست.
او با اشاره به وضعیت دانشگاه شریف پس از رویدادهای سال ۱۴۰۱، گفت که نظارت شدید امنیتی، حضور دوربینها و نیروهای حراست، و ارسال دانشجویان به کمیته انضباطی به دلیل مسائلی چون حجاب، باعث میشود دانشجو احساس «در خانه بودن» را نداشته باشد و «عشق و علاقهاش به کشور از او گرفته شود و فقط فکر کند از اینجا برود».
بازگشت استادان اخراجی که عمدتاً به دلایل سیاسی و عقیدتی در سه سال دوران ریاست جمهوری ابراهیم رئیسی و بهویژه بعد از جنبش زن، زندگی، آزادی از تدریس محروم شده بودند یکی از مهمترین وعدههای مسعود پزشکیان، رئیسجمهور ایران در کارزار انتخاباتیاش بود.
پزشکیان، ۷ شهریور سال گذشته در مراسم تودیع و معارفه وزیران علوم پیشین و کنونی از حسین سیمایی صراف، وزیر علوم خواست که زمینه بازگشت دانشجویان و استادان اخراجشده از دانشگاه را فراهم کند.
در پی این درخواست، جمعی از استادان اخراجی و تعلیقی دانشگاه نامهای سرگشاده خطاب به پرشکیان منتشر کردند و در آن نوشتند:
علیرغم دستور صریح شما، هنوز سازوکار روشنی در خصوص بازگشت استادان اخراجی به دانشگاه اعلام نشده و اقدام مؤثری در این مورد صورت نگرفته است. قرائن و شواهد موجود حکایت از موانعی دارد که سد راه بازگشت این افراد به دانشگاه شدهاند.
نظرها
نظری وجود ندارد.