«حداقل‌های زندگی یک خانوار کارگری ۶ میلیون تومان شد»
مسئولان دستمزد را بر اساس تورم همان سال برای سال آینده تعیین می‌کنند اما تورم مدام بیشتر می‌شود. به‌گفته یکی از مسئولان کارگری، کارفرمایان و دولت توان پرداخت هزینه‌های زندگی کارگران را ندارند.
دبیرکل کانون عالی انجمن‌های صنفی کارگران اعلام کرد که سبد معیشت خانوار چهارنفره کارگری بدون در نظر گرفتن هزینه رفاهی، پس‌انداز و مسافرت، به رقم ۶ میلیون تومان در ماه رسیده است. او می‌گوید نه کارفرمایان توان پرداخت هزینه‌های زندگی کارگران را دارند و نه دولت.
هادی ابوی، دبیرکل کانون عالی انجمن‌های صنفی کارگران سه‌شنبه ۱۲ آذر درباره رقم سبد معیشت خانوارهای کارگری (چهار نفره) گفت: «با گزارش‌هایی که از وضع معیشت کارگران گرفته‌ایم خارج از مسایل رفاهی و پس‌انداز و مسافرت، حداقل‌های زندگی یک خانوار کارگری اعم از خوراک، درمان، ایاب و ذهاب، اجاره بها و تحصیل فرزندان به رقم ۶ میلیون تومان در ماه رسیده است.»
ابوی با اشاره به مشکلات معیشتی کارگران گفت: «عقب ماندگی مزدی در حقوق و دستمزد کارگران وجود دارد، سال گذشته در شورای عالی کار دولت هنگام محاسبه سبد معیشت صحبت از گوشت ۳۰ هزار تومانی می‌کرد، ما هم گفتیم، همین گوشت را هر چند روز یک‌بار بین کارگران عرضه کنید. درباره قیمت برنج نیز قیمت بسیار کمتری را بیان کردند و ما هم گفتیم برنج را با همان قیمتی که بیان می‌کنید در اختیار کارگران قرار دهید. همان قیمتی که سال گذشته دولتی‌ها در جلسه شورای عالی کاربرای برنج ۵هزار تومان بیان کردند، در حال حاضر کارگران باید با قیمت ۱۶ هزار تومان خریداری کنند.»
بر اساس آخرین اعلام مرکز آمار نرخ تورم در آبان ماه امسال به ۴۱,۱ درصد و نرخ تورم نقطه‌ای در آبان ماه ۱۳۹۸ به عدد ۲۷ درصد رسیده است؛ یعنی خانوارهای کشور به طور میانگین ۲۷ درصد بیشتر از آبان ۱۳۹۷ برای خرید یک مجموعه کالاها و خدمات یکسان هزینه کرده‌اند.
آمار‌های به دست آمده نشان می‌دهد همزمان با افزایش قیمت حامل‌های انرژی از جمله بنزین در دوره‌های مختلف، قیمت کالاهای اساسی و خدمات نیز افزایش چند برابری داشته است.
دبیرکل کانون عالی انجمن‌های صنفی کارگران کشور گفت: «ما دستمزد را بر اساس تورم همان سال و برای سال آینده تعیین می‌کنیم که منطقی نیست چون اطلاعی از شرایط اقتصاد و نوسان بازارها در سال آینده نداریم.»
به‌گفته هادی ابوی «کارفرمایان توان پرداخت تمام هزینه‌های زندگی کارگران را ندارند. دولت هم امکان پرداخت ندارد و از سوی دیگر بهانه‌ای می‌آورند که باید کمک کنیم با افزایش دستمزد، تورم بالا نرود».
او تأکید کرد که باید الگویی در تعیین دستمزد رعایت شود که حداقل دستمزد را به سمت واقعی شدن ببرد.
فرامرز توفیقی، رئیس کمیته دستمزد کانون عالی شوراهای اسلامی کار، در تابستان امسال اعلام کرد که میزان سبد معاش یک خانواده کارگری از مرز هفت میلیون و ۵۰۰ هزار تومان گذشته است.
به دنبال افزایش ۳۰۰ درصدی قیمت بنزین دولت از اجرای طرحی رونمایی کرد که بر اساس آن قرار است حدود ۶۰ میلیون نفر از شهروندان حمایت معیشتی دریافت کنند. میزان حمایت ماهانه حدود از ۱۸ میلیون خانوار از محل منابع مالی حاصل از افزایش قیمت بنزین برای خانوار یک نفره ۵۵ هزار تومان، خانوار دو نفره ۱۰۳ هزارتومان، خانوار سه نفره ۱۳۸ هزار تومان، خانوار چهار نفره ۱۷۲ هزار تومان و خانوار پنج نفره و بیشتر ۲۰۵ هزار تومان است.
