عادیسازی جنگ: «گاهی لازم است که طرفین بجنگند»
بیانیهی پایانی اجلاس گروه ۷ را هم میتوان تفسیر این گفتهی پربازتاب ترامپ دانست. «دیپلماسی» نمایشی به مکمل و حتا مشوق جنگ تبدیل شده و آنچه «جامعهی جهانی» خوانده میشود، منفعلانه تشدید جنگ را نظاره میکند.

حمله اسرائیل به بلوار کشاورز در مرکز تهران ۱۵ ژوئن ۲۰۲۵ (عکس از امیر خلوصی / ایسنا / خبرگزاری فرانسه)
«دیپلماسی» میتوانست ادامه یابد، و جنگی که اکنون میان اسرائیل و ایران در جریان است، پیش نیاید. اما اسرائیل در سحرگاه روز جمعه ۲۳ خرداد ۱۴۰۴ /۱۳ ژوئن دست به حمله علیه ایران زد و با این کار جریان امور را دگرگون کرد. پس از آن «دیپلماسی» در سایه قرار گرفت، صداهای ضعیفی در اعتراض به حملهی اسرائیل از سازمان ملل شنیده شد، و اینک آن چه بهعنوان «جامعه جهانی» خوانده میشود که در اکثر موارد منظور از آن دولتها، دستههایی از آنها و نهادهای بینالمللی وابسته به آنهاست، کنار نشسته و جنگ را نظاره میکند.
ترامپ گفته است: «گاهی لازم است که طرفین بجنگند تا همهچیز روشن شود. با این حال، فکر میکنم احتمال خوبی وجود دارد که توافقی صورت گیرد.» اکنون روشنی امور را تابع روند جنگ کردهاند.
در روز دوشنبه، در نشست گروه هفت در کانادا، ترامپ در پاسخ به سوال خبرنگاران در مورد امکان مداخله نظامی ایالات متحده گفت: «من نمیخواهم در این باره صحبت کنم.»
واشنگتن پست از قول مقامات آمریکایی نوشته که پنتاگون در حال گسترش حضور نظامی خود در خاورمیانه و اروپا است، با ناوگانی از هواپیماهای سوخترسان آمریکایی و یک ناو هواپیمابر اضافی. «یک مقام آگاه که بهدلیل حساسیت موضوع نخواست نامش فاش شود، گفت که این اقدام این هواپیماها را برای دفاع از منافع ایالات متحده در صورت لزوم به منطقه نزدیکتر میکند.»
بیانیه اجلاس گروه ۷
دونالد ترامپ، اجلاس گروه ۷ در کانادا زودهنگام ترک کرد. گفته شده که میخواهد در جمع اعضای شورای امنیت ملی آمریکا به بررسی رویدادهای جنگ اسرائیل و ایران بپردازد. او پیش از ترک این اجلاس در پاسخ به پرسشی در مورد مذاکره با این گفت: «ایران همین حالا هم پای میز مذاکره است. من مدام در تماس هستم. و همانطور که گفتم به نظرم یک توافق امضا خواهد شد یا چیزی پیش خواهد آمد. اما توافق امضا خواهد شد و ایران، اگر این توافق را امضا نکند، نادان است.»
در اجلاس گروه ۷ تنها از ژاپن صدایی در انتقاد از شروع جنگ از سوی اسرائیل شنیده شده است. بیانیه اجلاس گروه ۷ به گونهای تنظیم شده که ترامپ حاضر به امضای آن باشد. این بیانیه جنگ را عادی جلوه میدهد، با برگرداندن آن به حق اسرائیل در دفاع از خود در مقابل برنامههای تهدیدآمیز ایران، و پس از این عادیسازی از لزوم توقف جنگ و به کار انداختن ابزار دیپلماسی حرف میزند.
نگرانی در منطقه
«جامعهی جهانی» در منطقه فقط ابراز نگرانی میکند. واشنگتنپست در گزارشی که متمرکز بر این نگرانی است، نوشته است:
درگیری فزاینده، ترس فزایندهای را در خلیج فارس دامن زده است، که ناشی از نزدیکی منطقه به درگیری، خاطرات جنگهای وحشتناک گذشته و سردرگمی در مورد اینکه اسرائیل، ایران و دولت ترامپ تا کجا مایل به تشدید تنش هستند. پرزیدنت دونالد ترامپ روز دوشنبه اعلام کرد که پیامهایی دریافت کرده است که ایران به دنبال توقف درگیری است، اما نگفت که آیا از اسرائیل خواسته است که حملات را متوقف کند یا فاش نکرد که آیا ایالات متحده قصد دارد از طرف اسرائیل مداخله نظامی کند یا خیر.
کشورهای منطقهی خلیج فارس نگران گسترش جنگ هستند، «نگراناند که دولت بنیامین نتانیاهو، نخستوزیر اسرائیل، چه قصدی دارد، زیرا اسرائیل فهرست اهداف خود را گسترش میدهد و گزارشهای متفاوتی از اهداف جنگی خود ارائه میدهد: از تضعیف برنامه هستهای ایران تا استقبال، و حتی فشار برای، تغییر رژیم.»
بزرگترین نگرانی آنها به امکان دخالت مستقیم آمریکا در جنگ برمیگردد، و گمان میکنند در این صورت آنها مصون از ترکشهای جنگ نخواهند بود.
واشنگتن پست از قول عبدالخالق عبدالله، کارشناس علوم سیاسی در امارات متحده عربی، نوشته است که بحران کنونی برای منطقه «چالشها و فرصتهایی» به همراه دارد.
او گفت که یک ایران تضعیف شده برای منطقه خوب است، و به تامین مالی نیروهای نیابتی منطقهای توسط تهران و دههها توسعهطلبی اشاره کرد. اما اسرائیل از نظر نظامی جسورتر ظاهر شده است که به ضرر منطقه، از جمله فلسطینیان است که وضعیت اسفناک آنها به این زودی حل نخواهد شد. او گفت که ایده فروپاشی دولت ایران خیالپردازی در تلآویو و بسیاری از مناطق منطقه است. او گفت که وقتی خصومتها پایان یابد، ایران احتمالاً به جای تلاش برای قدرتنمایی منطقهای، «به درون خود» نگاه خواهد کرد.
واشنگتنپست همچنین از قول بدر السیف، استاد تاریخ در دانشگاه کویت، نوشته است:
کسانی که فکر میکنند مردم در خلیج فارس از حملات علیه ایران خوشحال هستند باید دو بار فکر کنند. این منطقه بسیار درهم تنیده و به هم پیوسته است.
نظرها
نظری وجود ندارد.