اعتصاب کارگران پروژه‌ای صنعت نفت و انرژی با خواست رفع تبعیض

نظرها

• نیروهای آذران گستر پالایشگاه نفت سنگین قشم نیز به اعتصابات سراسری کارگری پیوستند.

  ۱۹ مرداد ۱۳۹۹

  پیوستن کارگران به اعتصابات همزمان و سراسری نیروهای آذران گستر پالایشگاه نفت سنگین قشم نیز به اعتصابات سراسری کارگری پیوستند. @khamahangy

• زنجیره‌ی اعتصابات؛ شروعی دیگر

  ۱۹ مرداد ۱۳۹۹

  زنجیره‌ی اعتصابات؛ شروعی دیگر ۵۱روز پیش دور جدید اعتصاب کارگران نیشکر هفت تپه با مطالباتی نظیر: پرداخت حقوق های معوقه و تمدید دفترچه بیمه، بازگشت به کار همکاران اخراج شده، بازداشت اسد بیگی و مجازات حبس ابد برای اسدبیگی- رستمی، خلع ید کارفرمای اختلاسگر و بخش خصوصی از هفت تپه و بازگرداندن ثروت های اختلاس شده به کارگران از سر گرفته شد. این اعتراض در ادامه با دور جدیدی از اعتصابات همراه شد که از روز شنبه ۱۱ مرداد، کارگران شرکت‌ها و بخش‌های دیگری مثل کارگران پالايشگاه‌های نفت آبادان، نفت سنگین قشم، پارسیان، پالايشگاه گاز پارس جنوبی فازهای ٢٢ تا ٢۴ در کنگان، پتروشیمی لامرد، پتروشیمی پارس فنل، کارکنان پترو پالایش کنگان و کارگران هپکو نیز به آن پیوستند. در واقع تمامی کارگران بخش‌های مختلفی که تا این لحظه به اعتصابات سراسری پیوسته‌اند و خبر آن رسیده، به شرح زیر است: ۱. شرکت نیشکر هفت‌تپه، ۲. شرکت هپکو، ۳. پالایشگاه قشم، ۴. پالایشگاه آبادان، ۵. پالایشگاه جفیر، ۶. پالایشگاه کنگان، ۷. پالایشگاه پارس جنوبی فاز ١۴، ٢٢ و ٢۴، ۸. پالایشگاه پارسیان، ۹. پتروشیمی لامرد، ۱۰. اتوبوسرانی خط واحد ارومیه، ۱۱. پالایشگاه ماهشهر ، ۱۲. پالایشگاه اصفهان ، ۱۳. نیروگاه برق پارس جنوبی بیدخون، ۱۴. شرکت آسفالت طوس دشت آزادگان و ۱۵. سایت پتروشیمی عسلویه. ▫️فراگیری و گسترده شدن اعتصابات کنونی، نوید امکان‌های تازه‌ای را در مبارزه علیه نظم موجود می‌دهند. در مواجه با این دور اخیر اعتراضات کارگری چند نکته حائز اهمیت است: ۱- یکی از مسائلی که اکنون با آن روبه‌رو هستیم، ورود پالایشگا‌ها و پتروشیمی‌ها و در حقیقت صنایع مرتبط با نفت و گاز (شریان‌های حیاتی کشور) به این اعتصابات بود. این صنایع به نوعی اصلی‌ترین بخش اقتصادی کشور به شمار می‌آیند و رخ‌دادن هر تحولی در آن، تاثیر چشم‌گیری در کشور خواهد داشت. ورود کارگران این بخش‌ها، اعتصابات را وارد سطح دیگری کرده‌است؛ چرا که هم شدید بودن بحران اقتصادی کشور و گستره‌ی وسیع اعتراضات را نمایان می‌کند و هم ادامه‌ی حضور آن‌ها در این اعتصابات، به‌دلیل آن که قلب تپنده‌ی اقتصاد کشور هستند می‌تواند توان کارگران را برای رسیدن به حقوق خود افزایش دهد. ۲- همبستگی و گستردگی‌ای که به میانجی اعتصاب طولانی و قدرتمندانه‌ی کارگران نیشکر هفت تپه به وجود آمد، در شکل‌گیری این دور جدید از اهمیت زیادی برخوردار است. در حال حاضر کارگران ۱۵ شرکت، پالایشگاه، پتروشیمی و بخش‌های گوناگون کارگری در این اعتصابات در پیوند و همبستگی باهم به میدان آمده‌اند. این موضوع نشانه‌ای است از آن که با این اتفاق توان مبارزاتی کارگران از دفعات قبلی می‌تواند بیشتر باشد. به عبارتی چنین مسئله‌ای موجب می‌شود تا آن‌ها بتوانند شدیدتر از گذشته حاکمیت را تحت فشار قرار دهند. حضور کارگران بخش‌های متفاوتی که عموماً در اعتصابات پیشین شرکت نداشتند، نظیر پتروشیمی لامرد، نیز مساله‌ی مهمی است. این موضوع نشان‌دهنده‌ی آن است که مسئله‌ی دستمزدهای معوقه و در حقیقت مبارزه برای گرفتن حقوق خود به شکل گسترده میان اکثریت کارگران مطرح شده و نتیجتا به‌عنوان یکی از خواسته‌های محوری، خروجی عملی گسترده‌ی را در پی داشته است. ۳- تمرکز اصلی این دور از اعتصابات بر روی حقوق معوقه است. اما با نگاه به شعار‌های این اعتراضات، مشخص شد که خصوصی‌سازی به‌عنوان یکی از عوامل اصلی بروز بحران برای کارگران، به طور مستقیم هدف قرار گرفته‌است و شکل کنش کارگران که دولت، مجلس و سیستم قضایی را مسئول مصائب‌شان می‌دانستند، نشان از این دارد این اعتصابات دارای توان بالقوه‌ای هستند که تنها در یک خواسته متوقف نمی‌شوند؛ بلکه ریشه‌های این معضلات را نیز هدف قرار می‌دهد. ▫️اما شاید مهم‌ترین بحثی که اکنون با آن روبه‌رو هستیم، مساله‌ی گشایش امکان‌های ناشی از این اعتصابات سراسری است. در فضای رخوت زده‌ی فعلی جامعه که به واسطه‌ی بحران ویروس کرونا این امکان را به دولت و دیگر نهادها داده بود تا اهداف و سیاست‌های خودشان را به راحتی پیش ببرند (ناعدالتی در آموزش به میانجی آموزش مجازی، دادن احکام گسترده‌ی اعدام، پرونده‌سازی برای فعالین مختلف دانشجویی، کارگری و معلمان، تصویب حداقل دستمزدها در فضایی ضدکارگری، آزادسازی سهام و...) این اعتصابات می‌تواند پیام‌آور دور جدیدی از مبارزات باشند. مهم‌ترین امکانی که توانایی گشوده‌شدن دارد، برون جستن از رخوتی است که در حال حاضر تمام کشور را با فاصله گرفتن از فضای آبان تحت تأثیر خود قرار داده است. اتحاد و همبستگی ایجاد شده میان کارگران به میانجی این اعتصابات امکان شکلی از انسجام و تشکل‌یابی را به وجود می‌آورد و با تکیه بر نقش خودمحوری کارگران، توان این را دارد تا شاهد مثالی باشد برای جایگاه ویژه‌ی شوراها و کمیته‌های مردمی که شکل مبارزه‌ای نوینی را ایجاد کرده‌اند‌. در نهایت اما آنچه که این اعتصابات در شرایط فعلی برایمان آشکار ساخته‌است، اهمیت مقاومت و ایستادن در برابر نظم مسلطی که از هیچ فرصتی برای پیش بردن اهداف خود چشم‌پوشی نمی‌کند؛ مقاومتی که می‌تواند و باید در سایر حوزه‌ها نیز به شکلی موازی ادامه پیدا کند. @promete_mag

• هشتمین روز اعتراض سراسری 18 مرداد 1399 نیروگاه ارومیه

  ۱۹ مرداد ۱۳۹۹

  هشتمین روز اعتراض سراسری 18 مرداد 1399 نیروگاه ارومیه

• تجمع اعتراضی در پالایشگاه بیدبلند

  ۱۹ مرداد ۱۳۹۹

  صبح امروز یک شنبه نوزدهم مرداد ماه، نیروهای بومی شرکت مینا در پالایشگاه بیدبلند، که در معرض اخراج قرار دارند تجمع اعتراضی برپا کردند. @ordoyekar

