«هولناک‌ترینِ جلوه‌هایِ اقتدارِ نژادپرستانه در سودان، سلطۀ امپریالیستی و رقابت‌های بین‌المللی خود را نشان می‌دهند»

«رفقای انقلابی ما در سراسر جهان! شما دنبال‌کنندۀ آن‌چه در الفاشر رخ داد و تحولات در پلتفرم‌های گروه‌ها و جریان‌های علاقه‌مند به انقلاب سودان بوده‌اید، اما ما می‌خواهیم موارد زیر را با شما در میان بگذاریم.

ابتدا، و پس از یادکرد رفقایی که در الفاشر و خارطوم جنگیدند و پرچمِ گروه را برافراشتند. در حالی که ما قاطعانه اصلِ به‌دست‌گرفتن اسلحه را رد می‌کنیم، زیرا می‌فهمیم مسلح‌کردن یکی از اجزای درگیر فقط به منافع امپریالیسم در این جنگ خدمت می‌کند. رفقای ما که شهید شدند چاره‌ای جز برداشتن سلاح برای دفاع از خود و خانواده‌هایشان نداشتند. آن‌ها پیش از جنگ به هیچ فراکسیون نظامی وابسته نبودند، و وقتی الفاشر محاصره شد و [گروه شبه‌نظامی] جنجوید به آن حمله کرد، جز دفاع از خود راه دیگری نداشتند. آن‌ها در کنار «نیروهای مردمی دفاع» جنگیدند که حتی پس از عقب‌نشینی فرماندهی لشکر ششم ارتش، به مبارزه در شهر ادامه دادند.

ارتباط با رفقای ما در نهم سپتامبر ۲۰۲۵ قطع شد، اما از خانواده‌هایشان پس از آن‌که به اردوگاه‌های بزرگ آوارگان گریختند، مطلع شدیم که آن‌ها در حین دفاع از خود شهید شده‌اند. آن‌ها از حقِ زیستن، آزادی و کرامتِ خود دفاع کردند. کمترین کاری که می‌توانیم برای این رفقا انجام دهیم، رسیدگی به خانواده‌هایشان است که گروه همچنان با آن‌ها در تماس است. آن‌ها روی زمین می‌خوابند، روزها زیر آفتاب سوزان و شب‌ها در سرمای جانکاه و رو به وخامت؛ از سوءتغذیۀ شدید و مراقبت پزشکی نامناسب رنج می‌برند. ما تمام تلاشمان را می‌کنیم تا به خانواده‌هایشان دسترسی پیدا کنیم و به احترامِ جان‌باختگان آن‌ها را حمایت کنیم.

رفیق «کهربا» همیشه می‌گفت از کلاشینکف متنفر است، اما از به‌اسارت‌درآمدن آزادی و ذلتِ کرامتش نفرت بیشتری دارد. باید روشن کنیم که پس از قطعِ ارتباطات‌مان با رفقا، آن‌ها در زمان‌های مختلف کشته شدند، اما به‌سببِ محاصرۀ خفه‌کننده و قطع ارتباطات نتوانستیم از آن اطلاع یابیم. از انتقام‌جوییِ جنجوید علیه خانواده‌هایشان که هنوز در مناطق تحت کنترل جنجوید مانده‌اند، بیمناکیم. ما به نام‌های آن‌ها اکتفا خواهیم کرد؛ نام‌هایی که در دل‌ها و در تاریخ جنبشِ آزادی‌بخش حک خواهند شد.

می‌خواهیم شما را اطمینان دهیم که سایر رفقای باقی‌ماندۀ گروه در مناطقی دور از درگیری‌های مسلحانه قرار دارند، اما هنوز رفقایی در سودان مانده‌اند که صدای گروه را به جهان منتقل می‌کنند. در سودان هیچ‌جا امن نیست؛ کشور در آستانۀ جنگ داخلی‌ای شبیه آن‌چه در رواندا رخ داد قرار دارد. دولت و جنجوید آغاز به بسیجِ هزاران نفر برای رویاروییِ آتی کرده‌اند. اگر جنگ متوقف نشود، این یک فاجعۀ بشردوستانه خواهد بود که انتظار داریم میلیون‌ها انسان بی‌گناه جان خود را از دست بدهند.

ای رفقای راه‌های آزادی، ای انقلابیان جهان؛ مبارزۀ مستقیم علیه قدرت بهای سنگینی دارد: زندگی‌ها و آزادی‌های ما. رفقای شما در سودان انتخاب کردند که سکوت نکنند؛ این‌چنین است سرشتِ انقلابیان. ما خواستارِ صلح هستیم و اصلِ مخالفت با جنگ را اعلام می‌کنیم، با این‌حال هولناک‌ترینِ جلوه‌هایِ اقتدارِ نژادپرستانه در سودان، سلطۀ امپریالیستی و رقابت‌های بین‌المللی خود را نشان می‌دهند. یکی از گفتارهای معروفِ رفقای ما این است که «اسلحه ایده است، و ایده اسلحه است»: یا ایدۀ خود را متوجه جلادت می‌کنی، یا با آن در درون خود می‌میری. پس یا آزاد زندگی می‌کنیم یا به‌عنوانِ انقلابی می‌میریم. بنابراین از شما می‌خواهیم که کمپین‌های حمایتی در سراسر جهان را گسترش دهید: رفقای ما حقی بر گردنِ ما دارند؛ دفاع آن‌ها از الفاشر دفاع از همۀ انقلابیان است. پس از سقوطِ الفاشر در سودان، کشور در برابرِ دو مسیر قرار گرفته است: یا تقسیم به دو دیکتاتوری نظامی یا جنگ داخلی و رودخانه‌های خون.

برای حمایت از رفقای خود در سودان کمک مالی کنید.

شکوه و جاودانگی برای انقلابیان آزادِ ما.»