بیش از ۴۰ زندانی سیاسی به احکام اعدام شریفه محمدی، پخشان عزیزی و وریشه مرادی اعتراض کردند

۴۴ تن از زندانیان سیاسی در اعتراض به صدور حکم اعدام علیه شریفه محمدی، پخشان عزیزی و وریشه مرادی سه زندانی سیاسی زن، بیانیه‌ای منتشر کردند.

آن‌ها در این بیانیه نوشته‌اند:

امضاکنندگان بیانیه حقوق بشر را جهان‌شمول دانسته و با اشاره به ماده ۳ اعلامیه جهانی حقوق بشر که حق حیات را یکی از حقوق غیرقابل سلب خوانده و تأکید کرده‌اند که سلب حق حیات انسان «سال‌هاست در اکثر جوامع بشری امری مذموم به دور از عقلانیت، مدنیت و تهی از شعور متعالی انسان تلقی می‌شود».

آن‌ها ضمن اعلام «مخالفت قاطع  و صریح خود با احکام اعدام در حال و آینده»، از «تمامی مجامع بین‌المللی و وجدان‌های بیدار» خواستار اقدام فوری و واکنش به احکام ظالمانه علیه سه زندانی سیاسی کُرد شدند.

مطلب احمدیان، محمدحسن پوره، داوود رضوی، فواد فتحی، مهران رئوف، محمد نجفی، مرتضی صیدی، سیامک امینی، سیامک ابراهیمی، سعید احمدی دلجو، خشایار سفیدی، محسن قشقایی، اسماعیل اسلامی، محمدعلی محمودی، رضا اهتمامی، مهدی فراحی شاندیز، سیدمحمدرضا فقیهی، شهریار براتی، اصغر امیرلو، بهنام مهاجر، طاهر حاج قربان، محمدحسین سهرابی‌فرد، شاهین ذوقی‌تبار، عبدالله اردشیرعلیجانی، پیام باستانی، یوسف سیگاری، مهران شاملو، حسین شهسواری، حسن عمیدی، محمدمهدی محمدی رهبر، وحید قدیرزاده، مرسل کتابی، سجاد ایمان‌نژاد، آزاد پیکری‌فر، یاسین ویسی، امین سخنور، مهدی همتی، وحید سرخ‌گل، میثم غلامی، فرهاد حافظی، سعید نسیمی، حمیدرضا مزینانی شریعتی، سالار طاهرافشار و قدرت کهریزی، امضاکنندگان این بیانیه هستند.

نیروهای امنیتی آذرماه ۱۴۰۲ شریفه محمدی را بازداشت کردند. او ماه‌ها در بازداشتگاه‌های مختلف تحت فشار، آزار و شکنجه قرار گرفت. در تیرماه ۱۴۰۳، شعبه اول دادگاه انقلاب رشت او را به اتهام آن‌چه «تشکیل جمعیت با هدف براندازی نظام جمهوری اسلامی از طریق عضویت در گروه باغی کومله» خوانده شده بود، به اعدام محکوم کرد. در مهرماه همان سال، دیوان عالی کشور این حکم را نقض کرد، اما در ۲۲ بهمن ۱۴۰۳ شعبه دوم دادگاه انقلاب رشت دوباره او را به اعدام محکوم کرد. امیر رئیسیان، وکیل دادگستری و وکیل مدافع شریفه محمدی ۲۵ مرداد اعلام کرد: «حکم اعدام شریفه محمدی قطعی شد.» به‌گفته او، با وجود باقی ماندن ایرادهای پیشین، دیوان عالی کشور حکم اعدام را تأیید کرده است.

حکم اعدام پخشان عزیزی نیز در ۲ مرداد ۱۴۰۳ به اتهام «بغی» و «عضویت در گروه‌های معارض» از سوی دادگاه انقلاب صادر و در دی‌ماه ۱۴۰۳ پس از درخواست فرجام‌خواهی تأیید شد. عزیزی که مددکار اجتماعی و فعال کُرد است، پیش‌تر در سال ۱۳۸۸ به‌خاطر مشارکت در تجمعات اعتراضی دانشجویی بازداشت شده بود. او در سال ۱۴۰۲ و در دوران بازداشت تحت شکنجه بود و به وکیلش یا خانواده دسترسی نداشت.

وریشه مرادی، عضو جامعه زنان آزاد شرق کردستان (کژار)، در مرداد ۱۴۰۲ بازداشت و به اتهام «بغی» و «عضویت در گروه‌های معارض» به اعدام محکوم شد. مرادی نیز تحت فشار و شکنجه برای اعتراف اجباری قرار گرفت.

این دو زندانی که در دادگاه‌های غیرعادلانه و بر اساس اتهامات واهی محکوم شده‌اند، همچنان در خطر جدی اجرای حکم اعدام قرار دارند.

تاکنون ده‌ها نفر از فعالان مدنی، چندین نهاد، انجمن‌، سندیکا و چهره‌ ورزشی، هنری و اجتماعی خواهان لغو حکم اعدام این سه زندانی سیاسی کُرد شده‌اند.