• جمعی از فعالین کارگری شهر سنندج

  ۱۸ مرداد ۱۳۹۹

  ما در انتظار انقلاب اکتبر دیگر هستیم! پیام حمایت جمعی از فعالین کارگری سنندج بە اعتصاب کارگران نفت، گاز، پتروشیمیها و مراکز صنعتی دیگر! رفقای اعتصابی! نظام سرمایەداری در ایران، انباشت سود را با اتکا بە نیروی کار ارزان و سرکوب خشن بە قانون برای ما کارگران تبدیل کردە است. نیروی کار ارزان و سرکوب خشن حاصل همە نظامهای سرمایەداری در تاریخ سرمایەداری ایران است. بە قانون ضد کارگری چە در زمان شاە و نظام جمهوری اسلامی نگاە کنید، ایجاد تشکل و سازمانهای مستقل صنفی و سیاسی برای ما کارگران ممنوع است. اجتماع، اعتصاب و اعتراض کارگران برای طرح حقوق و مطالبات ممنوع است. قراداد های دستجمعی با کارگران ممنوع است. تحمیل امضای برگهای سفید بعوان قرارداد بین کارگر و کارفرما را قانونی کردند کە نتیجە آن عدم پرداخت دستمزدهای بموقع حتی از دو ماە تا دو سال است، باز گذاشتن دست کارفرما در اخراج کارگران و اگر بە این قوانین بردە داری اعتراض کنید با نیروی مسلح سرکوبگر روبرو هستید کە ما کشتار کارگران خاتونآباد را از یاد نبردەایم. در نتیجە قانون ضد کارگری، زندگی ما کارگران بطور مداوم چندین پلە زیر خط فقر قراد دارد. تحمیل دستمزد پائین، گرانی مایحتاج عمومی، وجود فساد و دزدی کە مورد اعتراض ما کارگران است کە متاسفانە بدلیل عدم تشکل مستقل و عدم اتحاد و همبستگی طبقاتی در ابعاد سراسری تاکنون نتوانستەایم این نظام گندیدە را بە عقب وادار کنیم و در نتیجە هزاران فعال کارگری تجربە اخراج، زندان، شکنجە، صدور احکام سنگین مانند شلاق، جریمە، زندان طولانی مدت و اعدام را داریم، در همین شهر ما "جمال چراغ ویسی" را تنها بجرم فعالیت برای برگزاری روز کارگر در کنار دهها فعال سیاسی دیگر اعدام کردند. رفقای اعتصابی! انقلاب ١٣٥٧ حاصل اعتصاب کارگران شرکت نفت بود! کارگران وقتی شیر لولە های نفت را بستند، رژیم شاە توان سرکوب را از دست داد چرا کە سوختی برای ماشین سرکوب تولید نمی شد و همین باعث شد کە کارگران نفت بە رهبر سرسخت انقلاب تبدیل شوند. در آن زمان بدلیل عدم صف مستقل و آلترناتیو کارگری و سوسیالیستی و در عینحال کە فروپاشی رژیم شاە حتمی بود غربیها برای جلوگیری از دخالت و حضور کارگران بعد از انقلاب، جریان ارتجاع اسلامی را بوسیلە رسانه های از نوع بی بی سی بر انقلاب سوار کردند کە نتیجەاش ٤٢ سال حاکمیت سیاە اسلامی و تحمیل فقر، سرکوب و خفقان است. رفقای اعتصابی! جمهوری اسلامی اصلاح پذیر نیست! این رژیم نمیتواند و نمیخواهد خواستها و مطالبات کارگران و اکثریت مردم ایران کە تشنە آزادی، برابری و رفاە اجتماعی هستند را برآوردە کند! این رژیم دستش بخون کارگران، جوانان، زنان و مردم حق طلب آغشتە است و دیگر سازش و آشتی بین کارگران و مردم با این رژیم امکان پذیر نیست و این حکم را کارگران و اکثریت مردم در اعتراضات سراسری در خیابانها طی دو سال گذشتە بارها اعلام کردەاند! امروز با حضور اعتصاب شما در نفت، گاز، پتروشیمیها و دهها مراکز کلیدی و صنعتی دیگر ورق برگشتە است، ما کارگران سراسر ایران بار دیگر چشم امید بە نقش سرنوشت ساز اعتصابات در مراکز یاد شدە دوختەایم و انتظار گسترش آن را بە سراسر کشور داریم کە در این هفتە علیرغم وجود ویروس کرونا و گرمای بالای ٥٠ درجە در پالایشگاها و مراکز اعتصابی شادابی، شور، شوق و امید بە رهایی و امید بە انقلاب کارگری را نوید دادە اید! ما از اعتصابات قدرتمند شما حمایت میکنیم و راە چارە را در گسترش اعتصابات بە کل طبقە کارگر در سراسر کشور میدانیم. بە امید پیروزی، زندە باد انقلاب کارگری! جمعی از فعالین کارگری شهر سنندج ١٧ مرداد ١٣٩٩ @IrConfederal

• مناطق ویژه اقتصادی= جهنم کارگران

  ۱۸ مرداد ۱۳۹۹

  مناطق ویژه اقتصادی بهشت کارفرمایان و جهنم کارگران است: کارگران نفت، گاز و پتروشیمی چاره ای جز اعتصاب ندارند ▪️اردوی کار: حتی در مناطقی که کارگران مشمول قانون کار می شوند، با خطر اخراج از کار در صورت اعتراض صنفی، برخورد امنیتی و احضار به دادگاه و پرونده سازی و صدور احکام زندان و شلاق دست به گریبان هستند و از محرومیت های کلانی نظیر محرومیت از حق تشکل مستقل محرومند، وای به حال مناطق آزاد تجاری و اقتصادی که رسما از شمولیت قانون کار خارج است. کارگرانی که در این مناطق کار می کنند در برابر تبعیض های پی در پی در شرایط کار، قراردادهای برده دارانه و دستمزدهای معوقه هیچ اهرم قانونی در دست ندارند و تنها سلاحی که برای آنها وجود دارد اعتصاب است. این در حالی است که در شرایط انبوه بودن ارتش بیکاری و پیوندهای اساسی موجود میان کارفرمایان و نیروهای امنیتی و قضایی و دولت و برخورد سریع حراستی و امنیتی که با مطالبه گری کارگری صورت می گیرد، استفاده از ابزار اعتصاب هم با محدودیت های تحمیلی مواجه است. ▪️در مناطق آزاد سرنوشت کارگران به دست کارفرما و نماینده سازمان منطقه آزاد، تعیین می شود و این عامل فلاکت کارگر است. یکی از مشکلات فقدان حداقل های حمایت قانونی از نیروی کار مطالبه بازنشستگی پیش از موعد در مشاغلی با ماهیت سخت و زیان‌آور است. ظاهرا کارگرانی که در صنایع نفت و گاز و پتروشیمی مستقر در مناطق ویژه اقتصادی کاری با ماهیت سخت و زیان‌آور را انجام می‌دهند باید بتوانند از مزایای قانون مشاغل سخت و زیان‌آور استفاده و به صورت پیش از موعد بازنشسته شوند. اما کارفرمایان با پرداخت نکردن هزینه‌های مربوط، فرصت بازنشستگی پیش از موعد کارگران دارای مشاغل سخت و زیان‌آور را به تاخیر می‌اندازند. ▪️علیرضا حیدری نایب رئیس اتحادیه پیشکسوتان جامعه کارگری به ایلنا گفته: وقتی یک منطقه (آزاد) در قانون معافیت می‌گیرد در مورد اجرای زیرمجموعه قانونی نیز معافیت می‌گیرد و این به آن معناست که هر تغییری و مطالبه‌ای که در سطح سراسری به نفع کارگران چانه‌زنی شود، در مورد کارگران این مناطق وجود نخواهد داشت. کارفرما خیلی راحت می‌گوید من با این شرایط کار می‌دهم اگر کسی خواست بیاید و کار کند. مرجعیتی حتی برای اینکه اگر اختلافی به وجود آمد، کارگر بتواند شکایت کند، وجود ندارد. ▪️او می گوید: «وضعیت کارگران در این مناطق حتی در چارچوب قوانین بین‌المللی سازمان جهانی کار نیز نمی‌گنجد چراکه برخی تعاریف پایه در خصوص حقوق بنیادی کار وجود دارد که مختص منطقه خاصی نیست ▪️جالب اینجاست که اگرچه کارگران نه در ساختار حقوقی ابزار دفاعی از خود دارند و نه تشکل کارگری مستقل و سراسری اما کارفرمایان، نهاد دولت را برای وضع مستمر قوانین و مقررات به نفع خود دارند. افزایش دامنه معافیت‌های مالیاتی نیز موجب شده، پرسودترین واحدها و بنگاه‌های تولیدی که طی سال‌های اخیر شاهد رشد روزافزون سودخالص بوده‌اند، مالیات‌هایی بسیار اندک و حتی کمتر از درصدی که برای مالیات بر دستمزد کارگران و کارمندان مصوب شده، بپردازند. در عین حال مدافعان گسترش مناطق آزاد همواره یکی از امتیازات آن را ایجاد اشتغال و کاهش محرومیت در مناطق مرزی برشمرده‌اند. اما از دولت هاشمی رفسنجانی تاکنون که مدام بر تعداد مناطق آزاد افزوده می‌شود، نه تنها این پدیده موجب کاهش محرومیت و ایجاد اشتغال برای افراد بومی نشده بلکه به علت تفاوت‌های فاحش در دریافت‌ها در بین شاغلین مناطق آزاد و مدیران صنایع نفت و گاز، احساس تبعیض و محرومیت در این مناطق افزایش یافته است و مناطق بدون هیچگونه اصولی به شمولیت مناطق آزاد و ویژه تجاری و اقتصادی در می‌آیند. ضمنا راه را بر افزایش قاچاق در کشور به علت نبود راهکارهای کنترلی و نظارتی باز کرده است.» @ordoyekar

• اعتصاب کارگران نیروگاه سیکل ترکیبی ارومیه

  ۱۸ مرداد ۱۳۹۹

  کلیپی دیگر از اعتصاب امروز شنبه ۱۸ مرداد ۹۹ از سوی جمعی از کارگران شاغل در نیروگاه سیکل ترکیبی شهرستان ارومیه در اعتراض به پرداخت نشدن چندین ماه حقوق معوقه @ordoyekar

• " درد دل‌های کارگران"