حسن روحانی، رئیس جمهوری ایران امروز سه‌شنبه ۱۲ آذر گفت: «برای اینکه بتوانیم خودکفا باشیم و مصرف بنزین را کنترل کنیم، طرح سهمیه بندی و اصلاح قیمت بنزین اجرا شد و درآمد حاصل از این طرح که حدود ۳۱ هزار میلیارد تومان است نیز به‌طور کامل در اختیار اقشار آسیب‌پذیر جامعه قرار می‌گیرد.»
خبرگزاری‌های رسمی ایران روز گذشته، دوشنبه ۱۱ آذر نوشتند چهار میلیون سرپرست خانوار ایرانی اعلام کرده‌اند که کمک‌های معیشتی دولت به آنها تعلق نگرفته است. دولت اعلام کرد که آنها فقط یک روز برای اعتراض فرصت دارند و به این ترتیب، امروز سه‌شنبه ۱۲ آذر فرصت اعتراض جاماندگان طرح حمایت معیشتی به پایان می‌رسد.
معیار پرداخت بسته معیشتی برای یک خانوار چهار نفره، هفت میلیون تومان است این به معنای آن است که مسئولان به‌طور غیر مستقیم پذیرفته‌اند خط فقر ۷ میلیون تومان است. حداقل دستمزد حدود یک و نیم میلیون تومان است و هادی ابوی می‌گوید بیش از ۸۰ درصد از کارگران «حداقل‌بگیرند».
بیشتر بخوانید:
نظرها
پولی وجود ندارد
دیگر پولی برای رفتن به محل کار وجود ندارد در پی گرانی بنزین، هزینه‌ی حمل و نقل کارگران حاشیه‌نشین تهران برای رسیدن به محل کارشان به معضل جدی این کارگران تبدیل شده است. نقطه‌ای که فریاد «بنزین گرون‌تر شده، فقیر، فقیرتر شده» را بدل به اعلام موقعیت و حقیقت موجود زیست جمعیت فرودست و مطرودین شهری در دل اعتراضات سراسری آبان ۹۸ می‌کند. ایلنا در خصوص هزینه رفت و برگشت به محل کار این کارگران حاشیه نشین نوشته است: «کارگران هشتگرد بیش از ۴۳ درصد، کارگران پرند بیش از ۳۴ درصد، کارگران رباط کریم بیش از ۳۰ درصد و کارگران منطقه بهارستان استان تهران ۱۹ درصد، کارگران شهر جدید اندیشه و شهریار بیش از ۲۳ درصد و کارگران اسلامشهر بیش از ۱۴ درصد دستمزدشان را بابت حمل و نقل با خودروی شخصی باید هزینه کنند.» در عین حال اختلاف هزینه‌ای که کارگران به دلیل گرانی بنزین باید بپردازند، برای کارگران پرند ۲۲ درصد، کارگران هشتگرد ۲۹ درصد، کارگران ورامین ۲۱ درصد، کارگران اندیشه ۱۵ درصد از کل حداقل دستمزد ۲ میلیونی کارگران بوده است. آمار ارائه شده از سوی وزارت مسکن و شهر‌سازی در ایران اعلام می‌کند که در طی کمتر از سه سال حدود ۸ میلیون نفر به جمعیت حاشیه‌نشینان شهری اضافه شده است. این جمعیت، کارگرانی هستند که طی سال‌های گذشته به دلیل مشکلات معیشتی و عدم توانایی برای تامین هزینه‌های زندگی و پرداخت اجاره‌بها نهایتاً تصمیم گرفتند که تهران را ترک کنند. با توجه به گرانی بنزین هزینه رفت و برگشت برای یک کارگر از پرند به تهران، ماهیانه ۵۰۰ هزار تومان است و اگر با خودروی شخصی سر کار برود، هزینه آن نزدیک به ۶۷۰ هزار تومان در ماه است که حدود ۴۴۰ هزار تومان اختلاف هزینه با قبل از گرانی بنزین را نشان می‌دهد. ⚪️ در هشتگرد اگر یک کارگر بخواهد از خودرو شخصی استفاده کند با افزایش قیمت بنزین نزدیک به ۸۵۰ هزار تومان در ماه بابت یک رفت و برگشت به محل کارش باید بپردازد. این درحالی است که قبل از گرانی بنزین این مبلغ ۲۸۰ هزار تومان در ماه بود. یعنی حدود ۵۷۰ هزار تومان هزینه اضافه به دلیل افزایش قیمت بنزین پرداخت می‌شود. ⚪️ کارگران در منطقه بهارستان استان تهران در فاصله بین اسلامشهر و رباط کریم نیز حدود ۳۷۰ هزار تومان در ماه برای تردد به سر کار، هزینه بنزین خودروی شخصی‌شان