تجمع اعتراضی مردم سنندج و حمایت‌های گسترده از معلمان اخراجی کردستان

در پی فراخوان «کمیته مردمی حمایت از معلمان اخراجی کردستان» صدها نفر از مردم سنندج روز جمعه ۷ شهریور با کوه‌پیمایی و تجمعی پرشور در منطقه آبیدر دست به اعتراض علیه اخراج گسترده معلمان کردستان زدند.

بنا به گزارش‌های منتشرشده در شبکه‌های اجتماعی، تجمع‌کنندگان با نصب پلاکاردهایی در محل و سردادن شعارهای «معلم زندانی آزاد باید گردد»، «کارگر، معلم، دانشجو، اتحاد، اتحاد»، و «معلم آزاده، حمایتت می‌کنیم» خواهان لغو احکام صادرشده علیه معلمان و بازگشت آن‌ها به کلاس‌های درس شدند.

«کمیتە مردمی حمایت از معلمان اخراجی کردستان» سه‌شنبه ۴ شهریور فراخوان این گردهمایی را منتشر کرد و خطاب به جامعه مدنی و مردم کردستان، نوشت «تخلفات اداری وزارت آموزش و پرورش ایران در روندی ناعادلانە و با پروندە‌سازی‌های مختلف مجازات سنگینی را علیه معلمان کردستان اعمال نمودە است» و به همین دلیل این کمیتە «برای اعلام حمایت عملی خود بە کمک والدین دانش آموزان، جامعەمدنی و فرهنگیان سنندج و گروه‌های زیست محیطی و کوهنوردی برنامە کوه‌پیمایی برگزار می‌کند».

در حالی‌که به‌گفته علیرضا کاظمی، وزیر آموزش و پرورش، این وزارتخانه با کمبود دست‌کم ۱۳۰ تا ۱۴۰ هزار معلم مواجه است، در روزهای اخیر شماری از معلمان و فعالان صنفی کردستان با احکام اخراج، انفصال، بازنشستگی اجباری همراه با تقلیل گروه و تبعید مواجه شدند. این معلمان هیچ جرمی به‌جز تلاش برای پیگیری مطالبات صنفی و دفاع از حقوق دانش‌آموزان نداشته‌اند.

بر این اساس، مجید کریمی به اخراج از کار؛ غیاث نعمتی به اخراج از کار؛ صلاح حاجی‌میرزایی به اخراج موقت از کار؛ نسرین کریمی به بازنشستگی اجباری؛ لیلا زارعی به بازنشستگی اجباری؛ فیصل نوری به تبعید؛ شهرام کریمی به انفصال از کار؛ لقمان الله‌مرادی به انفصال از کار؛ سلیمان عبدی به بازنشستگی اجباری؛ پرویز احسنی به اخراج از کار؛ کاوه محمدزاده به اخراج از کار؛ هیوا قریشی به اخراج از کار؛ امید شاه‌محمدی به اخراج از کار و سمیه اخترشمار به اخراج از کار محکوم شده‌اند.

به‌گزارش «شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران»، روز گذشته، پنج‌شنبه ۶ شهریور نیز گروهی ازمعلمان بازنشسته سقز بە‌منظور اعلام نارضایتی خود از وضعیت آموزش پرورش، فشار بر همکاران، اخراج و تعلیق شماری از معلمان درسطع استان، به قله کوه بیسالو صعودکرده، فشارهای نهادهای امنیتی و تعلیق و انفصال از خدمت این همکاران را محکوم کردند.

«اتحاد بازنشستگان» نیز در محکومیت اخراج معلمان کردستان اطلاعیه‌ای منتشر کرد و نوشت:

«اتحاد بازنشستگان» گفت این معلمان که «علیه خصوصی‌سازی آموزش قد علم می‌کنند و با صدای رسا خواهان آموزش رایگان، عدالت آموزشی و توجه به مناطق محروم هستند، هدف سرکوب و فشار قرار می‌گیرند».

«اتحاد بازنشستگان» اعلام کرد که «این سرکوب‌ها نه‌تنها معلمان را از ادامه مسیر بازنخواهد داشت، بلکه اراده‌ی آنان را در دفاع از حق آموزش رایگان و عدالت آموزشی راسخ‌تر خواهد کرد».

«انجمن صنفی فرهنگیان بیجار» نیز روز پنج‌شنبه با انتشار نامه‌ای سرگشاده خطاب به معاون حقوقی ریاست جمهوری، از برخورد وزارت آموزش و پرورش با معلمان کردستان اظهار تأسف کرد و گفت «این مظالم و مضایق و محدودیت‌های پیش آمده برای همکاران گرانقدر خود، به‌ویژه خانواده‌های شریف آنان در این شرایط دشوار اقتصادی را روا و سزاوار نمی‌داند».

حجت‌الاسلام مجید انصاری، معاون حقوقی مسعود پزشکیان، رئیس‌جمهور ایران سه‌شنبه ۴ شهریور به کردستان سفر کرد و در دیدار با مسئولان این استان درباره اخراج شماری از معلمان کردستان گفت‌وگو کرد.

روز چهارشنبه ۵ شهریور نیز «کانون صنفی معلمان تهران» در محکومیت صدور احکام ناعادلانه علیه معلمان کردستان بیانیه‌ای منتشر کرد. در این بیانیه آمده بود:

این کانون افزوده بود:

«کانون صنفی معلمان تهران» ضمن محکومیت احکام ناعادلانه برای معلمان و فعالان صنفی کردستان به دولت و حاکمیت هشدار داد که «ادامه سرکوب‌ها و صدور احکام انضباطی و قضایی برای معلمان و فعالان صنفی می‌تواند بار دیگر خیابان را به عرصه کنش‌های اعتراضی تبدیل کند».

فعالان صنفی معلمان کردستان در حالی مورد فشار قرار می‌گیرند که بیش از ۵۰ هزار دانش‌آموز در استان‌های کردستان، کرمانشاه و ایلام هنوز در مدارس کپری و کانکسی درس می‌خوانند و آمار بازماندگان از تحصیل بنا به آمارهای رسمی به بیش از ۳۰۰ هزار نفر در کشور می‌رسد.

صدور این احکام سنگین، در ادامه روندی است که سال‌هاست علیه معلمان فعال در کردستان جریان دارد. ده‌ها معلم در این منطقه به دلیل پیگیری حقوق صنفی و فعالیت‌های مدنی خود با احکام قضائی و انضباطی سنگین روبه‌رو شده‌اند. این اقدامات، نه‌تنها حقوق اولیه معلمان را نقض می‌کند، بلکه پیام روشنی به دیگر فعالان صنفی می‌دهد که هرگونه مطالبه‌گری با برخوردهای شدید مواجه خواهد شد.

تاریخچه این سرکوب‌ها به سال‌ها پیش بازمی‌گردد. فرزاد کمانگر، معلم و فعال صنفی کُرد، یکی از قربانیان این روند بود که به‌دلیل فعالیت‌هایش در سال ۱۳۸۹ اعدام شد. با وقوع جنبش «زن، زندگی، آزادی»، معلمان کردستان با حمایت از دانش‌آموزان و معترضان، نقش پررنگ‌تری ایفا کردند که به‌نظر می‌رسد این اقدامات تنبیهی نیز پاسخی به آن است.

تشکل‌های صنفی معلمان، خواستار بهبود وضعیت معیشتی، توقف خصوصی‌سازی آموزش و پایان دادن به پرونده‌سازی علیه همکارانشان هستند. اما دولت و نهادهای مربوطه، به جای پاسخگویی به این مطالبات، همچنان بر سرکوب و حذف فعالان تأکید دارند.