«جاسوسی مهاجران افغانستانی» دروغ بود؛ اعتراف مقام امنیتی: حتی یک مورد هم نداشتیم

پس از آنکه در جریان جنگ ۱۲ روزه اخیر میان جمهوری اسلامی ایران و اسرائیل، شماری از مهم‌ترین زیرساخت‌ها، مقامات ارشد نظامی، دانشمندان هسته‌ای و اماکن حساس جمهوری اسلامی هدف حملات دقیق اسرائیل قرار گرفتند و نشانه‌هایی از نفوذ اطلاعاتی عمیق این تل‌آویو در لایه‌های امنیتی جمهوری اسلامی آشکار شد، موجی از ادعاها علیه مهاجران افغانستانی به عنوان «عوامل نفوذ» کلید خورد. اما اکنون یک نماینده مجلس با استناد به اطلاعات رسمی امنیتی تاکید کرده که حتی یک مهاجر افغانستانی در میان جاسوسان اسرائیل نبوده است.

منان رئیسی، نماینده قم در مجلس شورای اسلامی، دوشنبه ۲۳ تیر در مورد اتهام ‌زنی به مهاجران افغانستانی در جریان جنگ ۱۲ روزه گفت:

این سخنان به روشنی با مجموعه‌ای از ادعاها و فضاسازی‌های چند هفته اخیر رسانه‌های داخلی جمهوری اسلامی در تضاد است؛ ادعاهایی که بهانه‌ای شدید‌تر برای اخراج دسته‌جمعی مهاجران افغانستانی، تشدید برخوردهای پلیسی، و اعمال محدودیت‌های گسترده علیه این گروه آسیب‌پذیر شده‌اند.

موج اتهام‌ها؛ از وزیر کشور تا فرمانده پلیس سابق

فضاسازی علیه مهاجران افغانستانی پس از آغاز جنگ اخیر، با ادعاهای برخی مقامات سیاسی و نظامی آغاز شد. سردار مرتضی طلایی، رئیس پیشین پلیس تهران، در گفت‌وگویی مدعی شد که نیروهای افغانستانی، به‌ویژه آن‌هایی که سابقه همکاری با آمریکا در افغانستان را داشتند، در تلاش برای تصرف «دو مرکز مهم نظامی در تهران» بوده‌اند.

او این افراد را «سربازان مزدور ارتش افغانستان» خواند که به گفته او، پس از سقوط کابل به ایران گریخته‌اند و به صورت غیرمجاز در کشور حضور دارند.

پیش از طلایی، اسکندر مومنی، وزیر کشور، نیز در گفت‌وگویی تلویزیونی از ورود اتباع با اهداف خرابکارانه طی سه سال اخیر سخن گفته بود؛ اظهاراتی که با واکنش‌های نهادهای مدافع حقوق مهاجران روبه‌رو شد.

هم‌زمان، نمایندگی ایران در سازمان ملل متحد با ارسال نامه‌ای رسمی، خواستار تحقیق درباره استفاده از «مزدوران آموزش‌دیده» در حملات به ایران شد. هرچند این نامه به صورت مستقیم به اتباع افغانستانی اشاره نمی‌کرد، اما هم‌پوشانی این ادبیات با روایت‌های داخلی، به فضای ضد مهاجران افغانستانی دامن زد.

خبرسازی‌های غیرموثق و پرونده‌هایی مشکوک

در کنار اظهارات رسمی، صدا و سیما و برخی رسانه‌های وابسته به نهادهای امنیتی جمهوری اسلامی نیز با دامن‌زدن به روایت‌هایی از «دستگیری جاسوسان افغانستانی» کوشیدند تا این خط خبری را تقویت کنند. از جمله در تیرماه، رسانه‌ها از بازداشت دو تبعه افغانستانی در پاکدشت خبر دادند که به گفته مراجع قضایی، قصد بمب‌گذاری در مناطق حساس مانند «پارچین» را داشته‌اند.

همچنین، پرونده‌ای در شهرری به یک دانشجوی افغانستانی نسبت داده شد که گفته شد فایل‌هایی مربوط به ساخت بمب و پهپاد در تلفن همراهش کشف شده است. اما تاکنون هیچ‌یک از این پرونده‌ها به شکل رسمی و شفاف در دستگاه قضایی مورد بررسی علنی قرار نگرفته‌اند و اغلب بدون جزئیات تکمیلی رها شده‌اند.

در چنین شرایطی، اظهارات امروز منان رئیسی نقطه‌عطفی مهم به شمار می‌رود. او با صراحت اعلام کرد که بر اساس گزارش مستقیم مسئولان امنیتی، در جریان جنگ اخیر، حتی یک مهاجر افغانستانی به‌عنوان جاسوس شناسایی نشده است.

در حالی که هدف قرار گرفتن چهره‌های امنیتی، هسته‌ای و نظامی ایران در جنگ اخیر، نشانگر نفوذ عمیق و اطلاعاتی رژیم اسرائیل در سطوح بالای امنیتی است، دولت و رسانه‌های نزدیک به حکومت، ترجیح دادند «دیوار کوتاه‌تر» مهاجران را هدف قرار دهند.

این در حالی است که بسیاری از مهاجران افغانستانی، قربانی جنگ، فقر، و نابرابری‌های ساختاری هستند و اکنون با موج گسترده اخراج، توقیف اموال و محرومیت از خدمات روبه‌رو شده‌اند.