مردم میرجاوه به بسته ماندن گذرهای مرزی سیستان و بلوچستان اعتراض کردند
سپاه پاسداران سه ماه است که گذرهای مرزی سیستان و بلوچستان را بسته، امتیاز سوخت‌بری را به سران طایفه‌ها و افراد وابسته به خود داده و بحران معیشتی مردم بلوچ را تشدید کرده است.
بخش حقوق
اعتراض مردم مرزنشین ریگ ملک از توابع شهرستان میرجاوه استان سیستان و بلوچستان به سه ماه بسته ماندن گذرهای مرزی ـ عکس‌ها از شبکه‌های اجتماعی
به‌گزارش «کمپین فعالین بلوچ»، روز دوشنبه ۲۰ مرداد مردم مرزنشین ریگ ملک از توابع شهرستان میرجاوه، واقع در شرق استان سیستان و بلوچستان در اعتراض به سه ماه بسته ماندن گذرهای مرزی و وعده‌های عملی‌نشده مسئولان در مورد بازگشایی گذرهای مرزی، تجمع کردند.
گذرهای مرزی این استان سه ماه است که توسط سپاه پاسداران بسته شده‌اند و این اقدام موجب تشدید بحران معیشتی مردم شده است.
«کمپین فعالین بلوچ» به‌نقل از منابع محلی نوشته است که منصور بیجار، استاندار بومی سیستان و بلوچستان، سپاه پاسداران و دیگر مسئولان هر روز وعده بازگشایی گذرهای مرزی را می‌دهند اما تاکنون اجرایی نشده است.
به‌گفته یک منبع «سپاه با طرح تانکرهای سوخت در گذرهای مرزی، این امتیاز را به سران طایفه‌ها و افراد وابسته به خود داده و مردم مظلوم مرزنشین از آن محروم هستند».
پیش از تجمع روز دوشنبه، مردم مرزنشین ریگ ملک، انده، لولکدان و روتک در روز یکشنبه ۱۹ مرداد با انتشار بیانیه‌ای نسبت به باز نشدن مرز از تجمع اعتراضی خبر داده بودند.
در این بیانیه مردم مرزنشین تأکید کرده بودند که تنها راه امرار معاش قانونی آن‌ها، طرح «رزاق» و تردد از گذر مرزی بوده که طی سه سال گذشته، با وجود همه سختی‌ها، نان‌آور هزاران خانوار بوده است. اما از سه ماه پیش، بسته شدن ناگهانی و بدون دلیل موجه گذر مرزی روتک، زندگی این مردم زحمتکش را به مرز فروپاشی کشانده است.
طرح «رزاق»، که از دولت وقت از آن به‌عنوان طرح «امنیتی معیشتی ساماندهی سوخت‌بران مرزنشین سیستان و بلوچستان» نام می‌بُرد از مهرماه سال ۱۳۹۹ به‌اجرا گذاشته شده است. این طرح براساس توافق بین سپاه پاسداران، استانداری سیستان و بلوچستان، ستاد مبارزه با قاچاق کالا و ارز سیستان و بلوچستان و شرکت ملی پخش فرآورده نفتی کشور در استان اجرایی شد.
طبق این طرح سوخت در استان سیستان و بلوچستان سهمیه‌بندی شده و به مرزنشین‌هایی که در فاصله ۲۰ کیلومتری مرز زندگی و سوخت‌بری می‌کنند، کارت «رزاق» صادر می‌شود تا سوخت قانونی دریافت و برای فروش به پاکستان یا افغانستان ببرند. مشابه این طرح به نام طرح «دفترچه پیله‌وری/کولبری» سال ۱۳۹۵ در کردستان برای ساماندهی کولبران به‌اجرا درآمد که موفق نبود، زیرا تنها تعداد محدودی از کولبران مشمول دریافت دفترچه کولبری می‌شدند که در نهایت متوقف شد.
مردم مرزنشین در بیانیه خود همچنین از برداشت بی‌رویه آب از منطقه و انتقال آن به نقاط دیگر، در حالی که گذر مرزی بسته است، به‌شدت انتقاد کرده و هشدار داده بودند که اگر گذر مرزی فوراً باز نشود، چاره‌ای جز جلوگیری مستقیم از برداشت و انتقال آب نخواهند داشت.
این بیانیه در حالی منتشر شد که استاندار، سپاه پاسداران و سران طایفه‌ها اعلام کرده بودند که گذرهای مرزی این استان به‌ویژه مرز روتک شنبه ۱۸ مرداد بازگشایی می‌شوند.
با اعلام این خبر سوخت‌بران بلوچ بارگیری کرده و به نقاط صفر مرزی روتک رفتند اما نیروهای نظامی مانع از عبور آن‌ها شده و اعلام کردند که دستوری به آن‌ها داده نشده است. سوخت‌بران پس از ده‌ها ساعت سرگردانی در نقاط صفر مرزی، دوباره بازگشتند.
سوخت‌بران عمدتاً ساکن شهر و روستاهای مرزی هستند؛ در محروم‌ترین نقاط محروم‌ترین منطقه ایران سکونت دارند و سوخت‌بری تنها چاره‌شان برای تأمین معاش است. گازوییل‌کِشی، اولین و آخرین انتخاب بیشتر مردهای بلوچستان است.
سوخت‌بری به‌عنوان یک اجبار بر بخش بزرگی از بلوچ‌ها در ایران تحمیل شده است و شمار افرادی که از این راه امرار معاش می‌کنند حدود ۱۰۰ هزار نفر برآورد می‌شود. روی‌آوری مردم بلوچ به سوخت‌بری به‌دلیل میزان بالای بیکاری در میان آن‌هاست. داده‌های فصلی مرکز آمار از نرخ بیکاری استان‌های ایران، حاکی از آن است که استان سیستان و بلوچستان در چهار سال گذشته، در شش فصل بالاترین نرخ بیکاری را به خود اختصاص داده است.
جمهوری اسلامی این کار را «قاچاق» می‌داند، سالانه صدها سوخت‌بر بلوچ با تیراندازی نیروهای نظامی و یا در تصادف‌های جاده‌ای کشته و زخمی می‌شوند.
نظرها
نظری وجود ندارد.