دیوان عالی کشور، حکم اعدام شریفه محمدی، زندانی سیاسی را تأیید کرد
امیر رئیسیان، وکیل دادگستری و وکیل مدافع شریفه محمدی، فعال کارگری و زندانی سیاسی، اعلام کرد که دیوان عالی کشور حکم اعدام موکلش را تأیید کرده است. پیش‌تر دیوان عالی کشور حکم اعدامی را که شعبه اول دادگاه انقلاب رشت صادر کرده بود نقض کرده بود؛ اما این بار رأی شعبه دوم دادگاه انقلاب رشت را تأیید کرده است.
بخش خبر
شریفه محمدی
امیر رئیسیان، وکیل دادگستری و وکیل مدافع شریفه محمدی، زندانی سیاسی، شنبه ۲۵ مرداد/ ۱۶ اوت اعلام کرد: «حکم اعدام شریفه محمدی قطعی شد.» به گفته او، با وجود باقی ماندن ایرادات پیشین، دیوان عالی کشور حکم اعدام را تأیید کرده است. رئیسیان توضیح داد:
«هیچ‌یک از ایراداتی که پیش‌تر شعبه ۳۹ دیوان عالی کشور بر اساس آن‌ها حکم را نقض کرده بود، برطرف نشده است، اما این‌بار همین شعبه حکم اعدام را تأیید کرده است.»
شعبه اول دادگاه انقلاب رشت پیش‌تر شریفه محمدی، فعال کارگری، را به اتهام آنچه «تشکیل جمعیت با هدف براندازی نظام جمهوری اسلامی از طریق عضویت در گروه باغی کومله» خوانده شده بود، به اعدام محکوم کرده بود.
کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل‌های کارگری در سال ۲۰۰۵ به ابتکار چندین فعال کُرد با هدف یاری‌رسانی و تسهیل ایجاد سازمان‌های مستقل کارگری شکل گرفت. نهادهای امنیتی ایران، بدون ارائه مدرکی، این کمیته را به گروه کومله منتسب کردند.
حکم اعدام شریفه محمدی یک‌بار به دلیل ایرادات متعدد نقض و پرونده به شعبه هم‌عرض ارسال شد. با این حال، شعبه هم‌عرض با تأیید نظر ضابط پرونده (وزارت اطلاعات)، دوباره حکم اعدام را صادر کرد و این حکم در دیوان عالی نیز تأیید شد.
شریفه محمدی در آذر ۱۴۰۲ توسط نیروهای امنیتی بازداشت شد. او ماه‌ها در بازداشتگاه‌های مختلف تحت فشار، آزار و شکنجه قرار گرفت. شماری از زندانیان سیاسی شهادت داده‌اند که آثار کبودی ناشی از شکنجه بر بدن او را دیده‌اند.
خانواده شریفه محمدی نیز از فشارها در امان نمانده‌اند. علاوه بر محرومیت طولانی‌مدت از ملاقات، نیروهای امنیتی در خرداد ۱۴۰۳ سیروس فتحی، همسر شریفه محمدی، را نیز برای چند روز بازداشت کردند تا فشار بر این فعال کارگری برای اعتراف اجباری افزایش یابد.
در تیرماه ۱۴۰۳، شعبه اول دادگاه انقلاب رشت او را به اتهام «بغی» به اعدام محکوم کرد. در مهر همان سال، دیوان عالی کشور این حکم را نقض کرد، اما در ۲۲ بهمن ۱۴۰۳ شعبه دوم دادگاه انقلاب رشت دوباره او را به اعدام محکوم کرد.
انتساب اتهام بغی به این فعال کارگری و اجتماعی و صدور حکم اعدام علیه او در حالی است که هیچ‌یک از فعالیت‌های او، چه در گذشته و چه در سال منتهی به بازداشت، مشمول تعریف قانونی «بغی» نبوده است.
در همین حال، روز ۶ مرداد / ۲۷ ژوئیه، شماری از زنان زندانی سیاسی در بند زنان زندان اوین در اعتراض به صدور حکم اعدام برای پخشان عزیزی، روزنامه‌نگار و مددکار اجتماعی کُرد، و شریفه محمدی، فعال کارگری مستقل محبوس در زندان لاکان رشت، دست به تحصن زدند.
گزارش‌ها همچنین حاکی است که پخشان عزیزی و وریشه مرادی، فعال حقوق زنان کُرد، نیز با اتهامات مشابهی روبه‌رو هستند و در خطر صدور حکم اعدام قرار دارند.
نظرها
نظری وجود ندارد.