همراهی مردان ایرانی در اعتراض به حجاب اجباری

مردان روسری‌پوش

این روزها بخش قابل توجهی از تبلیغات حکومتی در قالب برنامه‌های رادیویی و تلویزیونی، تبلیغات محیطی و پیام‌های ارسالی تلفن همراه به تأکید بر اهمیت حفظ حجاب به عنوان قانون حاکم بر کشور اختصاص یافته است.

با وجود این تبلیغات و تهدیدها، عدهای از زنان همچنان با تغییر نوع پوشش و برداشتن روسری اعتراض خود را به حکومت نشان می‌دهند. 

حالا بحث بر این است که آیا مردان نیز می‌توانند با این حرکت اعتراضی آرام و دور از خشونت همراهی کنند؟ موضوعی که این روزها به شکل‌های مختلف مورد توجه قرار گرفته و موافقان و مخالفانی دارد.

یکی از اولین موارد همراهی مردان در اعتراض به اجبار پوشش زنان، زمانی بود که تعداد از داروسازها و کارکنان داروخانه‌ها در اعتراض به قانون جدید وزارت بهداشت در اجبار زنان به استفاده از مقنعه، عکسهایی با مقنعه سیاه و روپوش سفید پزشکی از خود منتشر کردند.

ابتکار مردان در همراهی با همکاران زن، در دل خود به نوعی قوانین جمهوری اسلامی را هجو می کرد و به همین دلیل مورد توجه قرار گرفت. 

بعد از آن بود که تعدادی از مردان در مشاغل مختلف، با تکرار این حرکت و انتشار عکس خود با روسری و مقنعه در فضای مجازی سعی کردند جریان تازهای برای مخالفت با قوانین حکومتی راه بیندازند.

در این میان بعضی از هنرمندان و افراد سرشناس، بعد از انتشار عکس هایی با حجاب مورد نظر حکومت برای زنان، با استقبال بخشی از جامعه مواجه شدند و در مقابل، موجی از پیام های توهین و تمسخر و تهدید هم دست به دست شد.

موافقان و مخالفان حجاب اعتراضی مردان

غیر از اعتراض طرفداران حجاب اجباری به انتشار عکس‌هایی با روسری و مقنعه از سوی تعدادی از آقایان، عده‌ای از مخالفان قانون حجاب نیز به چنین رفتاری اعتراض کرده‌اند.

ندا که در ماه‌های گذشته بارها در اعتراضات خیابانی شرکت کرده و این روزها هم بدون حجاب از خانه بیرون می‌آید معتقد است روسری سر کردن مردان هیچ کمکی به ادامه اعتراض نمی‌کند.

در مقابل، موافقان این حرکت نوعی تمسخر در آن میبینند. مسخره کردن قانون پوشش اجباری، که اگرچه برای مردان هزینه حقوقی و قانونی ندارد، اما قوانین حکومت را هجو می‌کند.

هزینه دادن در راه رسیدن به هدف، یکی از موضوعاتی است که معترضان بر سر آن اختلاف نظر دارند.

علی متولد اواخر دهه ۵۰ است و از جمله کسانی که معتقد است باید راه‌های کم‌هزینه و خشونت‌پرهیز را برای ادامه مبارزه پیدا کرد.

او می‌گوید:

علی معتقد است «حکومتی که بدیهی‌ترین اصول انسانی را نادیده می‌گیرد و حتی از شلیک مستقیم به کودکان یا به چشم آدم‌ها واهمه ندارد، برای بقای خود دست به هر کاری خواهد زد. ما باید هوشمندانه‌تر عمل کنیم.»

او کارهایی مثل همین تغییر پوشش در فضای عمومی را از جمله کارهای کم‌هزینه معرفی می‌کند. همسرش را مثال می‌زند که چند سال است روسری نخریده و از دو سال پیش، موقع بیرون رفتن از خانه پارچه‌هایی مثل دستمال‌سفره و دمکنی و لباس کهنه روی سرش می‌انداخته است.

علی می‌گوید:

حساب و کتاب ممنوع!

بسیاری از معترضان به حاکمیت، با این نگاه خشونت‌پرهیز مخالفند و معتقدند حالا وقت مناسبی برای حرف زدن از طنز و فکر کردن به هزینه‌ها نیست.

مهرناز می‌گوید:

او میگوید حتی از خواندن چنین مطالبی در فضای مجازی عصبانی می‌شود. 

به عقیده مهرناز «همین حالا هم زنی که بدون حجاب بیرون می‌رود، برای رسیدن به حقوق اساسی خود خطر می‌کند. ولی مردهایی که دوست دارند در گرما شلوارک بپوشند چطور می‌توانند خودشان را معترض و انقلابی حساب کنند؟»

تعداد مردانی که این رفتارها را تقلیل خواسته‌ها میدانند و به آن معترضند هم کم نیست. 

محمدرضا می‌گوید:

او این اتفاق را راهی برای کنترل اعتراض‌ها از سوی حکومت می‌داند و معتقد است بسیاری از مردم و رسانه‌ها گول این بازی را خورده‌اند و در زمین حریف بازی می‌کنند.

این اختلاف نظرها در شرایطی است که هر کسی برای اعتراض به حکومت، راهی جست‌وجو می‌کند.

محمدرضا معتقد است این اعتراض باید عینی‌تر و محکم‌تر باشد. او به همبستگی اجتماعی و اعتصاب در حوزه‌های مختلف باور دارد و لباس پوشیدن مردها را راه مناسبی برای اعتراض نمی‌داند.

او می‌گوید:

محمدرضا معتقد است بهترین راه همراهی مردان با حرکت اعتراضی زنان در تغییر پوشش این است که خیلی عادی با این موضوع برخورد کنند:

اگر در رفتار و نگاه‌مان نشان بدهیم که هر زنی حق دارد هر طور دوست دارد لباس بپوشد، بخش مهمی از راه را رفته‌ایم.

اما در این میان زنانی هم هستند که از تغییر پوشش مردان در خیابان استقبال می‌کنند. 

زهرا معتقد است کاری مثل شلوارک پوشیدن غیر از اینکه یک حرکت هنجارشکانانه است، می‌تواند نشانه همبستگی هم باشد.

او می‌گوید:

برای او مهم است که هنگام حضور در فضای عمومی، در کنار مردان و زنان معترض به حاکمیت قرار داشته باشد و احساس امنیت و قدرت بیشتری تجربه کند.

زهرا معتقد است «راه درازی تا تغییر نظام حاکمیت در ایران در پیش داریم. باید بتوانیم از هم حمایت کنیم و انرژی جمعی را بالا نگه داریم. به نظرم پدری که از دخترش حمایت می‌کند تا بی‌حجاب بیرون برود، نقش مهمی در این مسیر بازی می‌کند.»

او هم مانند بسیاری دیگر از زنان و مردان، به راه‌های دیگری که بتوان برای ادامه اعتراض‌ها و بالا بردن همبستگی اجتماعی از آنها استفاده کرد، فکر می‌کند. راه‌هایی که امیدوار است افراد خلاق جامعه برای گذر از شرایط بحرانی این روزها پیشنهاد کنند.