  ۱۸ مرداد ۱۳۹۹

  پای درد دل‌های کارگران پیمانکاری پارس جنوبی ▪️کارگران پیمانکاری پارس جنوبی، دردهای زیادی دارند. این کارگران می گویند ▪️بیماری کرونا در بوشهر بیداد می‌کند؛ با این وجود هیچ پروتکل ایمنی خاصی به جز قرار دادن تب‌سنج در ورودی‌های نفررو پالایشگاه‌ها در دستور کار قرار نگرفته است؛ حتی ساعت کار کارگران پیمانکاری کم نشده. مدیران صنایع بعضاً توجهی به پروتکل‌های بهداشتی ندارند و مرخصی‌های پرسنل به دلیل انجام تعمیرات اساسی، طبق روال سالهای قبل صورت می‌گیرد؛ در بسیاری از پالایشگاه‌ها تعمیرات اساسی یا اورهال در حال انجام است و نفرات به صورت تنگاتنگ و فشرده مشغول به کار سخت هستند. ▪️از آنجا که در پارس جنوبی کارگرانی از همه جای کشور حضور دارند و کار می کنند، اگر پروتکل‌های بهداشتی رعایت نشود، بیماری کرونا خیلی راحت از عسلویه و کنگان به همه نقاط کشور می‌رود؛ هر کارگر وقتی به مرخصی می‌رود، می‌تواند ناقل بیماری باشد و آن را به خانواده و اطرافیان خود منتقل کند. ▪️حتی توزیع ماسک به صورت مرتب انجام نمی‌شود و در ضدعفونی کردنِ کانکس‌های محل استراحت و غذاخوری کارگران، اهمال می‌شود. ▪️اوایل با وایتکس ضدعفونی می‌کردند؛ کارگران ریه‌هایشان ناراحت بود و نمی‌توانستیم راحت تنفس کنیم؛ گفتیم مواد ضدعفونیِ ایمن بیاورید، وایتکس ضرر و زیان بسیار دارد؛ اکنون یک هفته است که قرار است مواد ضدعفونی بی‌خطر بیاورند اما هنوز نیاورده‌اند؛ همانطور بدون ضدعفونی کنار هم می‌نشینیم؛ استراحت می‌کنیم و غذا می‌خوریم! ▪️تبعیض خیلی زیاد است؛ یک کارگر رسمی با چهار یا پنج سال سابقه کار، حدود ۱۰ تا ۱۲ میلیون تومان در هر ماه حقوق می‌گیرد اما کارگر پیمانکاری با ده سال سابقه، فقط ۴ میلیون و ۵۰۰ هزار تومان دریافتی ماهانه دارد؛ حتی طرح طبقه‌بندی مشاغل در پالایشگاه‌ها اجرا نمی‌شود؛ ما بارها از طریق دادگاه‌ها و اداره کار شکایت کردیم اما به جایی نرسیدیم؛ وقتی برای اجرای طرح طبقه‌بندی به ادارات کار مراجعه کردیم، به ما گفتند اینجا یعنی پارس جنوبی از شمول قانون کار خارج است و لذا اجرای طرح طبقه بندی در اینجا الزامی نیست؛ دل‌بخواهی است اگر کارفرما بخواهد طرح را اجرا می‌کند و اگر نخواهد، الزام و اجباری در کار نیست! چون شما تحت پوشش قانون کار نیستید! ▪️یکی از کارگران پیمانکاری با ده سال سابقه در بخش تعمیرات یکی از پالایشگاه‌های پارس جنوبی می‌گوید: ما همه سختی‌ها را تحمل می‌کنیم اما دستمان به جایی بند نیست؛ چرا باید رسمی‌ها که بیشتر کار دفتری دارند و زیر کولر می‌نشینند، بیش از ده میلیون تومان حقوق بگیرند اما ما کارگران پیمانکاری که در دمای ۵۰ یا ۶۰ درجه جنوب، در فضای باز کار می‌کنیم و مدام عرق می‌ریزیم، ۴ میلیون و ۵۰۰ هزار تومان دریافتی داشته باشیم؛ ما بدی آب و هوا و سختی کار را تحمل می‌کنیم اما دستمزدمان به هیچ وجه کافی نیست. ▪️آنها نظرکرده هستند و ما بچه سر راهی! تفاوت فقط در میزان حقوق و مزایای مزدی نیست؛ آنها بهترین امکانات رفاهی، خوابگاه‌های مدرن و باکیفیت، رستوران‌های خوب و راحت با بهترین غذاها، اتوبوس‌های باکیفیت برای حمل و نقل از کمپ به محل کار و بلیط هواپیمای رفت و برگشت برای روزهای مرخصی دارند اما ما هیچ کدام از این امکانات را نداریم! ما کیفیت غذایمان به شدت بد است؛ خوابگاه‌های محل استراحت و خواب ما هیچ گونه امکاناتی ندارند؛ به ما نه تنها بلیط هواپیما برای رفت و برگشت نمی‌دهند، بلکه پول بلیط اتوبوس هم نمی‌دهند؛ یعنی ما اگر بخواهیم ماهی یکبار پیش خانواده‌هایمان برویم، باید با همین ماهی ۴ میلیون یا ۴ میلیون و ۵۰۰ حقوق، خودمان بلیط رفت و برگشت بگیریم. حتی در ساعات کار هم تبعیض است؛ رسمی‌ها غالباً تا دو ظهر کار می‌کنند اما ما تا هفت و هشت شب، سر کار هستیم. ▪️غذا را از رستوران بیرون با پرایدبار می‌آورند درب پالایشگاه. بعد چند نفر غذا را از پرایدبار به مینی‌بوس منتقل می‌کنند و داخل پالایشگاه می‌آورند؛ آنجا در یک کانکس غذا برای چهار واحد (هر واحد حدود ۳۰ نفر) توزیع می‌شود؛ ببینید چند مرحله توزیع و تقسیم غذا داریم! اگر در هر کدام از این مراحل یک نفر ویروس کرونا داشته باشد، در دست به دست شدن، همه مریض می ‌شوند! کیفیت غذایی که با این سختی به دست ما می‌رسد، خیلی بد است؛ حتی گاهی در حد صفر است ▪️سرویس‌هایی که بررسی و چک فنیِ مرتب نمی‌شوند اما هر روز کارگران را از خوابگاه به پالایشگاه و برعکس، جابجا می‌کنند ▪️حتی درسرویس‌های بهداشتی وکیفیت آنها تبعیض دیده می‌شود؛سرویس‌های بهداشتی رسمی‌ها،با کیفیت وکولردار است و مواد بهداشتی به وفور دارداماسرویس‌های بهداشتی ما آنقدر بد وبی‌کیفیت است که وقتی داخل‌شان می‌رویم، دراین گرمای تابستان خیس عرق می‌شویم؛ انگاردوش گرفته باشی.. @ordoyekar

• اعتصاب کارگران نیروگاه سیکل ترکیبی اورمیه

  ۱۸ مرداد ۱۳۹۹

  اعتصاب کارگران نیروگاه سیکل ترکیبی اورمیه ▪️اردوی کار:صبح امروز کارگران نیروگاه سیکل ترکیبی اورمیه در اعتراض به عدم پرداخت حقوق و دستمزد چندین ماه خود، دست از کار کشیده و اعتصاب کردند. @ordoyeka

• اعتصاب کارگران نفت و گاز جنوب ادامه دارد

  ۱۸ مرداد ۱۳۹۹

  اعتصاب کارگران نفت و گاز جنوب ادامه دارد ▪️ امروز در هفتمین روز اعتراض و اعتصاب سراسری کارگران همچنان مصمم به اعتصاب خود ادامه دادند. ▪️ کارگران آذران گستر پالایشگاه سنگین قشم دست از کار کشیدند و به اعتصاب پیوستند. ▪️ پتروشیمی هنگام، همچنان تعطیل است. کارگران پیمانکاری‌های قرارگاه خاتم، فازهای ۲ و ۳ نیز محل کار را ترک کردند. @ordoyekar

• هفتمین روز اعتراض سراسری به اجحافات کارفرمایان در پروژه های کشور

  ۱۸ مرداد ۱۳۹۹

  +هفتمین روز اعتراض سراسری به اجحافات کارفرمایان در پروژه های کشور امروز 17 مرداد 1399 و هفتمین روز اعتراض سراسری به اجحافات کارفرمایان در پروژه های کشور است. کارگران همچنان مصمم در برابر ترفندهای پیمانکاران و شرکت ها ایستاده اند. دیروز کارگران آذران گستر پالایشگاه سنگین قشم تا آخرین نفر دست از کار کشیدند و به برادران معترض خود پیوستند. پتروشیمی هنگام همچنان تعطیل است. کارگران پیمانکاری های قرارگاه خاتم فاز های 2 و 3 نیز به خانه رفتند. پیمانکاران و کارفرمایانی که هیچگاه تلفن هایشان را جواب نمی دادند در اقدامی عجیب به کارگران پیام های شیادانه داده و آنها را به سرکار دعوت می کنند. بعضی از آنها حتی قیمت ها را بالا برده و تلاش می کنند اتحاد کارگران شکسته شود. خبر خوش اینکه 4ماه حقوق عقب افتاده شرکت تنش گستر در نیروگاه پارس جنوبی به حساب کارگران واریز شد اما کارگران همچنان متحد و یکپارچه از رفتن به سرکار خوداری کرده اند. شرکت صنعت پژوهان هم حقوق کارگرانش را به روز کرد تا عقب افتادگی دستمزد در این شرکت هم وجود نداشته باشد. اینها ثمره اتحاد است. با انتشار لیست قیمت های دستمزدها از سوی کمپین مواظب خرابکاران و تفرقه اندازان باشیم. اینان با دادن اطلاعات غلط و گذاشتن عکس می خواهند این گونه وانمود کنند که اعتراضی در کار نیست و همه به سرکار برگشته اند. فریب شان را نخوریم. بر طبق برآورد کارشناسان سندیکایی تاکنون بیش از 5 هزار کارگر در اعتراض به حقوق های عقب افتاده و حقیرانه دست از کار کشیده اند. تا ما کار نکنیم درآمدی برای پیمانکاران و شرکت ها وجود نخواهد داشت. تصمیم با ماست! مبع:کانال رسمی سندیکای کارگران فلزکارمکانیک ایران

• عسلویه، اعتصاب کارگران شرکت پتروشیمی سبلان در ۱۶ امرداد

  ۱۷ مرداد ۱۳۹۹

  عسلویه، اعتصاب کارگران شرکت پتروشیمی سبلان در ۱۶ امرداد اتحاد بازنشستگان

• حمایت از اعتصاب کارگران پالایشگاه‌ها گسترش می یابد.

