فاجعه آبیدر: وضعیت خبات امینی، فعال محیط‌زیست سنندجی وخیم گزارش شده است

خبات امینی، فعال مدنی و زیست‌محیطی اهل سنندج، که در جریان مهار آتش‌سوزی گسترده دامنه‌های کوه آبیدر دچار سوختگی شدید شده، در وضعیت وخیمی در بیمارستان کوثر سنندج به سر می‌برد. در پی این حادثه تلخ حمید مرادی روز گذشته به دلیل شدت جراحات ناشی از سوختگی درگذشت.

خبات امینی و حمید مرادی به همراه سه فعال دیگر، در غیاب امکانات دولتی و تجهیزات اولیه، با دستان خالی به مهار شعله‌های گسترده آتش در ارتفاعات آبیدر رفتند. این آتش‌سوزی که از ظهر پنج‌شنبه دوم مردادماه آغاز شد، بیش از ۲۰ هکتار از اراضی طبیعی این منطقه را به خاکستر تبدیل کرده است.

بنا بر گزارش‌های محلی، وضعیت سلامتی یاکو یوسفی‌نژاد، یکی دیگر از فعالان محیط‌زیستی، هم به‌شدت وخیم است و سطح هوشیاری او کاهش یافته است. همچنین محسن حسین‌پناهی و مصطفی هژبری با جراحات شدید ناشی از سوختگی در بخش مراقبت‌های ویژه تحت درمان قرار دارند. 

روز گذشته، وریا غفوری، بازیکن سابق تیم ملی فوتبال ایران و چهره محبوب ورزشی در کردستان، با حضور در بیمارستان کوثر سنندج با خانواده‌های فعالان محیط‌زیستی ابراز همدردی کرد.

شهروندان سنندجی امروز با شعار «شهید نمی‌میرد» پیکر حمید مرادی را تشییع کردند.

یک الگوی تکراری در کردستان: علیه طبیعت، علیه بقا

کوه آبیدر یکی از شناخته‌شده‌ترین مناطق طبیعی و گردشگری استان کردستان است. این نخستین بار نیست که این منطقه دچار آتش‌سوزی گسترده می‌شود. درست ده سال پیش، شیب‌های جنوبی آبیدر مشرف به شهرک زاگرس و پارک کودک نیز در آتش سوخت. آن زمان نیز همین الگوی تکرار شد: غیبت نهادهای مسئول، دخالت داوطلبانه مردم و نابودی گسترده طبیعت.

فعالان محیط‌زیست کردستان بارها هشدار داده‌اند که فقدان زیرساخت‌های ایمنی، تجهیزات اطفای حریق، عدم حضور میدانی نیروهای منابع طبیعی و بی‌توجهی مکرر نهادهای مسئول، عرصه‌های طبیعی استان را به میدان مرگ داوطلبان مدنی تبدیل کرده است.

در شرایطی که به طور طبعی، مهار آتش‌سوزی مراتع و جنگل‌ها از وظایف اصلی نهادهایی چون منابع طبیعی، آتش‌نشانی و ستاد بحران است، در عمل این مسئولیت بر دوش فعالان مردمی و جوانان محلی گذاشته شده است؛ افرادی که با انگیزه‌ای صرفاً انسانی و بدون هیچ‌گونه آموزش یا پشتیبانی تجهیزاتی، با جان خود هزینه بی‌عملی و بی‌برنامگی را می‌پردازند.

درگذشت حمید مرادی و خبات امینی، بخشی از معادله تبعیض و ستم در مناطق پیرامونی همچون کردستان و مستلزم بازنگری در سیاست‌های مهار بحران، تقویت نهادهای مردمی و مسئولیت‌پذیری واقعی در قبال منابع طبیعی است.