تأکید جعفر پناهی بر بازگشت به ایران با وجود حکم قضائی تازه علیه او؛ «کشورم جایی است که میتوانم نفس بکشم»
جعفر پناهی در جشنواره فیلم مراکش گفت مشکلات امروز ایران را «موقتی» میداند و باور دارد که هر جامعهای دورههایی از بحران را پشت سر میگذارد.
بخش فرهنگ
جعفر پناهی در شصتوسومین جشنواره فیلم نیویورک در تالار آلیس تالی، مرکز لینکلن در شهر نیویورک ـ ۱۰ اکتبر ۲۰۲۵ ـ عکس از خبرگزاری فرانسه
بهگزارش نشریه سینمایی ورایتی، جعفر پناهی، فیلمساز سرشناس ایرانی و برنده جایزه کن، در حالی که با یک حکم تازه قضائی در ایران روبهرو شده، در جشنواره فیلم مراکش تأکید کرد که مصمم است به کشورش بازگردد.
پناهی با حضور در یک نشست پرسشوپاسخ، بازگشت به ایران را «تصمیمی قطعی» خواند و اعلام کرد که سرنوشت حرفهای و شخصیاش را همچنان در وطن خود میبیند.
پناهی که این روزها در مسیر کارزار اسکار برای فیلم «یک تصادف ساده» قرار دارد، در ابتدای سخنانش با اشاره به هویت شخصی و هنریاش گفت:
من فقط یک گذرنامه دارم؛ گذرنامه کشور خودم. میخواهم همین را داشته باشم و به ایران برگردم.
همین جمله، که با واکنش پرشور حاضران همراه شد، بار دیگر نشان داد که او بهرغم سالها محدودیت و فشار، همچنان پیوند خود را با ایران حفظ کرده است.
حکم تازه علیه پناهی روز دوشنبه ۱۰ آذر / یکم دسامبر و در غیاب او صادر شد. اتهام او «فعالیت تبلیغی علیه نظام» و حکم صادرشده شامل یک سال حبس، دو سال ممنوعیت خروج از کشور و ممنوعیت عضویت در هرگونه گروه سیاسی یا اجتماعی است. مصطفی نیلی، وکیل او گفته است که این حکم مورد اعتراض قرار میگیرد.
با این حال، پناهی در سخنرانیاش در مراکش تأکید کرد که این حکم برنامه او را تغییر نخواهد داد:
این وسط حکم دادند، اما من کارزار تبلیغاتی اسکار را تمام میکنم و بعد هرچه زودتر به ایران برمیگردم.
وفاداری به وطن با وجود سالها فشار
پناهی طی دو دهه گذشته بارها با برخوردهای قضائی و امنیتی روبهرو شده است. در سال ۱۳۸۸ در پی اعتراضات پس از انتخابات ریاستجمهوری او برای نخستین بار بازداشت و به شش سال زندان و ۲۰ سال ممنوعیت فعالیت هنری و سفر محکوم شد؛ حکمی که نهتنها او را از مسیر فیلمسازی بازنداشت، بلکه سبب شد فیلمهایش را در سکوت و پنهانی بسازد و به جشنوارههای جهانی بفرستد. بازداشت دوباره او در سال ۱۴۰۱ و اعتصاب غذای پرحاشیهاش نیز از دیگر نقاط پرتنش مسیر کاری اوست.
با این حال، پناهی در مراکش بار دیگر از دلیل پافشاریاش بر ماندن در ایران گفت:
کشور آدم، با همه سختیها، بهترین جای زندگی است. ایران جایی است که میتوانم نفس بکشم، دلیل زندگی پیدا کنم و انرژی خلق اثر را به دست بیاورم.
او افزود که مشکلات امروز ایران را «موقتی» میداند و باور دارد که هر جامعهای دورههایی از بحران را پشت سر میگذارد.
فیلمی برگرفته از تجربه شخصی
«یک تصادف ساده» که امسال نماینده سینمای فرانسه در رقابت اسکار شده، روایتی تلخ از گروهی از زندانیان سیاسی سابق است که فردی را گروگان میگیرند و با یک انتخاب اخلاقی پیچیده مواجه میشوند. پناهی گفته که این داستان از تجربه مواجههاش با بازجویان ناشناس در روزهای بازداشت الهام گرفته است.
او در این نشست همچنین خطاب به فیلمسازان جوان درباره مسیر سخت استقلال هنری سخن گفت و تأکید کرد که هنرمندان باید میان ساختن آنچه میخواهند و تولید آنچه بازار میطلبد، یکی را انتخاب کنند. پناهی افزود:
میدانم فیلمهایم خوشایند حکومت نیست، اما این دلیل نمیشود که از کشورم دوری کنم.
آماده برای بازگشت
پناهی در بخشی دیگر از سخنانش بار دیگر تصمیم خود را روشن بیان کرد:
من انتخابم را کردهام. هر کاری هم بکنند، باز هم برمیگردم. کشورم جایی است که به من قدرت خلق میدهد.
این تأکید چندباره بر بازگشت، در شرایطی که او با حکم حبس و محدودیت جدید روبهروست، بار دیگر جایگاه ویژه ایران در جهانبینی این فیلمساز مستقل را نشان میدهد.
جلسه او در مراکش با تشویق ایستاده حاضران پایان یافت و فیلم «یک تصادف ساده» روز پنجشنبه ۱۳ آذر / ۴ دسامبر در این جشنواره به نمایش درمیآید.
نظرها
نظری وجود ندارد.