  ۱۷ مرداد ۱۳۹۹

  حمایت از اعتصاب کارگران پالایشگاه‌ها گسترش می یابد. ◼️پنج شنبه 16 مرداد ماه، ما جمعی از پزشکان همدانی از اعتصابات کارگران پالایشگاهها حمایت میکنیم زنده باد آزادی #کولبر_نیوز

• هیبت جدیدی از ارزان‌سازی نیروی کار

  ۱۷ مرداد ۱۳۹۹

  نفت روی نبض نابرابری پیمانکاری‌ها/ مجلس برای حذف پیمانکاران اقدام می‌کند؟ ▪️اخیراً کارگران پالایشگاه (نفتی)پارسیان لامرد، نفت سنگین قشم، پتروشیمی رازی ماهشهر، فازهای ۲۲ و ۲۴ پارس جنوبی و ... که همگی کارگران شاغل در پیمانکاری‌ها بودند، نسبت به نابرابری مزد و مزایا در پیمانکاری‌ها نسبت به رسمی‌ها انتقاد کردند. ▪️بیش از گرمازدگی هوای آتشین این ایام جنوبش، بیش از مهاجرت و دوری از خانه و خانواده‌اش، بیش از خوابگاه‌های نفت و زندگی‌های موقتی‌اش، آنچه کارگر پیمانکاری را می‌رنجاند «تبعیض» است. پیمانکاری‌ها فقط مربوط به شرکت نفت نیستند؛ در همه ساختار تولید و کار ریشه داونده و مثل دیوی صد سر، حتی به شرکت‌های دولتی، آموزش و پرورش، مخابرات، شرکت‌های حفاری، بخش فولاد و نفت و گاز و هرجایی که ارزش اضافی تولید می‌شود، یافت می‌شوند. مگر ما همان کار را نمی‌کنیم؟ ▪️یک کارگر پتروشیمی رازی می‌گوید: پیمانکار اصلی به کارگران رسمی همه‌جور مزایایی می‌دهد. آنها مزد خوب می‌گیرند. ما در کنار آنها در گرمای ۶۰ درجه کار می‌کنیم. حتی برای اجرای طرح طبقه‌بندی مشاغل بارها پیگیری کردیم و گفتیم ناقص اجرا شده اما با نمایندگان قانونی ما جلسه نگذاشته‌اند و مدام باید درخواست بدهیم و خواهش کنیم. ▪️کارگر دیگری از پارس جنوبی نیز همین حرف‌ها را به نوعی دیگر می‌گوید: این کارگران با بیان اینکه هیچ نظارتی بر شرکت‌های پیمانکاری اعمال نمی‌شود؛ از پایین بودن حقوق و دستمزد خود انتقاد کردند و گفتند: دستمزد ما ناعادلانه است؛ ما به نسبت کار سختی که انجام می‌دهیم، دستمزد پایینی دریافت می‌کنیم؛ همین دستمزدهای ناچیز هم با تاخیر بسیار پرداخت می‌شود؛ در ضمن از امنیت شغلی و امید به آینده بی‌بهره هستیم و هر لحظه ممکن است کار خود را از دست بدهیم. ▪️یک کارگر پارسیان لامرد نیز می‌گوید: رسمی‌ها حقوق خوبی می‌گیرند. گاه و بیگاه مزایا دارند و در اعیاد و مناسبت‌ها سبد کالایی دارند اما پیمانکارها مدام از گوشه و کنار مزایای ما می‌زنند. به ویژه اینکه حقوق خیلی کمتری می‌گیریم. مگر ما کار نمی‌کنیم؟ هیبت جدیدی از ارزان‌سازی نیروی کار ▪️پیمانکاری‌ها شکل جدیدی از «بی‌ثبات‌سازی کار کارگر» هستند. پدیده پیدایش پیمانکاری‌ها در بازار کار ایران به دهه ۸۰ باز می‌گردد. یک بار در اواخر دهه ۸۰ برای حذف پیمانکاری‌ها در مجلس شورای اسلامی پیگیری‌هایی انجام شد اما کاملاً بی‌نتیجه ماند. در مجالس دیگر نیز بارها از حذف پیمانکاری‌ها صحبت شد اما شاید منفعتی که شرکت‌های پیمانکاری در صنایع خصوصی و دولتی دارد، مانع تحقق آن شد. ▪️این شرکت‌ها کارگران یک واحد بزرگ صنعتی، معدنی یا نفتی را به صورت جزایر متنافر در می‌آورند که در هیچ چیز از دستمزد و مزایا تا حتی خوابگاه‌ها و ایاب و ذهاب شرایط یکسانی ندارند اما کار یکسانی انجام می‌دهند. به همین سادگی در یک چاردیواری می‌توانید از کارگران، کار یکسانی بکشید اما از حقوق برخی کاسته و نرخ انباشت را بیفزایید. گاهاً کارگر پیمانکاری‌ها حتی در اعیاد و مناسبت‌ها نیز از مزایای حقوقی کارگران رسمی برخوردار نیستند. ▪️پیمانکاری‌ها شاید مهم‌ترین خدمت را در صنایع مادر و بزرگ به بالا رفتن نرخ انباشت می‌کنند. صنایع مادر و تولید بزرگ از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است و بیشترین ارزش اضافی در صنایع بزرگ تولید می‌شوند. به برکت پیمانکاری‌ها شرایط فراهم شد تا از بازار کار مقررات‌زدایی شود. ▪️این روزها به نظر می‌رسد در کنار شعار «نه به خصوصی‌سازی» شعار دیگری نیز شکل گرفته است: «نه به پیمانکاری‌ها». باید دید آیا این شعار شنیده می‌شود/ خلاصه گزارش کارگر آنلاین @ordoyekar

• علام همبستگی اتحادیه جهانی صنعت با کارگران اعتصابی صنایع نفت و گاز ایران:

  ۱۶ مرداد ۱۳۹۹

  علام همبستگی اتحادیه جهانی صنعت با کارگران اعتصابی صنایع نفت و گاز ایران: اتحادیهٔ جهانی صنعت، متشکل از اتحادیه‌های کارگری آزاد، مستقل و دموکراتیک که ۵۰میلیون کارگر و کارمند را در صنایع فلزی، مواد شیمیایی، انرژی، معدن و نساجی در ۱۴۰کشور جهان، نمایندگی می‌کند روز ۴اوت ۲۰۲۰ – ۱۴مرداد۹۹ در سایت رسمی این اتحادیه همبستگی خود را با کارگران اعتصابی ایران در بخشهای نفت و گاز اعلام کرد و نوشت: «حدود ۱۰هزار کارگر، کار خود را به‌دلیل موج اعتصاب ناگهانی در پالایشگاههای بزرگ و پروژه‌های صنعتی موجود در میادین گازی پارس جنوبی ایران متوقف کرده‌اند. کارگران در اعتراض به تأخیر در پرداخت دستمزدها، دستمزدهای پائین، ناامنی شغلی و شرایط نامناسب کار و زندگی با گرمای ۵۰ درجه، دست به اعتصاب زده‌اند. تعویق در پرداخت دستمزدها مشکلی تکراری است، و اعتراض و اعتصابات محلی، متداول است. با این حال، این موج گسترده و هماهنگ در اقدام به اعتصاب، بی‌سابقه است و بر تعدادی از پالایشگاهها و بسیاری از پیمانکاران تأثیر می‌گذارد. اعتصاب‌کنندگان عبارتند از سازندگان، برقکاران، جوشکاران، لوله کشها و سایر کارگران شاغل که برای شرکت‌های پیمانکاری و دست‌اندرکاران پروژه‌های صنعتی در بزرگترین میدان گاز طبیعی جهان، کار می‌کنند. موج اعتصاب اعتراضی هنگامی ایجاد شد که #ابراهیم_عربزاده، کارگر پیمانکار پتروشیمی ماهشهر، در اثر گرمازدگی در روز ۷مرداد درگذشت. با ادامه اعتصاب، انتظار می‌رود کارگران سایر پالایشگاهها و مجتمع های پتروشیمی نیز به اعتصاب بپیوندند. تا ۱۴مرداد، اعتراضات به پالایشگاه اصفهان در مرکز ایران و مشهد در شمال شرقی گسترش یافته است». کمال اوزکان، معاون دبیرکل اتحادیهٔ جهانی صنعت، گفت: «کارگران ایرانی بارها و بارها ثابت کرده‌اند که هیچ سرکوبی منجر به سکوت آنها نخواهد شد. آنها برای احقاق حقوق خود ایستاده و تا زمان شنیدن صدایشان، اعتراض خود را ادامه خواهند داد.»

