رضا چاوشی در همایش بزرگداشت نسیم خاکسار

خانم‌ها، آقایان، دوستان اهل قلم و دوستداران ادبیات، به همایش نکوداشت نسیم خاکسار خوش آمدید.

بسیار خرسندم که امروز در کنار هم گرد آمده‌ایم تا بزرگداشتی درخور، برای یکی از چهره‌های برجسته ادبیات معاصر، نسیم خاکسار، برگزار کنیم. حضورتان در این محفل نه‌تنها گواهی بر ارج و احترامی است که برای این نویسنده و اندیشمند گرامی قائل هستید، بلکه نشان‌دهنده پیوند عمیقی است که میان ادبیات و وجدان جمعی ما برقرار است.

ما اینجا گرد هم آمده‌ایم تا از یک عمر آفرینش، ایستادگی و تعهد ادبی تجلیل کنیم. نسیم خاکسار تنها نویسنده‌ای توانا نیست، بلکه صدایی است که در تلاطم زمانه، روایتگر دردها، امیدها و رؤیاهای مردمان خود بوده است. در آثار او، زندگی در تبعید نه‌فقط جغرافیا، بلکه تجربه‌ای انسانی است؛ و کلماتش، پلی است میان گذشته و اکنون، میان زخم و التیام، میان فرد و جمع.

این نکوداشت، ادای دینی است به نسلی که با قلم خود مرزهای خاموشی را شکافتند و به ما آموختند که ادبیات، فراتر از واژه‌ها و آینه ای است که در آن حقیقت رخ مینماید. امروز، در کنار شما، نه‌فقط از نسیم خاکسار تجلیل می‌کنیم، بلکه ضرورت پاسداشت فرهنگ، زبان و آزادی اندیشه را نیز یادآور می‌شویم.

سپاس از شما که با حضور ارزشمندتان، این لحظه را معنا می‌بخشید. امیدوارم این مراسم فرصتی باشد برای تأمل، گفتگو و ارج‌گذاری به آنچه که ماندگار است

سپاس از نسیم خاکسار که به ما دوستدارانش آموخت، ادبیات نه فقط زبان سخن، که زبان دل، رنج، و امید است. آینه‌ای است که حقیقت، انسانیت و عشق را بازتاب می‌دهد. پلی است میان تنهایی و همدلی، میان غربت و وطن.

سپاس از نسیم خاکسار که به ما دوستدارانش آموخت، ادبیات تنها بازیِ واژه‌ها نیست، که تعهدی است به حقیقت و انسان. چراغی است همیشه روشن، پناهی است برای دل‌های بی‌قرار در دل تاریکی.

سپاس از نسیم خاکسار که به ما دوستدارانش آموخت، ادبیات نه فقط نوشتن، که زیستن است؛ سکوتی است که از ژرفای جان سخن می‌گوید. صدایی است برای خاموشان ، صدایی که حتی در تبعید هم خاموش نمی‌شود. و قلبی است که برای آزادی می‌تپد.

درود و سپاس از دوستان و دلبستگان نسیم، که نسیمی از یاری و همیاری وزاندند و بخشی از بار برگزاری این همایش به دوش کشیدند. چنین محفلی، اگر امروز برپا می‌شود، از سایه‌سار دست‌هایی‌ست که بی‌نام و نشان، اما پرتوان، ما را در این راه همراهی کردند.

در پایان جا دارد یا آور شوم:

این همایش، گرچه به نام نشر دنا برگزار می‌شود، اما روح آن از نفس گرم شاگردان نسیم خاکسار جان گرفته است؛ آنان که با دل و دل‌نوشته، در کنار ما ایستادند و بی‌هیاهو، ستون‌های این همایش را بنا نهادند. در میانه‌ی برنامه، برخی از این همراهان با مهر، ثمره‌ی تلاش‌های خود را با شما قسمت خواهند کرد. از جان و دل، سپاس‌شان می‌گویم.

سخنرانی پایانی نکوداشت

 اجازه دهید در پایان برنامه سپاسگزاری کنم از «بلوط» عزیز که با لطافت موسیقی و وقار کلام، به این مراسم پرخاطره، گرمایی دیگر بخشید. او نه فقط مجری برنامه، بلکه همراه مهر و راوی احترام ما به نسیم خاکسار بود. 

همچنین با احترامی ژرف، تجلیل میکنم از نویسنده و هنرمند عزیز، آقای هژبر میرتیموری که با ذهنی سرشار از خیال و دستانی عاشق تند یس نسیم را آفرید. در خطوط این پیکره، نه تنها تصویر نسیم خاکسار را می توان بازشناخت، بلکه پژواک صدای او و نگاه اندیشناکش و روح آزادی خواهش را نیز میتوان احساس کرد. این تندیس گویی لحظه ای از او را به جاودانگی سپرده است.

و سپاس از بابک نازنین، که با نوای دل‌انگیز گیتارش، لحظه‌هایی سرشار از آرامش و زیبایی در دل برنامه نشاند و جان کلمات را به نوای  موسیقی آغشته کرد.

مایلم در اینجا از سرکار خانم فرناز صداقت‌بین صمیمانه سپاسگزاری کنم؛ به‌خاطر همراهی گرم و حمایت‌های مؤثرشان در برگزاری این مراسم. ایشان با نقش‌آفرینی دقیق خود به‌عنوان رابط میان گروه ما و مدیریت سالن، زمینه‌ساز ایجاد تسهیلاتی شدند که اجرای برنامه را بسیار هموار ساخت. حضور و همکاری ایشان، برای ما بسیار ارزشمند و ستودنی‌ست.

سپاس ویژه داریم از خانواده و خویشان ارجمند نسیم، و نیز از یاران، همکاران و دوستان گرامی‌اش در گوشه‌وکنار جهان که با مهر و محبت خود، پیام‌هایی پر از احساس و ارزشمند، به مناسبت این همایش، برای ما ارسال کردند. دریغا که مجال پخش همه این پیام‌های پرارزش فراهم نشد، و از این بابت پوزش می‌طلبیم. مهر شما در دل ما ثبت است، حتی اگر بر پرده نتابید.

در نهایت، از همه عزیزانی که با حضور پرمهر و حمایت‌های بی‌دریغ خود در این همایش شرکت کردند، سپاسگزاری عمیق خود را ابراز می‌کنیم. حضور شما حاضران، در این  گرامی داشت خاطرات ارزشمندی را رقم خواهد زد. مهر شما در دل ما ثبت است و برای همیشه به یاد خواهیم داشت.

دوستان و یاران گرامی:

همایش امروز را پایان می دهیم، با آرزوی تندرستی و ماندگاری نسیم خاکسار.

باشد سایه روشن او همواره بر سر ما بماند و صدای گام های او را همچنان در کوچه های کلمه و خاطره بشنویم.

بدرود، با دلی روشن و با امید به فردایی سرشار از آرامش و نور.