«سه‌شنبه‌های نه به اعدام» در هفته هفتادوهشتم: علیه قتل دولتی، از زندان زاهدان تا خیابان‌های خمین
در تیرماه ۱۴۰۴، دست‌کم ۷۱ نفر در زندان‌های ایران اعدام شده‌اند. اعتصاب و مقاومت هفتگی علیه اعدام در ۴۸ زندان کشور ادامه دارد.
بخش جامعه و حقوق
سه‌شنبه ۳۱ تیر ۱۴۰۴، کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» در حالی به هفته هفتاد و هشتم خود رسیده که زندانیان در ۴۸ زندان سراسر کشور با اعتصاب غذا علیه سیاست‌های مرگبار جمهوری اسلامی ایستاده‌اند. این اعتصاب هفتگی، نماد پایداری در برابر روند بی‌وقفه اعدام، شکنجه و سرکوب است که حکومت در هفته‌های اخیر آن را شدت بخشیده است.
کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام در اطلاعیه هفتگی خود نوشته است: «اعدام، نه راه عدالت، بلکه ابزار هراس‌افکنی است... صدای ما، فریاد ”نه به اعدام” است؛ صدایی که هر سه‌شنبه بلندتر و رساتر خواهد شد، تا روزی که اعدام در ایران برای همیشه متوقف گردد.»
اقلیت‌های ملی: هدف اصلی ماشین مرگ جمهوری اسلامی
در روزهای اخیر، نشانه‌های تازه‌ای از شتاب‌گرفتن ماشین کشتار جمهوری اسلامی دیده شده است. بر اساس گزارش‌های منتشرشده، تنها در تیرماه ۱۴۰۴، دست‌کم ۷۱ نفر در زندان‌های ایران اعدام شده‌اند. این اعدام‌ها عمدتاً در پی محاکمه‌هایی فاقد دادرسی عادلانه، بدون دسترسی به وکیل مستقل، و بر مبنای اعترافات اجباری تحت شکنجه صورت گرفته‌اند.
در روز شنبه ۲۸ تیر، سه زندانی در زندان گرگان با اتهام «تجاوز» اعدام شدند که دو تن از آن‌ها، علیرضا و محمد اُشترک، شهروندان بلوچ بودند.
صبح یکشنبه ۲۹ تیر، حکم اعدام دست‌کم شش زندانی بلوچ در زندان مرکزی زاهدان اجرا شد؛ هویت چهار تن از این قربانیان، عبدالجلیل درکزهی، نعمت‌الله شهنوازی، نصیر شه‌بخش، و شخصی با نام خانوادگی غلجایی اعلام شده است.
این داده‌ها بازتابی از وضعیت فاجعه‌بار حقوق بشر در ایران هستند؛ چنان‌که گزارش سالانه عفو بین‌الملل در فروردین سال جاری نشان می‌دهد، جمهوری اسلامی با ۹۷۲ اعدام، عامل ۶۴ درصد از کل اعدام‌های ثبت‌شده جهان در سال گذشته بوده است. بلوچ‌ها، با وجود آن‌که تنها حدود ۵ درصد از جمعیت کشور را تشکیل می‌دهند، دست‌کم آماج ۱۰ درصد از کل اعدام‌ها در سال ۲۰۲۴ بوده‌اند.
لایه‌های درهم‌تنیده خشونت دولتی
در کنار این اعدام‌ها، فشارها بر زندانیان مشارکت‌کننده در کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» نیز به‌طور چشمگیری افزایش یافته است. اعضای این کارزار در زندان‌ها با شکنجه، تهدید، تبعید و محرومیت از حقوق اولیه مواجه‌اند. خانواده‌های آنان نیز در بیرون از زندان هدف احضار، بازداشت، ارعاب، و محرومیت‌های اجتماعی قرار گرفته‌اند. این اقدامات، نشانه‌ای روشن از برخورد سیستماتیک حکومت با هر نوع سازمان‌یافتگی و مقاومت مدنی در دل زندان‌ها است.
اعدام و خشونت علیه زندانی‌ها نسبت وثیقی دارد با خشونت عریان حکومت در خیابان‌ها که آخرین نمونه آن قتل کودک سه‌ساله رها شیخی بود. شامگاه پنجشنبه ۲۶ تیر ۱۴۰۴ حوالی ساعت ۱۱ شب، نزدیک یکی از مراکز نظامی شهر خمین واقع در استان مرکزی، نیروهای امنیتی به خودروی یک خانواده شلیک کردند و چهار عضو آن، از جمله رها شیخی سه‌ساله، را کشتند؛ اقدامی که موجی از خشم و اندوه در ایران برانگیخت.
تنها در کمتر از یک ماه پس از جنگ ۱۲ روزه ایران و اسرائیل، دست‌کم هشت شهروند ایرانی، از جمله دو کودک، در شهرهای خمین، همدان و خاش، در اثر تیراندازی مستقیم نیروهای نظامی کشته شده‌اند.
نظرها
نظری وجود ندارد.