• اعتراضات کارگران پالایشگاه پارسیان سپهر نسبت به سطح نازل حقوق

  ۱۶ مرداد ۱۳۹۹

  اعتراضات کارگران پالایشگاه پارسیان سپهر نسبت به سطح نازل حقوق طی روزهای گذشته کارگران پالایشگاه پارسیان سپهر(شرکت همپا)با اعتصاب وبرپایی تجمع با بنمایش گذاشتن اعتراضشان نسبت به سطح نازل حقوق،خواهان افزایش دستمزد شدند. بنابه گزارش رسانه ای شده بتاریخ 15 مرداد،رئیس اداره تعاون، کار و رفاه اجتماعی شهرستان مُهر، با اشاره به اعتراضات کارگران شرکت پیمانکاری همپا، گفت:این کارگران خواستار افزایش دستمزدهای خود هستند اما شرکت اعلام کرده است که هرکس تمایل به ادامه کار ندارد، می‌تواند جدا شود. #کمپین_دستمزد

• " اگر می توانید به جای ما جوشکاری کنید"

  ۱۶ مرداد ۱۳۹۹

  تداوم اعتصاب کارگرن پالایشگاهها ◼️پنجشنبه 16 مرداد ماه، کارگران جوشکار و فیلترینگ شرکت آذران گستر پالایشگاه نفت سنگین قشم می گویند : « به خانه می رویم تا شما اگر می توانید به جای ما جوشکاری و فیترینگ کنید.» #کولبر_نیوز #kolbarnews @kolbarnews

• #اعتصاب کارگران جوشکار و فیترینگ در پالایشگاه نفت سنگین قشم

  ۱۶ مرداد ۱۳۹۹

  #اعتصاب کارگران جوشکار و فیترینگ در پالایشگاه نفت سنگین قشم

• "یک پیشروی چشمگیر"

  ۱۶ مرداد ۱۳۹۹

  چهارمین روز اعتصاب کارگران نفت، گاز و پتروشیمی ["سخن روز" - حزب کمونیست ایران] -------------- اعتصاب هماهنگ کارگران، گاز، نفت و پتروشیمی جنوب ایران وارد چهارمین روز خود شده است. اعتصاب در حال گسترش است و هم اکنون استانهای فارس، هرمزگان، بوشهر و خوزستان را در بر گرفته است. موج این اعتصاب در جنوب ایران از روز شنبه ۱۱ مرداد آغاز شد. این اعتصاب در پالایشگاه نفت آبادان، پالایشگاه پارسیان و پتروشیمی لامرد، پالایشگاه نفت سنگین قشم، پترو پالایش کنگان و پالایشگاه فازهای ۲۲ و ۲۴ پارس جنوبی آغاز شد و روز یکشنبه ۱۲ مرداد، کارگران فاز ۱۴ شرکت‌ "ای‌جی" و "جم ۲" نیز به آن پیوستند. تازه ترین خبرهای رسیده حاکی از آن است که کارگران چندین مرکز دیگر از جمله بید خون، پالایشگاه "جفیر شرکت آتروپارت" و شرکت "جهانپارس ایلام ـ مهران" نیز به این اعتصاب پیوسته اند. کارگران اعتصابی هر روز در محوطه های کار خود تجمع می کنند و در مورد راههای گسترش اعتصاب و پیگیری خواسته هایشان به رایزنی می پردازند. از این اعتصاب که بیش از ده هزار کارگر در آن شرکت دارند، به عنوان بزرگترین اعتصاب چهل سال گذشته نام برده می شود. کارگران اعتصاب کننده خواستار: تأمین امنیت شغلی از طریق پایان دادن به کار شرکت های پیمانی و واسطه، لغو قراردادهای سفید امضاء، پرداخت دستمزدهای معوقه و افزایش سطح دستمزدهای خود هستند.اکثریت کارگران اعتصاب کننده از طریق شرکتهای واسطه و پیمانی با قراردادهای فردی و یا حتی بدون قرارداد، استخدام شده اند. هیچ قانون و مقرراتی، حتی در همین حد نیم بندی که در قانون کار جمهوری اسلامی و آئین نامه های مربوطه آمده است، بر کار شرکتهای واسطه و پیمانی ناظر نیست. آنها در مقابل هیچ نهادی پاسخگو نیستند و دست شان برای استثمار کارگران در گرمای بالای 50 درجه با ساعات کار طولانی و تحمیل یک شرایط برده وار به کارگران باز است. این اعتصاب بر خلاف اعتصاب در مراکز تولیدی که از لحاظ اقتصادی ورشکسته هستند و دولت مطالبات و اعتراضات کارگران را پشت گوش می اندازد، در تعیین کننده ترین بخش اقتصاد که جمهوری اسلامی را سرپا نگهداشته است، اتفاق می افتد. این اعتصاب می تواند با متوقف کردن صدور نفت و گاز و فرآورده های پتروشیمی رژیم را هم از لحاظ کسب درآمدهای ارزی، در شرایط محاصره اقتصادی و هم از لحاظ تامین نیازهای داخلی، به طور جدی تحت فشار قرار دهد. مطالبات این اعتصاب در عین حال خواسته کل طبقه کارگر ایران است. دستمزدهای چند برابر زیر خط فقر که آنهم با تاخیر پرداخت می شوند، سلب امنیت شغلی از طریق قراردادهای پیمانی با شرکت های واسطه، مسئله مشترک کل طبقه کارگر ایران است. از آنجا که وزارت نفت خود بانی قراردادهای ظالمانه ای است که از طریق شرکتهای پیمانی به کارگران تحمیل می شود، در واقع کارگران اعتصابی، نه فقط شرکت های پیمانکاری و واسطه، بلکه دولت و وزارت نفت را در این اعتصاب در مقابل خود یافته اند. اما از آنجا که مشکل کارگران با این شرکت ها تنها به صنعت نفت و پتروشیمی هم محدود نمی شود، فشار اینگونه قراردادها، نبودن امنیت شغلی، عدم پرداخت به موقع دستمزدها، بر دوش ملیونها کارگر در بخش های مختلف سنگینی می کند. از اینرو اینگونه اعتصابها ظرفیت گسترش و سراسری شدن را در خود دارند. وزارت نفت و ارگانهای دیگر جمهوری اسلامی در برابر این اعتصاب تا کنون عکس العملی از خود نشان نداده اند. اما تجربه نشان داده است که در این گونه مواقع، رژیم ابتدا خانه کارگر و شوراهای سرسپرده خود را وارد میدان می کند، همزمان با دادن وعده تامین مطالبات کارگران، تلاش می کند، صفوف متحد کارگران را به هم بریزد. وقتی این گونه تلاشها ثمری ندادند، مسئله را امنیتی می کند و احضار ها و تهدیدها به کار می افتند. اما امروز اینگونه حربه های رژیم بسیار کند شده اند. عوامل رژیم که به نام نهاد کارگری تلاش می کنند، به صفوف کارگران رخنه کنند، رسوا شده اند و کارآئی خود را در خاموش ساختن آتش خشم کارگران دست داده اند. فقر شدید و دشواری شرایط کار هم مجالی برای سازش و دل خوش کردن به وعده های بی اساس رژیم باقی نگذاشته است. رژیم به خوبی می داند که هر چه زمان می گذرد، تحمل این شرایط برای کارگران غیر ممکن تر می شود. نگرانی جمهوری اسلامی از گسترش اعتصابهای کارگری کاملا مشهود است. برای درک میزان این نگرانی رژیم کافی است که ببینیم روزنامه های روز گذشته چاپ تهران، در حالیکه بی اهمیت ترین مسائل و رویدادها را عناوین صفحات اول خود قرار داده یودند، در مورد این رویداد مهم جنبش کارگری ایران سکوت مطلق اختیار کرده اند. ایلنا خبرگزاری کار ایران، که روز نخست خبر آنرا منتشر نمود، در روزهای بعد، با مشاهده ابعاد گسترده آن، از پیگیری گزارشهای قبلی خود نیز سرباز زد. و این ممکن نیست جز با صدور دستورالعملی از بالا برای ساکت کردن هماهنگ کل رسانه های داخل ایران. واقعیت این است، رژیمی که رابطه خود را با توده کارگران و اکثریت مردم ایران از طریق سرکوب های وحشیانه ، زندان و شکنجه و اعدام و تحمیل ارتجاعی ترین قوانین، به اصطلاح تنظیم کرده است، نگران آن است که اعتصابهای سراسری و در پیشاپیش آنها اعتصابهای کارگری، اینگونه حربه های رژیم را بی اثر سازند. امروز کارگران صنعت نفت و پتروشیمی تنها چشمه ای از قدرت توده ای خود را به رژیم نشان داده اند. باشد تا فردا اعتصاب کارگران صنعت نفت، اعتصاب کارگران راه آهن ، اعتصاب کارگران شهرداریها، اعتصاب معلمان، اعتصاب پرستاران، اعتصاب رانندگان حمل نقل و غیره ، که همه اینها هرکدام به تنهائی بارها نیرو و توان خود را آزمایش کرده اند، این بار بطور هماهنگ و همزمان به حرکت در بیایند تا کمر رژیم را بشکنند. اعتصاب هماهنگ کارگران در چهار استان، بطور همزمان، در یکی از میدانهای حیاتی رژیم ، تجربه مهمی برای جنبش کارگری ایران است، این اعتصاب هماهنگ شده، به هر نتیجه ای منجر شود، تا همین جا از زاویه منافع دراز مدت طبقه کارگر ایران یک پیشروی چشمگیر محسوب می شود.