می‌کنند. کارگران این منطقه اگر از تاکسی استفاده کنند، نیز باید نزدیک به ۴۵۰ هزار تومان هزینه کنند. در عین حال در این مناطق هیچ مترویی ساخته نشده تا شرایط رفت و آمد آنان را کمی آسانتر کند. ⚪️ برای کارگران ساکن در ورامین وضعیت خیلی بدتر است، آنها با خودروی شخصی باید ماهیانه نزدیک به ۶۳۰ هزار تومان بابت حمل و نقل بپردازند. ⚪️ کارگران ساکن در رباط کریم نیز، باید در ماه حدود ۵۸۰ هزار تومان هزینه رفت و برگشت با خودروی شخصی کنند. پردیس نیز تقریباً همین شرایط را دارد و برای کارگران نزدیک به ۵۲۵ هزار تومان هزینه دربردارد. ⚪️ حاشیه‌نشینی در اسلامشهر از سال ۵۵ شکل گرفت. اسلام‌شهری‌ها اگر از خودروی شخصی استفاده کنند، نزدیک به۲۶۵ هزار تومان باید هزینه کنند. بدین ترتیب، ارقام بین ۴۰۰ تا ۸۵۰ هزار تومانی که کارگران حاشیه‌های تهران باید بپردازند تا بتوانند با خودروی شخصی به تهران بیایند و ساعاتی از عمر خود را در تهران مشغول به کار شوند، برای کارگری که حدود ۲ میلیون تومان دستمزد دارد(بدون احتساب حق اولاد و حق سنوات)، رقم بسیار کمرشکنی است. باید اضافه کرد که نبود مترو در شهرهای حاشیه‌ای و جوابگو نبودن منو ریل موجود با توجه به تعداد زیاد کارگران و جا ماندن از این قطارها مشکل اصلی کارگران است. استفاده از تاکسی هزینه‌اش اندکی کمتر از هزینه خودروی شخصی است و فرسودگی اتوبوس‌ها تهدیدات جانی بالایی برای جمعیت عظیم کارگران در تردد به تهران دارد. یکی از کارگران ساکن در شهریار می‌گوید: «ترافیک هم یک بهانه دیگر برای افزودن به بدبختی کارگران حاشیه‌نشین است. روزانه هزاران کارگر از شهریار، اندیشه، اسلامشهر، هشتگرد، پردیس، بهارستان و…. برای حضور در محل کارشان به تهران می‌آیند و مسیر نیم ساعته را روزانه شاید تا ۴ ساعت در ترافیک هستند و این واقعا ظلم به مردم است. #معیشت_کارگران
بی ثبات کاران، کارگران و حاشیه نشیان پایه طبقاتی خیزش آبان
بی ثبات کاران، کارگران و حاشیه نشیان پایه طبقاتی خیزش آبان ▪️اردوی کار: مستندات آماری در مورد درجه دوری و نزدیکی وابستگی لایه های مختلف اجتماعی به حمل و نقل و و هزینه های آن نشان می دهد که چرا بی ثبات کاران، کارگران و حاشیه نشینان سه بخشی از اردوی کار بودند که وسیعا در خیزش آبان شرکت کرده اند. دلایل و زمینه های تاثیرپذیری این لایه ها، خاصه بی ثبات کاران در گزارش امروز دوشنبه 11 آذر نسرین هزاره مقدم با عنوان «از تهران تا اسلامشهر "بنزین" حرفِ اول و آخر را می‌زند» توصیف شده است. ▪️برای حداقل ۶۰۰ هزار خانوار در کشور، «خودروی شخصی» ابزار اصلی کار و نان درآوردن است و هیچ راه دیگری برای امرار معاش وجود ندارد ▪️معاش ۵۰۰ هزار خانوار ایرانی به طور مستقیم به موتورسیکلت وابسته است ▪️در مجموع بیش از ۱ میلیون و ۱۰۰ هزار نفر در کشور برای ارتزاق و امرار معاش به طور مستقیم به «بنزین» وابسته‌اند؛ این گروه، یا با خودروی شخصی و یا با موتورسیکلت شخصی خود کار می‌کنند و اکثریت آنها بعد از گرانی بنزین، مشمول دریافت سهیمه ۱۵۰۰ تومانی نشده‌اند.... ▪️در اسلامشهر ۷۰ هزار نفر کارگر بیمه شده در ۵۷۰۰ کارگاه داریم؛ ۲۵ تا ۲۸ هزار نفر مستمری‌بگیر داریم؛ اینها با خانواده‌‌هایشان بیش از ۳۰۰ هزار نفر هستند؛ این ۳۰۰ هزار نفر، به صورتِ «شناسنامه‌دار» کارگرند؛ ۲۰۰ هزار نفر هم کارگر غیررسمی داریم شامل دستفروشان، رانندگان و کارگران ساختمانی که هنوز نتوانسته‌اند بیمه شوند و مشاغل دیگری از این قبیل؛ در واقع می‌توان گفت ۸۵ درصدِ جمعیت اسلامشهر را کارگران و وابستگان به مشاغل کارگری تشکیل می‌دهند که همه اینها در هزینه حمل و نقل متضرر شده‌اند
