جامعه دانشگاهی خواستار آزادی فوری پژوهشگران و نویسندگان چپ‌گرا شد
بیش از ۲۶۰ نفر از دانشگاهیان ایرانی و غیرایرانی کشورهای مختلف در بیانیه‌ای گفته‌اند جایگاه بازداشت‌شدگان در یک جامعه قانونمند، «بی‌تردید در بلندای احترام و سپاس می‌بود، نه در بازداشتگاه و زیر سایه تهدید».
بخش حقوق
از راست به چپ: شیرین کریمی، پرویز صداقت و مهسا اسدالله‌نژاد ـ سه نویسنده، مترجم و محقق چپ‌گرا که هنوز زندانی‌اند.
در پی موج تازه‌ای از سرکوب پژوهشگران و نویسندگان در ایران، نهادهای اطلاعاتی حکومت ایران طی روزهای اخیر دست‌کم چهار نفر از آن‌ها را بازداشت کردند.
پرویز صداقت، اقتصاددان، پژوهشگر اقتصاد سیاسی و مترجم، مهسا اسدالله‌نژاد، جامعه‌شناس و پژوهشگر و شیرین کریمی، نویسنده و مترجم علوم اجتماعی در تاریخ ۱۲ آبان‌ماه بازداشت شدند و محمد مالجو، اقتصاددان و استاد پیشین دانشگاه برای بازجویی احضار شد. همچنین، احضار شماری از پژوهشگران جوان و بازداشت هیمن رحیمی در هفته گذشته گزارش شده است. این افراد با اتهاماتی چون «اقدام علیه امنیت ملی» مواجه هستند.
در پی این بازداشت‌ها شخصیت‌های مختلف سیاسی و اجتماعی در بیانیه‌هایی این اقدام دستگاه امنیتی حکومت ایران را محکوم کردند و خواهان آزادی بازداشت‌شدگان شدند.
در یکی از آخرین نمونه‌ها بیش از ۲۶۰ نفر از شخصیت‌های دانشگاهی نیز با امضای یک بیانیه اعتراضی خواهان آزادی فوری این نویسندگان و پژوهشگران شدند.
این کارزار تازه، نشانه‌ی تحکیم فضای خفقان و خاموش‌کردن صدای مستقل در سپهر عمومی ایران تلقی می‌شود.
در بیانیه دانشگاهیان با بیان اینکه «استادان و پژوهشگران ایرانی طی نیم قرن اخیر شاهد یورش‌های مکرر به قلمرو تدریس و گفت‌وگوی علمی بوده‌اند»، به رویدادهای مهم تاریخی اشاره کرده و نوشته اند که در انقلاب فرهنگی سال ۱۳۵۹ بیش از شش هزار استاد و ۵۷ هزار دانشجو به دلایل سیاسی و ایدئولوژیک تعلیق و اخراج شدند؛ در تیرماه ۱۳۷۸ یورش خشونت‌آمیز نیروهای امنیتی به کوی دانشگاه تهران پس از اعتراضات دانشجویی صورت گرفت؛ در پی جنبش سبز در ۱۳۸۸، ۵۷ استاد و هزاران دانشجو با اتهام همراهی با کودتای مخملی دستگیر شدند؛ از سال ۱۴۰۰ به بعد در دولت ابراهیم رئیسی در موج جدیدی از تهاجم به دانشگاه، ۱۲۱ استاد و هزاران دانشجو با اتهامات ایدئولوژیک و حمایت از خیزش «زن، زندگی، آزادی» تعلیق، اخراج و زندانی شدند؛ و در سال ۱۴۰۳، غصب و بیرون راندن پژوهشگران از «خانه اندیشمندان علوم انسانی» و «مرکز آموزش انجمن جامعه‌شناسی ایران» انجام شد.
آن‌ها گفته‌اند که این اقدامات سرکوبگرانه، به‌ویژه یورش اخیر در ۱۲ آبان‌ماه، ادامه فشارهای مضاعف بر تشکل‌های معلمان و جامعه دانشگاهی تلقی می‌شود.
امضاکنندگان بیانیه تأکید کرده‌اند که پژوهشگران بازداشت‌شده، سالیان دراز با وجود محرومیت‌ها، کوشیده‌اند تا «چراغ کم‌سوی پژوهش و اندیشه مستقل» را فروزان نگاه دارند و جایگاه آن‌ها در یک جامعه قانونمند، «بی‌تردید در بلندای احترام و سپاس می‌بود، نه در بازداشتگاه و زیر سایه تهدید».
همزمان با این دستگیری‌ها، روز گذشته، دوشنبه ۱۹ آبان نیز مأموران امنیتی برای بازداشت کیوان مهتدی، مترجم، فعال کارگری و زندانی سیاسی سابق، به منزل یکی از بستگان او مراجعه و ضمن ضبط وسایل الکترونیکی، ابلاغیه‌ای با مهلت پنج‌روزه برای حضور در دادسرای امنیت به خانواده او تحویل دادند.
این اقدامات با محکومیت‌های گسترده‌ای روبرو شده است. جمعی از زندانیان سیاسی محبوس در اوین و همچنین حدود ۹۰۰ نفر از فعالان فرهنگی، مدنی و سیاسی ضمن محکوم کردن این سیاست‌ها، خواستار آزادی فوری و بی‌قیدوشرط این پژوهشگران و پیگیری عاملان فقر و فلاکت حاکم بر ایران شدند.
جامعه دانشگاهی نیز در قالب بیانیه‌ای جدید، «عمیق‌ترین نگرانی و انزجار» خود را از این «رفتار خودسرانه و ناقض حقوق اساسی شهروندان» ابراز داشته و خواهان آزادی بی‌قیدوشرطِ این پژوهشگران و نویسندگان شده است.
برخی از امضاکنندگان این بیانیه عبارتند از: جودیت باتلر (استاد ممتاز دانشگاه کالیفرنیا، برکلی)؛ اروند آبراهامیان (استاد بازنشسته تاریخ، دانشگاه سیتی نیویورک)؛ سعید رهنما (استاد بازنشسته علوم سیاسی و سیاست‌گذاری عمومی، دانشگاه یورک، کانادا)؛ سعید پیوندی (استاد دانشگاه لورن فرانسه)؛ علی میرسپاسی (استاد مطالعات خاورمیانه، دانشگاه نیویورک)؛ حاتم قادری، استاد دانشگاه تربیت مدرس، آزاده کیان (استاد بازنشسته جامعه‌شناسی، دانشگاه پاریس سیته)؛ صدیقه وسمقی (الهی‌دان، دانشگاه تهران)؛ فاطمه شمس (استاد ادبیات و فرهنگ فارسی، دانشگاه پنسیلوانیا)؛ و کاظم علمداری (استاد بازنشسته جامعه‌شناسی، دانشگاه ایالتی کالیفرنیا).
نظرها
نظری وجود ندارد.