• کمیته عمل سازمانده کارگری

  ۱۶ مرداد ۱۳۹۹

  به مناسبت اعتصاب سراسری کارگران پیمانی صنایع نفت و گاز و پتروشیمی شروع اعتصاب اوایل هفتۀ گذشته بود که به ابتکار جمعی از نیروهای جوشکار و لوله‌کش پروژه‌ای نفت و گاز، فراخوانی رو به عموم کارگران پیمانیِ صنایع نفت و گاز داده شد تا از روز شنبه (۱۱ مرداد) برای افزایش مُزد و تغییر برخی شرایط کار یک اعتصاب هماهنگ و سراسری را به اجرا درآورند. گرچه هیچ‌یک از این کارگران هرگز کوچکترین اجازۀ تشکل‌یابی مستقل را نداشته‌اند، اما به مدد شبکه‌ها و نرم‌افزارهای پیام‌رسان موفق شده‌اند در این اعتصاب حدی از ارتباط را با یکدیگر حفظ کنند. از این جهت شباهت کم‌نظیری میان شیوۀ سازماندهی این اعتصاب سراسری با اعتصاب کامیونداران وجود دارد. اعتصابی متحدانه و کشوری در یکی از پراکنده‌ترین بخش‌های کارگری. از «انشقاق در کار» تا «اتحاد در اعتصاب» دو دهه است که دولت سرمایه‌داری ایران، نه فقط کل طبقۀ کارگر را بلکه خصوصاً کارگران صنایع حساس نفت و گاز را با جلو انداختن دلالان واسطه‌ای به نام شرکت‌های پیمانکاری، از هم منفک و تجزیه کرده‌است. به طوری که امروز کارگران صنایع نفت و گاز در طیف متنوعی از «رسمی» و «قراردادی» تا «پیمانکاری» و «پیمانیِ پیمانکاری»، «پیمانی حجمی» و… دسته‌بندی می‌شوند. درحالیکه گروه اول و بخشی از گروه دوم، امتیازاتی دارند که آنان را به سمت اعتصابات سازمان‌یافته سوق نمی‌دهد، کارگران پیمانکاری به کرات و پیش از این دست به اعتصاب و اعتراض زده‌اند؛ چون دستمزدهای پایین، ساعات کاری طولانی، شرایط سخت کار، معوقات مزدی و خطر اخراج بالای سر آنان بیش از بقیه بوده‌است. خصوصاً که بخش قابل توجهی از آن‌ها در مناطق ویژۀ اقتصادی (خارج از قانون کار) قرار دارند و حلقۀ استثمار بر گردن‌شان تنگ‌تر است (مانند عسلویه و قشم و لامرد). اهمیت این اعتصاب سراسری از همین‌جا بیش از پیش روشن می‌شود- اعتصاباتی که تا پیش از این به خاطر تعدد پیمانکاران و کارفرمایان، همیشه پراکنده و ناهماهنگ و جدا افتاده از هم بوده‌اند. این اعتصاب سراسری را از این جهت می‌توان نقطۀ عطفی دانست، چون ثابت کرد که حتی در سایۀ فضای پلیسی و در نبودِ تشکل‌های رسمی و به صرف اتکا بر شبکه‌سازی کارگری و دخالتگری کارگران پیشرو می‌توان پراکنده‌ترین بخش طبقۀ کارگر ایران (یعنی کارگران پیمانکاری) را هم به سمت اعتصاب و سازماندهی سراسری کشاند. ضرورت حفاظت از ارگان‌های سازمانده گرچه این اعتصاب سراسری، یک تجربۀ جنینی و اولیه برای کارگران جوان پروژه‌ای صنایع نفت و گاز محسوب می‌شود، منتها می‌تواند و باید هم به تجارب سازماندهی و تشکل‌یابی مخفی و نیمه مخفی کارگران پروژه‌ای پیش و اوایل انقلاب اتکا کند و هم به تجارب متأخرتر جنبش کارگری. تا جایی‌که مربوط به این آخری می‌شود، حداقل یک درس فوری و فوتی از اعتصابات سراسری کامیونداران و معلمان برای کارگران پروژه‌ای به جا مانده و آن هم اینست که وقتی رسانه‌ها، کانال‌ها یا گروه‌هایی در یک اعتصاب کشوری نقش محوریِ «ارگان سازمانده اعتصاب» را ایفا می‌کنند، حکومت از چند روش سعی می‌کند به آن‌ها ضربه بزند: ۱-با دستگیری فعالان و هستۀ اولیه سازماندهان علنی اقدام به بستنِ «رسانه‌های سازمانده» می‌کند یا ۲-مانند نمونۀ کامیونداران، ادمین‌های علنی این ارگان‌ها را وا می‌دارد تا به اسم «صنفی» و «غیرسیاسی» ماندن، تیغ سانسور را بر «رسانۀ مستقل سازمانده» بکشند و یا ۳- اگر هیچ‌کدام از این‌ها نشد، از طریق هک، اقدام به از هم پاشاندنِ «رسانۀ سازمانده» می‌کند. بنابراین اتخاذ تمهیدات فنی و امنیتی برای مصونیت و حراست از چنین ارگان‌ها و رسانه‌های سازمانده‌ای، باید در صدر اولویت‌های امروز کارگرانِ پیشرُوی پروژه‌ای قرار گیرد و به هیچ‌وجه نباید کوچکترین توهمی داشت که چون اهدافِ این اعتصاب «صنفی» و اقتصادی است، پس حکومت هم با هر نوع سازمانیافتگی در آن مدارا خواهد کرد. شاهدِ این مدعا، حرف‌های دیروز فرماندار آبادان در برنامۀ زندۀ صدا و سیمای خوزستان بود که چندین و چند بار به «رصد» و «شناسایی» و «دستگیری» عوامل اعتصاب سراسری ارجاع می‌داد. گرچه به خاطر ماهیت اعتصابات، دستگیری اجتناب‌پذیر نباشد، اما حفظ ارگان‌های سازمانده است که تضمین بقا، اطلاع‌رسانی، اتحاد و به نتیجه ‌رسیدنِ اعتصاب خواهد بود. محدودیت‌ها و مخاطرات یکی از وجوه ممیزۀ این اعتصاب آنست که برخلاف کامیونداران و معلمان که مطالبات‌شان رو به یک کارفرما (دولت مرکزی) بود، ماهیت پروژه‌ای شغل کارگران اعتصاب‌کننده باعث شده که مطالبات و طرفِ مذاکره‌کنندۀ آن‌ها، ده‌ها پیمانکار مختلف باشد. به همین ترتیب است که مثلاً در عرض همین یکی دو روز، همزمان با پیوستنِ کارگرانی از استان‌های جدید به این اعتصابِ سراسری، بخش‌هایی از کارگرانِ اعتصابی قبلی (مثلاً در سه پیمانکاری پتروشیمی پارسیان) درمذاکره با کارفرمایان‌شان به افزایش ده درصدی‌ مُزد رضایت دادند و به کار بازگشتند. به عبارتی علیرغم آنکه این اعتصاب سراسری شروعی متحدانه داشته، اما چون افق و هدفش بر محور افزایش مُزدی است و کارگران را به سمتِ پروسۀ چانه‌زنی با پیمانکارانِ پراکنده‌شان هدایت می‌کند، بنابراین دستاوردها و نتایج اعتصاب، یک‌دست و همگون نخواهد بود. دومین ملاحظۀ محدودکننده در این اعتصاب آنست که ماهیت کارِ اغلب این کارگران، عموماً پروژه‌ای و متمرکز بر بخش تعمیرات، نگهداری، ساخت و توسعه است و از این جهت، الزاماً فرآیند استخراج و تولید محصولات نفتی را به فوریت مختل نمی‌کند؛ مگر آنکه