دبیرکل سازمان: بهائیان در ایران همچنان سرکوب می‌شوند

آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل متحد در گزارش تازه‌ای از وضعیت ناگوار بهائیان در ایران نوشته است.

در این گزارش آمده است:

گوترش افزوده است:

جامعه بین‌المللی بهائیان در وب‌سایت خود آورده است که گزارش دبیرکل سازمان ملل از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است، زیرا به‌نمایندگی از کل نظام سازمان ملل متحد منتشر شده و دیدگاه توافقی را در بالاترین سطح جامعه بین‌المللی منعکس می‌کند. این اذعان، آزار و اذیت بهائیان توسط ایران را به‌طور قاطع در دستور کار جهانی قرار می‌دهد و انکار مکرر حکومت ایران در مورد نقض حقوق بشر در حضورهای خود در سازمان ملل را بی‌اعتبار می‌سازد.

سیمین فهندژ، نماینده جامعه جهانی بهائی در سازمان ملل در ژنو گفت:

فهندژ افزود:

 شواهد و فراخوان‌های بین‌المللی

یافته‌های دبیرکل سازمان ملل به اعتراض فزاینده بین‌المللی علیه آزار و اذیت بهائیان در ایران می‌افزاید. به‌عنوان مثال، کمیته حقیقت‌یاب سازمان ملل گزارش داده است که از زمان اعتراضات سال ۲۰۲۲ (۱۴۰۱)، زنان بهائی به‌طور نامتناسبی هدف قرار گرفته‌اند. جاوید رحمان، گزارشگر ویژه سابق ایران، نتیجه‌گیری کرده است که آزار و اذیت بهائیان با  «قصد نسل‌کشی»  انجام شده است. ۱۸ کارشناس سازمان ملل نیز بیانیه مشترکی در محکومیت حملات به زنان بهائی صادر کردند و دیده‌بان حقوق بشر تشخیص داد که این آزار و اذیت به «جنایت علیه بشریت در زمینه سرکوب دینی» مربوط است. بنیاد برومند نیز در گزارش خود با عنوان «بیگانگان»، «خشونت چندوجهی» علیه بهائیان در ایران را مستند کرده است که از حبس و سلب مالکیت تا طرد اجتماعی را در بر می‌گیرد.

سیمین فهندژ در این‌باره گفت:

قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران تنها ادیان اسلام، مسیحیت، یهودیت و زرتشتی را به‌عنوان اقلیت‌های دینی رسمی می‌شناسد. بهائیت به‌عنوان یک دین به‌رسمیت شناخته نمی‌شود.

از نظر حکومت ایران، بهائیت یک «فرقه ضاله» و «انحراف از اسلام» محسوب می‌شود. این دیدگاه مبنای بسیاری از محدودیت‌ها و سرکوب‌ها علیه بهائیان است. همچنین برخی منابع نزدیک به حکومت، بهائیان را به «وابستگی به دشمنان» و «جاسوسی» متهم می‌کنند.

بهائیان در ایران از تحصیل در دانشگاه‌ها و مؤسسات آموزش عالی منع می‌شوند؛ از استخدام در نهادهای دولتی محروم هستند و شغل‌های خصوصی‌شان نیز اغلب با تعطیلی و آزار و اذیت روبه‌رو می‌شود. بهائیان نمی‌توانند آزادانه و در مکان‌های عمومی مراسم و مناسک مذهبی خود را برگزار کنند؛ اموال و دارایی‌های آن‌ها، از جمله زمین و خانه‌های آن‌ها، به‌طور مکرر توسط نهادهای حکومتی مصادره می‌شود. بهائیان به‌طور مداوم با دستگیری‌های خودسرانه و صدور احکام زندان‌های طولانی‌مدت به اتهامات مبهمی مانند «تبلیغ علیه نظام» روبه‌رو هستند. ازدواج‌های بهائیان به‌صورت رسمی ثبت نمی‌شود و مشکلات حقوقی بسیاری برای آن‌ها و خانواده‌هایشان ایجاد می‌کند.