علی یونسی و امیرحسین مرادی از زندان: ۱۶ آذر، فصل مبارزه علیه «حکومت اعدامی» و دیکتاتوری است
هر دو دانشجوی زندانی در پیامهای خود به مناسبت ۱۶ آذر، روز دانشجو ضمن رد ایدههایی چون انتظار برای تغییر از بیرون یا اصلاح ساختار حکومت، بر اهمیت مبارزه داخلی تأکید کردهاند.
بخش خبر
علی یونسی و امیرحسین مرادی، دو دانشجوی نخبه بازداشتشده در ایران
به مناسبت فرارسیدن ۱۶ آذر، روز دانشجو، علی یونسی و امیرحسین مرادی، دو دانشجوی سابق و زندانی سیاسی کنونی، با انتشار نامههایی جداگانه از زندان، ضمن گرامیداشت یاد دانشجویان سرکوبشده، از جامعه دانشگاهی خواستند تا سکوت را شکسته و در برابر استبداد و اعدامهای فزاینده، پیشتاز مبارزه برای آزادی باشند.
نامههای این دو فعال که بیش از دو هزار روز است در زندان بهسر میبرند، با یاد احسان فریدی، دانشجوی در خطر اعدام و احمد بالدی، دانشجوی عربی که به زندگی خود پایان داد منتشر شده و بر ادامه مسیر مبارزه علیه استبداد تأکید دارند.
امیرحسین مرادی در نامه خود آورده است:
حکومت اعدامی اما در ضعیفترین موقعیت تاریخی خود و در مواجهه با بحرانهای مختلف اقتصادی، اجتماعی و محیط زیستی، روی به اعدامهای فزاینده و قتلعامگونه آورده است؛ به نحوی که رکوردهای خود را یکی پس از دیگری میشکند.
امیرحسین مرادی در پاسخ به این پرسش که در شرایط موجود چه باید کرد، نوشته است:
آیا باید همچون منتظران ظهور، در آرزوی گسیل موشک و پهپاد از کشورهای خارجی باقی ماند؟ که در این صورت همچون جنگ اخیر آزادی برایمان به ارمغان نخواهد آمد. آیا باید در انتظار اصلاح و یا استحاله رژیم قتل عام نشست و فقر و بیعدالتی و تبعیض و بیآبی و بیبرقی را نظاره کرد؟ که در این صورت نیز نزدیک به نیم قرن غارت از سفره مردم در جلوی دیدگانمان است و تغییر خودبهخودی حاکمان غیرممکن. و یا باید دست از سکوت و بیعملی برداشت و با تمام توان برای ایجاد تغییر کوشید؛ که دموکراسی از آسمان نازل نمیشود و چه کسانی جز جوانان و دانشجویاناند که قادرند چشمانداز زیبای ایران آزاد را تحقق بخشند.
علی یونسی نیز در نامه خود نوشته است:
چگونه تن نداد به سرکوبی که میخواهد انسان را تحقیر و خواستههای آن را به حدی تقلیل دهد که فراموش کند آنچه از او سلب شده، حق اساسی او، آزادی است.
یونسی با تأکید بر اینکه «دانشگاه همواره قلب تپنده مسیر پر از آگاهی منتج به مبارزه بوده و هست» و « مسئولیت تاریخی بزرگی بر دوش دارد»، افزوده است:
ننگ بر اینکه فراموش کنیم انسانهایی آزاد هستیم نه رعیتهایی محتاج ارباب و ننگ بر اینکه اعتماد به نفسمان را از دست بدهیم و به انتظار قدرتهای خارجی بنشینیم تا شاید زندانبان بهتری بیاورند!
هر دو دانشجو در پیامهای خود، ضمن رد ایدههایی چون انتظار برای تغییر از بیرون یا اصلاح ساختار حکومت، بر اهمیت مبارزه داخلی تأکید کردهاند. یونسی این مبارزه را «گوهراستثنایی تاریخ معاصر ایران» خواند و مرادی یادآور شد که جوانان و دانشجویان در قیام ۱۴۰۱ نیز «خروش آتشفشان خشم مردم ایران» را نشان دادند.
مرادی در نامه خود، وضعیت اعدامهای فزاینده در کشور را نتیجه همکاری قوای سهگانه و تنها عرصهای دانست که حکومت در آن بهدنبال «پیشرفت روزانه» است. یونسی نیز از زندان بهعنوان «زمستانیترین جغرافیا» یاد کرد و مبارزه را تنها پاسخ به این «جغرافیای زمستانزده» دانست.
علی یونسی، دانشجوی مهندسی کامپیوتر دانشگاه صنعتی شریف و امیرحسین مرادی، دانشجوی فیزیک همین دانشگاه، هر دو از مدالآوران المپیادهای علمی بودند که اطلاعات سپاه پاسداران آنها را در فروردین ۱۳۹۹ بازداشت کرد. این دو پس از گذراندن مدت طولانی در انفرادی و تحمل شکنجه، در اردیبهشت ۱۴۰۱ توسط شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب به اتهامات امنیتی به ۱۶ سال زندان محکوم شدند. آنها بیش از ۵ سال است که در زندان بهسر میبرند و به نمادهایی از سرکوب جامعه دانشگاهی تبدیل شدهاند.
۱۶ آذر یادآور واقعهای است که در سال ۱۳۳۲، مدت کوتاهی پس از کودتای ۲۸ مرداد و از سرگیری روابط ایران با بریتانیا و سفر ریچارد نیکسون، معاون رئیسجمهور وقت آمریکا به تهران، رخ داد. در این روز، نیروهای امنیتی به دانشگاه تهران حمله کردند و سه دانشجو به نامهای مهدی شریعترضوی، مصطفی بزرگنیا و احمد قندچی را به ضرب گلوله به شهادت رساندند. ۱۶ آذر از آن زمان به نمادی از مقاومت و اعتراض دانشجویان در برابر استبداد تبدیل شده است.
نظرها
نظری وجود ندارد.