کارگران اقدام به اتخاذ تمهیداتی برای اختلال تولید کل مجموعه کنند. سومین نکته آنست که فراخوان و آغاز اعتصاب رو به کارگران پروژه‌ای فنی و دستیاران‌شان بود، درحالیکه تعداد قابل توجهی از کارگران پیمانی غیرفنی و ساده هم در این مجموعه‌ها مشغول کارند. درحالیکه در برخی از شرکت‌ها کارگرانِ اعتصاب‌کننده محدود و اغلب فنی هستند، در شرکت‌هایی مثل پتروپالایش کنگان و پالایشگاه آبادان و لامرد کارگرانِ سازمانده موفق‌شده‌اند با دخالت‌هایی مثل بستن درب شرکت یا جادۀ منتهی به شرکت، طیف وسیعی از کارگران را فارغ از نوعِ حرفه با خود بسیج و همراه کنند. از اعتصابِ اقتصادی تا سیاسی: از اعتصاب سراسری تا اعتصاب عمومی همزمانیِ چند اعتصاب کارگری با هم در رسته‌های مختلف اقتصادی، به سرعت عده‌ای را دوباره به این نتیجه رسانده که جنبش کارگری اکنون و دفعتاً وارد فاز «اعتصاب سراسری» شده ‌است. در صورتی که اولاً «اعتصاب سراسری»، جمع عددیِ اعتصابات پراکندۀ اقتصادی و نامرتبط با هم نیست و زمانی رخ می‌دهد که کارگران بخش‌های مختلف به طور آگاهانه در حمایت از هم دست به اعتصاب بزنند؛ و ثانیاً وقتی جنبش وارد فاز اعتصابات سراسری شود (یعنی بخش‌های مختلف شروع به همبستگی و اعلام حمایت از یکدیگر کنند و به هم بپیوندند)، هنوز با نطفه‌های یک «اعتصاب عمومی» طرفیم و تنها زمانی صراحتاً می‌توانیم از ورود به فاز «اعتصاب عمومی» صحبت کنیم که شعارها و اهداف اعتصابات هم سیاسی شده باشند. بنابراین ضمن اینکه باید چنین حساسیتی به اعتصابات کارگری را تقویت و انرژی را به سمت هدف «اعتصاب عمومی» هدایت کرد، اما در این برهه که برای اولین بار یک چنین اعتصاب سراسری در بخش صنایع نفت و گاز درجریان است، به‌جای احکام پیش از موعد یا خبررسانی باید تمرکز را فوراً بر جلب همبستگی طبقاتی با این اعتصابات از درون دیگر بخش‌های مختلف جنبش کارگری گذاشت. اینجاست که نقش بی‌انکار بخش‌های پیشرُوی طبقۀ کارگر مشخص می‌شود (منظور بخش‌هایی است که تجربۀ مبارزه و تشکل‌یابی و قدرت بسیج‌ کردن در میان صفوف کارگری را دارند و در برابر سیاسی شدن اعتراضات ترمز نمی‌زنند). اما چطور؟ می‌دانیم که کرونا به تنهایی توانسته تبدیل به ابزار امنیتی جمهوری اسلامی در این ایام حساس شود و دانشگاه‌ها و مدارس را به تعطیلی بکشاند و دو تا از پیشروترین بخش‌های جنبش را (دانشجویان و معلمان) خانه‌نشین کند. از طرفی کارگران هپکو و هفت‌تپه به لطف دو سال سیاست حکومتی چماق و هویج، مبارزه‌شان تا سر حد یک برنامۀ «صنفی و غیرسیاسی» عقب رفته. حکومت مدام در این دو سال این پیام را به آنان مخابره می‌کرده که تا وقتی پرچم «مبارزۀ قانونی» و «غیرسیاسی» در این دو شرکت بلند باشد، با اعتراض آن‌ها نسبتاً مدارا می‌کند؛ ولو آنکه کارگران این تناقض آشکار را به چشم ببینند که هفته‌ها اعتصاب یکنواخت و قانون‌مند و کاملاً صنفی تأثیری در برآورده شدن مطالباتشان نداشته است. از همین روست که متاسفانه حتی روحیۀ همبستگی این دو واحد با یکدیگر (آنچنان که در سال ۹۷ شاهد بودیم) در چهارچوب این «صنفی‌گرایی» از بین رفته و هنوز هیچ همبستگی مؤثری از سوی این کارگران از یکدیگر اعلام نشده. البته بدیهی است که چون اصلِ بحران در این شرکت‌ها از بین نرفته، این چهارچوب «صنفی و قانونی» نمی‌تواند بدنۀ کارگران را در بلندمدت آرام نگه دارد. نه فقط بدنۀ کارگران هپکو و هفت‌تپه بلکه عموم طبقۀ کارگر امروز به‌شدت سیاسی هستند. در شرایطی که مردم به صراحت در خیابان شعار ضدرژیمی در تداوم دی و آبان می‌دهند (اعتراضات بهبهان)، وقتی همزمان چندکیلومتر آنسوتر کارگران هفت تپه در همان خیابان‌ها شعارهای صنفی و بی‌اعتنا به خیزش‌های عمومی جامعه را بدهند، دیگر نمی‌توانند در چنین فضایی حس همبستگی عمومی جامعه را بربیانگیزند. اینجاست که ما معتقدیم اگر بر روی «رهبری» این دو بخش کارگری فشارهای صریح و بی‌تعارف وارد نشود و اگر فی‌المثل نیشکر هفت‌تپه نتواند با وجود تمام حمایت‌هایی که از بخش‌های مختلف طبقۀ کارگر در این چند سال دریافت می‌کرده، در نقش یک پیشرو در این برهۀ حساس ظاهر شود و با همبستگی طبقاتی نسبت به کارگران پروژه‌ای صنایع نفت و گاز این دِین را ادا کند، در این صورت تقصیر را در هیچ‌جا نباید جست جز خودمان که نتوانسته‌ایم این سنگرهای مهم هفت تپه را حفظ کنیم و با سکوتی کر‌کُننده راه را برای چنین مسیرِ عقب‌رویی در آنجا باز کرده‌ایم. این موضوع خصوصاً از آنجایی اهمیت دارد که می‌بینیم برخی کارگران پیشرُوی پروژه‌ای نفت و گاز علیرغم موقعیت شکنندۀ شغلی و حساسیت‌های امنیتی نسبت به محیط کارشان، اِبایی ندارند که با صراحت سیاسی حرف بزنند و دعوت به پیوستن به اعتصاب بکنند. نتیجه: انتقال تجارب فنی و امنیتی برای محفاظت از ارگان‌های سازماندۀ این اعتصابات. روش‌های همبستگی مردمی با اعتصاب سراسری کارگران پروژه‌ای. ترویج سیاستِ «اعتصاب نمادین» به نشانۀ همبستگی از سوی بخش‌های مختلف کارگری و خصوصاً از دل اعتصابات پراکندۀ کارگری مانند هپکو و هفت‌تپه (رجوع به مطالب قبلی). فشار بر فعالان کارگری برای ترویجِ بندِ پیش در میان تماس‌های کارگری‌شان؛ اقناع آن‌ها به جایگزینی تاکتیک اعتصابات نمادین بجای صدور بیانیه و جمع‌آوری امضا. دخالت در برنامه و شعارهای این اعتصابات، از جمله تعمیم اعتصاب و متوقف کردن پروژه‌ها به اختلال در کل تولید شرکت‌ با سیاست‌های جاده‌بندی یا قُفل کردن درب‌های شرکت و امثالهم. حمایت از طرح مطالبات دموکراتیک در این اعتصابات و ترویج برنامه‌های ضدسرمایه‌داری

