حدود ۷ میلیون نفر در ایران با مشکلات شنوایی مواجهاند
ناشنوایی؛ «معلولیت پنهان» میلیونها ایرانی که بیش از سالمندان، جوانان و زنان را درگیر کرده، همچنان با چالش آمار، پیشگیری و پذیرش اجتماعی روبهروست.
بخش حقوق
کودکانی با مشکلات شنوایی در ایران ـ عکس از خبرگزاری تسنیم
مشکلات شنوایی یکی از چالشهای سلامت عمومی در ایران است؛ چالشی که بنا بر برآوردها، بین چند میلیون تا حدود هفت میلیون نفر از جمعیت کشور را درگیر کرده است. جعفر جندقی، مدیرکل دفتر مدیریت بیماریهای غیرواگیر وزارت بهداشت اعلام کرده که حدود ۷ میلیون ایرانی با درجاتی از کمشنوایی یا ناشنوایی زندگی میکنند. او به خبرگزاری کار ایران (ایلنا) گفت:
«از هر سه نفر بالای ۶۰ سال، یک نفر دچار اختلال شنوایی است و غربالگریها نقش مهمی در پیشگیری از این مشکلات دارند.»
جندقی با اشاره به پوشش ۹۶ درصدی غربالگری شنوایی در ایران، تأکید کرد که غربالگری از دوران نوزادی و حتی جنینی نقش مهمی در پیشگیری از ناشنوایی دارد.
آمارهای موجود درباره تعداد ناشنوایان در ایران یکدست نیست. وزارت بهداشت از حدود ۴۰۰ هزار نفر سخن میگوید، انجمن اسلامی ناشنوایان ایران شمار ناشنوایان را بیش از سه میلیون نفر اعلام کرده و محسن احدی، رئیس انجمن علمی شنواییشناسی ایران معتقد است که بیش از ۵,۵ میلیون ایرانی با درجاتی از کمشنوایی زندگی میکنند. بهگفته او، تنها در سال ۱۴۰۳، از هر یکهزار تولد، ۳,۹ نوزاد دچار کمشنوایی بودند؛ رقمی که در برخی استانها به ۲۱ در هزار تولد نیز رسیده است.
بر خلاف تصور رایج، بیشترین جمعیت ناشنوایان کشور در سنین ۱۷ تا ۴۵ سال قرار دارند؛ یعنی در سالهای اوج تحصیل، اشتغال و مشارکت اجتماعی. همچنین حدود ۶۰ درصد این جمعیت را زنان تشکیل میدهند؛ موضوعی که ضرورت توجه ویژه به خدمات حمایتی و بهداشتی برای زنان ناشنوا را برجسته میکند.
کارشناسان، مصرف نادرست برخی داروها و آنتیبیوتیکها، آلودگیهای صوتی و گوش دادن به موسیقی با صدای بلند را از عوامل مهم بروز کمشنوایی، بهویژه در میان جوانان، میدانند. در کنار این عوامل، ناشنوایی و کمشنوایی بهعنوان «معلولیت پنهان» با باورهای نادرست اجتماعی و کمتوجهی عمومی مواجه است؛ بهگونهای که زبان اشاره، زبان مخصوص ناشنوایان هنوز جایگاه رسمی و شایستهای در جامعه ندارد و همین مسئله، مسیر تحصیل، اشتغال و زندگی روزمره ناشنوایان را دشوارتر کرده است.
مسئولان بخش سلامت با تأکید بر سهم ۶,۸ درصدی مشکلات شنوایی در بار بیماریها، تقویت امکانات استانها، آموزش عمومی، خودمراقبتی و اجرای پزشکی خانواده را از مهمترین راهکارهای کنترل و کاهش این معضل میدانند؛ معضلی که بیتوجهی به آن، هزینههای انسانی و اقتصادی سنگینی برای جامعه به همراه خواهد داشت.
نظرها
نظری وجود ندارد.