کودکان و زنان، بیشترین قربانیان زلزله در شرق افغانستان

هنوز روستاهایی وجود دارند که اصلاً نمی‌توان به آن‌ها دسترسی پیدا کرد. رانش زمین دسترسی را دشوار کرده و پس‌لرزه هم وجود دارد. اما آنچه ما می‌بینیم این است که ابعاد این فاجعه بسیار بزرگ‌تر از آن چیزی است که تصور می‌کردیم. سازمان ملل می‌گوید ۱۰۰,۰۰۰ نفر تحت تأثیر قرار گرفته‌اند. با هر روستای جدیدی که می‌توان به آن وارد شد، تعداد کشته‌شدگان و مجروحان افزایش می‌یابد.

مردم واقعاً به شدت آسیب روانی دیده‌اند و کاملاً در شوک هستند. و ابعاد این تلفات برای هیچ‌کس قابل درک نیست. حتی برای همکاران ما نیز صحبت کردن با این افراد بسیار دشوار است. آن‌ها دیروز با مردی صحبت کردند که ۱۷ نفر از اعضای خانواده‌اش در زیر آوار زیر پایش بودند. همکاران از او پرسیدند: «چه چیزی نیاز دارید؟ مهم‌ترین چیز برای شما در حال حاضر چیست؟» و او گفت: «من اصلاً هیچ کمکی نمی‌خواهم. تنها چیزی که از شما می‌خواهم این است که کمکم کنید اجساد اعضای خانواده‌ام را از زیر این آوار بیرون بیاوریم تا بتوانم آن‌ها را به شکلی آبرومند دفن کنم.»

ایالات متحده بیش از نیمی از کمک‌های بشردوستانه در افغانستان را فراهم می‌کرد. قطع ناگهانی این کمک‌ها، زیرساخت‌ها، به‌ویژه در بخش بهداشت، را به شدت کاهش داد. ۴۲۰ کلینیک و همچنین ۳۰۰ مرکز تغذیه برای کودکان دچار سوءتغذیه مجبور به تعطیلی شدند. بیش از ۸۰,۰۰۰ نفر یک شبه بدون این کمک‌ها ماندند. و ما اکنون تأثیر آن را مشاهده می‌کنیم. بیمارستان‌ها و مراکز درمانی اطراف به طور کامل از توان افتاده‌اند. داروها تمام شده و اکنون درخواست شده است. کل ساختار اصلی به دلیل کاهش کمک‌های بین‌المللی به قدری متزلزل شده که یک فاجعه جدید مانند این را نمی‌تواند مدیریت کند.