• تاکید بر دو خواست فوری و حداقلی!

  ۱۶ مرداد ۱۳۹۹

  تاکید بر دو خواست فوری و حداقلی! ١- تا تعیین تکلیف وضعیت هفت تپه، تا خاتمه دادگاه اختلاس گران فاسد، دولت بطور موقت نماینده ای برای اداره هفت تپه با قبول تمام مسئولیت کارفرما تعیین کند. ٢- قوه قضائیه فورا از حساب‌های مسدود کارفرما، حقوقهای معوق را پرداخت کند و پرداخت منظم و سر وقت و یکجا و کامل حقوق ماه‌های بعد را بعهده بگیرد از پیام همکاران

• پاسخ مجلس به 52 روز مطالبه گری کارگران هفت تپه

  ۱۶ مرداد ۱۳۹۹

  پاسخ مجلس به 52 روز مطالبه گری کارگران هفت تپه: وعده های نامعلوم، جلسه نوردی به جای اقدام عاجل و اصرار بر ادامه تحمیل بخش خصوصی به کارگران ▪️اردوی کار: اگر قرار باشد مجموعه توافقات و قرارهایی که از سوی سید نظام الدین موسوی در رابطه با جلسه مذاکرات امروز نمایندگان کارگران هفت تپه با جمعی از اعضای مجلس اعلام شده مبنای داوری و اظهار نظر در باره جلسه مجلس باشد در این صورت کاملا روشن است که مجلس وعده های نامعلوم و جلسه نوردی را جایگزین اقدام عاجل و فوری در قبال مطالبات کارگران هفت تپه کرده است؛ مطالباتی که این کارگران 52 روز در گرمای طاقت فرسا، در متن شیوع دوباره ویروس مرگبار کرونا و شرایط گرسنگی خانواده ها پیگیری کرده اند. مثلا موسوی گفته: «مقررشد؛ وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی مبلغی را برای پرداخت معوقات کارگران در نظر بگیرند» ولی نگفته چه زمانی این «مبلغ» را درنظر می گیرند؟ چه «مبلغی» را در نظر می گیرند؟ و چه زمانی پرداخت می کنند؟ کارگران از کجا بدانند وزارت کار و دولت روحانی سیاست گرسنگی دادن به کارگران از طریق دفع الوقت را ادامه ندهند؟ ▪️گفته: «انجام کشت به موقع به عنوان دیگر دغدغه کارگران به استاندار خوزستان محول شد...» واقعا این کار جز سپردن گوشت به گربه چه معنایی دارد؟ استاندار خوزستان خودش رشوه بگیر اسدبیگی هاست. در طول 52 روز اعتصاب و اعتراض کارگران از سنگ صدا درآمد از این مهره فاسد اسدبیگی نه، حالا باید پاسخگوی دغدغه کارگران باشد؟ ▪️با این که کارگران یکصدا می گویند که خصوصی سازی نیشکر هفت تپه امنیت شغلی کارگران را به خطر انداخته است نمایندگان مجلس همچنان پا در کفش خصوصی سازی کرده اند و در کشوری که توزیع شکر در دست مافیای قاچاق است، موسوی به نمایندگی از سوی مجلسیان گفته «شرکت باید توسط کارفرمایی اداره شود -که توانایی احیاء آن را داشته باشد- و شرکت را در مسیر افزایش تولید قرار دهد». او دست آخر در کنار مشتی وعده های آگاهانه ناروشن مانده از نظر زمان اجرا، از «برگزاری جلسه‌ای در روز چهارشنبه هفته آینده با حضور دستگاه‌های نظارتی، نمایندگان کارگران هفت تپه، وزارت اطلاعات، سازمان خصوصی‌سازی، دیوان محاسبات و… در محل مجلس» خبر داده و گفته: «در این جلسه تصمیمات جدی در رابطه با وضعیت مدیریت و مالکیت شرکت اتخاذ خواهد شد تا نتیجه نهایی حاصل شود و به شرایط با ثباتی در رابطه با شرکت هفت‌تپه برسیم.» ▪️این نماینده شکم سیر که در همان آغاز نشستن بر کرسی های مجلس، همراه بقیه 231میلیون تومان حق مسکن و مزایای دیگر و حقوق گرفته واقعا معنای یک هفته را نمی فهمد؛ و نمی داند که چهار ماه نگرفتن حقوق وقتی هیچ پس اندازی هم نمانده یعنی چه؛ وگرنه وعده نتیجه نهایی در مورد مدیریت و مالکیت هفت تپه را به یک هفته دیگر واگذار نمی کرد. تازه یک هفته انتظار چه دلیلی دارد وقتی همچنان می خواهند بخش خصوصی را به کارگران تحمیل کنند؟ اینها حتی آنقدر بی شرم هستند که نگفته اند هزینه سفر نمایندگان کارگران هفت تپه و یک هفته اقامت شان برای حضور در جلسه دوم از کجا باید تامین شود؟ نمایندگان مجلس اگر فکر می کنند به جای تصمیمات و اقدامات عاجل می توانند با مشتی وعده های مبهم صدای کارگران هفت تپه را خاموش کنند و به مطالبه گری آنان پایان دهند سخت اشتباه می کنند. کارگران ممکن است چند روزی دندان روی جگر بگذارند تا سرنوشت وعده های آبکی و توخالی این نمایندگان هم برای همکاران شان و برای عموم مردم روشن شود اما حتی اگر به فرض چنین کنند، حاکمیت بداند که کارگران هفت تپه نیرومندتر و استوارتر بازمی گردند و اعتراضات خود را پیگیری می کنند. این قولی است که نمایندگان این کارگران داده اند و تاگنون در گرمای کشنده هوا، در قتل عام کرونایی و گرسنگی خانواده ها قدمی عقب نگذاشته اند @ordoyekar

• نتایج جلسه نمایندگان کارگران هفت تپه با نمایندگان مجلس اعلام شد

  ۱۶ مرداد ۱۳۹۹

  نتایج جلسه نمایندگان کارگران هفت تپه با نمایندگان مجلس اعلام شد ▪️اردوی کار:امروز چهارشنبه هیئتی از کارگران هفت تپه با گروهی از نمایندگان مجلس گفتگو کردند. سید نظام موسوی عضو کمیسیون اصل ۹۰مجلس در مورد توافقات این جلسه گفته: ▪️«مقرر شد؛ علاوه‌بر تمدید دفترچه بیمه کارگران و پرداخت حق بیمه آن‌ها، حقوق معوقه‌شان نیز با اختصاص منابعی پرداخت شود» ▪️«اگرچه مقررشد؛ وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی مبلغی را برای پرداخت معوقات کارگران در نظر بگیرند اما منابع پایدار باید پس از تجدیدنظر در واگذاری از طریق خود شرکت تامین شود.» ▪️«سوءمدیریت و فقدان اهلیت مدیران فعلی شرکت هفت‌تپه محرز شد، ضمن آنکه دیوان محاسبات به عملکرد مدیران این شرکت ورود کرده و نحوه واگذاری آن مورد تحقیق و تفحص قرار گرفته» ▪️«چگونگی لغو واگذاری این شرکت به دلیل عدم اهلیت مدیران و واگذاری مجدد آن به جای دیگر نیازمند بررسی‌های کارشناسی دقیق است.» ▪️«انجام کشت به موقع به عنوان دیگر دغدغه کارگران به استاندار خوزستان محول شد. همچنین مقرر شد؛کارگرانی که به ناحق اخراج شده‌اند به کار بازگشته وفعالیت خود را آغاز کنند.» @ordoyekar

• تجمع ۹۰ نفر از نیروهای حراست پالاشگاه گاز بیدبلند 2 در بهبهان در اعتراض به اخراج بدون دلیل

  ۱۶ مرداد ۱۳۹۹

  تجمع ۹۰ نفر از نیروهای حراست پالاشگاه گاز بیدبلند 2 در بهبهان در اعتراض به اخراج بدون دلیل

• پنجمین روز اعتصابات هماهنگ کارگران پالایشگاه‌ها و نیروگاه‌های ایران

  ۱۶ مرداد ۱۳۹۹

  پنجمین روز اعتصابات هماهنگ کارگران پالایشگاه‌ها و نیروگاه‌های ایران با خواست افزایش دستمزد، و بهبود امکانات خوابگاهی و بهداشتی و بیمه پالایشگاه اصفهان ▪️نیروهای حراست پالایشگاه اصفهان در ابتدا مانع خروج کارگران اعتصاب‌کننده از این پالایشگاه شدند اما با ایستادگی کارگران، مجبور شدند که راه خروج آنان را باز کنند. ▪️هم‌چنین حراست، تعدادی از کارگران را به دلیل فیلم‌برداری، موقتا بازداشت کرد. ▪️بیشتر کارگران پالایشگاه‌های جنوب ایران به‌ویژه در کنگان و لامرد و مُهر، خوابگاه‌ها را ترک کرده‌اند و به شهرهای محل سکونت خود برگشته‌اند. @ordoyekar

• آ. عظیمی

  ۱۶ مرداد ۱۳۹۹

  هشدار به بازنشستگان فولاد: این بار می خواهند با بورسی کردن شرکت های صندوق فولاد همه چیز را جارو کنند آ. عظیمی ▪️اردوی کار: یک بازنشسته فولاد در دلنوشته ای به هم صنفی هایش نبست به تقشه های راهزانه برعلیه بازنشستگان فولاد هشدار داده و نوشته: «اگر مدیران قبلی صندوق فولاد ، جیب بر بودن این یکی ( آقای مسرور) راه زن سر گردنه است . ▪️چند ماه است که میخواهیم به این مردمان بفهمانیم ولی متاسفانه نگاهها فقط به ته کاسه است وکسی گوشش بدهکار نیست. یکبار دیگر خدمت همکاران عرض میشود . این آقا از طرف روباه بزرگ مامور است تا در این یکسال آخر تا میتواند همه چی را جارو کند . ▪️ای وجدان دانهای بیدار بدانید و آگاه باشید . مدیریت صندوق فولاد به بهانه پرداخت مطالبات قصد دارد شرکتهای صندوق را به بورس ارائه کند و چون ماهیت صندوق دولتی است به این راحتی نمیتوان اینکار انجام شود زیرا باید جوابگوی دیوان محاسبات و سازمانهای مختلف باشد . از اینرو با ترفند های بسیار موذیانه سعی در تغییر ماهیت صندق از دولتی به خصولتی است . ▪️خدمت کانونهای خوابیده و کاسه لیسان عرض شود که وقتی ماهیت صندوق از دولتی خارج شود ،و شرکتها وسهام صندوق در بورس کاذب ارائه و پشیزی به بازنشسته بعنوان مطالبات پرداخت ودر اصل سرمایه بازنشسته فولاد را به تاراج ببرد . چشمتان را به ته کاسه مطالبات ندوزید. سرتان را بالا کنید وبه آینده شوم این ترفند فکر کنید . وزارت صنعت با چند بسته شکلات در جیب بازنشسته آنرا به گدا خانه رفاه فرستاد و حال این آقا حتی به کفشهای بازنشسته هم رحم ندارد . بهوش باشید بگوش باشید گفتیم و گفتیم ▪️چطور میشود این صندوق با اینهمه دارایی فعلی که در دست خود دارد توان پرداخت یک ماه حقوق بازنشستگان فولاد را ندارد وبارها این شرکتها وسهام را زیان ده و وضعیت صندوق را بحرانی جلوه دادن پس ارائه سهام و شرکت زیان ده به بورس جز چوب حراج زدن به اموال صندوق معنای دیگر دارد ؟ واگر زیان ده نیستند تا بحال سود این‌ اموال کجا هزینه شده که نه تنها توان پرداخت حتی یک ماه حقوق را نداشته بلکه درمان واجب بازنشسته هم در پیچ و تاب شرکتهای بیمه گرفتار است . @ordoyekar

• فاز ۱۴ عسلویه: اعتصاب در جنوب کشور ادامه دارد!

  ۱۶ مرداد ۱۳۹۹

  فاز ۱۴ عسلویه: اعتصاب در جنوب کشور ادامه دارد!

• تجمع اعتراضی بیش از ۶۰۰ کارگر شرکت پتروشیمی رازی در ماهشهر خوزستان

  ۱۶ مرداد ۱۳۹۹

  بیش از ۶۰۰ کارگر شرکت پتروشیمی رازی در ماهشهر خوزستان امروز سه‌ شنبه ۱۴ مرداد،به دلیل نابرابری دستمزدها و ممانعت از ورود نماینده کارگران به شرکت در مقابل درب ورودی این شرکت دست به تجمع اعتراضی زدند. @ordoyekar