بلاتکلیفی جمعیت ۱۵۰ هزار نفری صیادان پس از گرانی بنزین
بلاتکلیفی جمعیت ۱۵۰ هزار نفری صیادان پس از گرانی بنزین حدود سه هفته از اعلام گرانی ۳۰۰ درصدی بنزین می‌گذرد، معترضین بازداشت شده زیر شدیدترین شکنجه‌ها و پرونده‌سازی‌های امنیتی قرار دارند و به‌روز رسانی آمار جان‌باختگان اعتراضات سراسری آبان خونین ۹۸ به پیش می‌رود. علی‌رغم شوهای تلویزیونی سازمان غیرمردمی صدا و سیما مبنی بر حضور ماموران سازمان تعزیراتْ جهت مقابله با گران‌فروشی اصناف، نطق نمایندگان مجلس مبنی بر کارآمد بودن طرح افزایش بنزین و از سویی حکم تیر علی خامنه‌ای و تشدید سویه‌های پلیسی دولت در مقابله با مخالفان این طرح، مفاد تنظیم بودجه‌ی سال ۹۹ و تاثیر افزایش سوخت، زیست اکثریت جمعیت فاقد سرمایه را نشانه گرفته است. در کنار گرانی سبد معیشت/ خواربار و افزایش سرسام‌آور هزینه‌های رفت و آمد شهری، گزاره‌ی «عدم تخصیص سهمیه‌ای بنزین» به دیگر اصناف نیز به موضوعی غیر قابل بررسی برای دولت بدل شده است. حالا اختصاص بنزین سهمیه‌ای به صیادان را به تنظیم طرح و لایحه محدود کرده‌اند. آمار مربوط به سال ۹۴ نشان می‌دهد در هفت استانی که در آن صیادی صورت می‌گیرد، ۱۴۱ هزار و ۱۳۶ نفر به شغل صیادی مشغول هستند. چهار سال بعد از ارائه این آمار به نظر می‌رسد به این جمعیت حداقل ۱۰ درصد اضافه شده باشد. بر این اساس می‌توان گفت حدود ۱۵۰ هزار نفر (بنا به آمار موجود) در ایران از طریق صیادی امرار معاش می‌کنند. به این آمار، صیادان حاشیه‌نشین و محروم از سرشماری سواحل دریایی را نیز می‌بایست اضافه کرد. صیادی و مشاغل مرتبط با آن یکی از اصلی‌ترین راه‌های درآمد در استان‌های ساحلی ایران است. بلافاصله بعد از اعلام خبر گرانی بنزین، اتحادیه‌های صیادی اعلام کردند که این قشر اصلا مورد توجه قرار نگرفته و با بنزین آزاد هزینه‌های تولید آنها ممکن است تا سه برابر افزایش یابد. ۲۵ آبان امسال یعنی یک روز بعد اعلام خبر گرانی بنزین، سلیمان آراییش (رئیس اتحادیه صیادی استان سیستان و بلوچستان) گفت: «سهمیه‌ای برای صیادان در نظر گرفته نشده، حال آنکه افزایش قیمت بنزین منجر به افزایش چشمگیر هزینه‌های صید و به تبع آن قیمت تمام شده ماهی می‌شود». یک هفته بعد یعقوب دوجی (رئیس اتحادیه صیادی کل کشور) نیز از نگرانی صیادان متعاقب گرانی بنزین خبر داد. او با بیان اینکه ۱۲ هزار فروند شناور کار صید را در مناطق مختلف کشور انجام می‌دهند، گفت: «از این ۱۲ هزار فروند حدود چهار هزار فروند لنج‌هایی هستند که با گازوئیل کار می‌کنند و از گرانی بنزین متاثر نمی‌شوند و هشت هزار فروند دیگر قایق‌های بنزینی هستند که افزایش قیمت بنزین شدیدا بر کار آنها تاثیر می‌گذارد». دوجی حدود سه هفته بعد از اعلام خبر گرانی بنزین نیز به خبرگزاری ایلنا اعلام می‌کند: «هنوز بلاتکلیف هستیم». #بنزین_گرون‌تر_شده_فقیر_فقیرتر_شده #معشیت_کارگران «متن از گروه نویسندگان #سرخط »
حداقل ۸ میلیون
خود کارگران و مردم میگن حداقل باید ۸ میلیون باشه. و آن هم تازه قبل از گران شدن بنزین بود. خیلی از کارگری شهرک های اطراف تهران دیگر حتا پول برای سر کار رفتن ندارند!