در روز جهانی معلولان افراد دارای معلولیت در ایران تجمع اعتراضی برگزار کردند
گروهی از افراد دارای معلولیت در اعتراض به عدم اجرای قانون معلولان و وضعیت اسفبار معیشتی خود، مقابل ساختمان مجلس و سازمان برنامه و بودجه تجمع اعتراضی برگزار کردند.
بخش حقوق
تجمع گروهی از افراد دارای معلولیت در مقابل ساختمان مجلس ـ چهارشنبه ۱۲ آذرماه ۱۴۰۴ ـ عکس از کمپین معلولان
این تجمع که چهارشنبه ۱۲ آذرماه برگزار شد بهمناسبت روز جهانی معلولان بود.
مدافعان حقوق معلولان میگویند، مجموع دریافتی افراد دارای معلولیت در ایران به سختی به سه میلیون تومان میرسد در حالیکه سبد حداقلهای زندگی نزدیک به ۵۰ میلیون تومان محاسبه شده است.
این تجمع با فراخوان قبلی برگزار شد و افراد دارای معلولیت علاوه بر برگزاری تجمع در مقابل ساختمان مجلس، تجمعی نیز در مقابل سازمان برنامه و بودجه برگزار کردند
این تجمع اعتراضی در حالی برگزار میشود که دستکم ۱۵ هزار نفر از افراد دارای معلولیت سالهاست پشتنوبت دریافت ویلچر و صدها هزار نفر در نوبت کمکهزینههای معیشتی و حق پرستاری قرار دارند.
معلولان در ایران با مستمری یک میلیون و ۴۰۰ هزار تومانی زیر بار تورم و گرانی به ستوه آمدهاند و دولت همچون سالهای گذشته بهجای اقدام عملی و ارائه برنامهای مشخص برای کاهش مشکلات معلولان، شعارهای پوچ و بیاثر سر میدهد.
کمپین معلولان در شبکه تلگرامی خود نوشته است:
در ایران، مناسبتهای معلولیتی به فرصتی طلایی برای حکومت بدل شده تا با برگزاری مراسمهای پرزرقوبرق و پر از شعار، تصویری دروغین از «توجه به حقوق افراد دارای معلولیت» ارائه کند. سالنهای مملو از جمعیت، سخنرانیهای کلیشهای مسئولان، پخش سرودها و فیلمهای احساسی، و وعدههای تکراری، همه به بخشی از این نمایش تحقیرآمیز سالانه تبدیل شدهاند. در این مراسمها، سخن از «تکریم»، «احترام» و «برنامهریزی برای آینده» گفته میشود، اما در واقعیت، هیچکدام از حقوق پایهای افراد دارای معلولیت – از دسترسی شهری گرفته تا اشتغال، مسکن، خدمات توانبخشی، بهداشتی، درمانی، آموزش، حمایت معیشتی و... – به رسمیت شناخته نمیشود.
در ایران، افراد دارای معلولیت با چالشهای گستردهای در حوزههای مختلف اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی روبهرو هستند. بسیاری از اماکن عمومی، سیستم حملونقل و فضاهای شهری هنوز بهطور کامل مناسبسازی نشدهاند و همین موضوع استقلال و مشارکت اجتماعی معلولان را محدود میکند. افزون بر این، نگاههای کلیشهای و ترحمآمیز در بخشی از جامعه باعث میشود فرصتهای برابر برای تحصیل، اشتغال و حضور فعال در جامعه برای آنها کمتر فراهم شود.
در زمینه قوانین، اگرچه «قانون حمایت از حقوق معلولان» و برخی مقررات دیگر بهصورت رسمی وجود دارند، اما بخش قابل توجهی از این قوانین اجرا نمیشوند یا ضمانت اجرایی قوی ندارند. مواردی مانند مناسبسازی معابر، سهمیه اشتغال، دسترسپذیری خدمات درمانی و آموزشی، و حمایتهای مالی در عمل بهطور کامل محقق نشدهاند. مشکل اصلی نه صرفاً نبود قانون، بلکه ضعف نظارت و کمبود بودجه و اراده اجرایی است که اجرای آنها را با مشکل مواجه میکند.
در نتیجه این ناکارآمدیها، بسیاری از افراد دارای معلولیت همچنان از حقوق ابتدایی خود محروم ماندهاند و فرصتهای برابر برای رشد و زندگی مستقل برایشان دشوار است.
نبود زیرساختهای مناسب، کمبود حمایتهای اقتصادی و بیتوجهی برخی نهادها به اجرای قوانین، شکاف میان سیاستگذاری و واقعیت زندگی معلولان را تشدید میکند.
نظرها
نظری وجود ندارد.