شهرداری تهران ساختمان انجمن صنفی روزنامه‌نگاران را تخلیه کرد
در ادامه محدودیت‌ها و فشارها بر روزنامه‌نگاران، شهرداری تهران ساختمانی را که شورای شهر در اختیار انجمن صنفی روزنامه‌نگاران استان تهران قرار داده بود، تخلیه کرد.
بخش حقوق
تصویری از نشست مشترک انجمن صنفی روزنامه‌نگاران استان تهران، انجمن حمایت از حقوق کودکان و گروه جامعه‌شناسی حقوق انجمن جامعه‌شناسی ـ عکس از انجمن صنفی روزنامه‌نگاران استان تهران
روزنامه شرق چهارشنبه ۲۹ مرداد گزارش داد که با فشار شهرداری تهران، انجمن صنفی روزنامه‌نگاران استان تهران ناچار شد ساختمان خود را تخلیه کند.
بنا به این گزارش، شهردار منطقه سه تهران از ماه‌ها پیش با ارسال احضاریه‌های پی‌درپی، تلاش داشت روزنامه‌نگاران را از این ساختمان بیرون کند، اما هر بار این فشارها با رایزنی موقتاً متوقف می‌شد.
باشگاه روزنامه‌نگاران ایران نیز روز چهارشنبه در کانال تلگرامی خود نوشت ساختمان انجمن روزنامه‌نگاران استان تهران در حال تخلیه است.
با افزایش فشارها در روزهای اخیر، سرانجام مأموران شهرداری درهای ساختمان انجمن صنفی روزنامه‌نگاران استان تهران را بستند.
این ساختمان چند سال پیش با تصمیم اعضای شورای شهر تهران در اختیار روزنامه‌نگاران قرار گرفته بود.
روزنامه شرق بسته شدن ساختمان انجمن صنفی روزنامه‌نگاران تهران ناشی از «فشارهای سیاسی» عنوان کرده و آن را نشان‌دهنده محدودیت فزاینده بر فعالیت‌های صنفی روزنامه‌نگاران توسط علیرضا زاکانی، شهردار تهران دانسته است.
این اقدام در حالی صورت می‌گیرد که هیئت مدیره انجمن صنفی روزنامه‌نگاران استان تهران این موضوع را در کانال انجمن یا رسانه‌های خود بازتاب نداده‌اند.
ساختمان انجمن صنفی روزنامه‌نگاران استان تهران در شرایطی پلمپ شده است که جامعه رسانه‌ای ایران با چالش‌های عمیق معیشتی و شغلی روبه‌رو است و مطالبات صنفی بسیاری دارد.
انجمن صنفی روزنامه‌نگاران استان تهران به‌تازگی گزارشی از وضعیت دستمزد و شرایط کاری روزنامه‌نگاران در داخل ایران منتشر کرد که نشان می‌داد دو سوم از ۱۶۵ روزنامه‌نگار ۲۹ رسانه مختلف که مورد پرسش قرار گرفته بودند دستمزدی بین ۱۰ تا ۲۰ میلیون تومان در ماه دریافت می‌کنند و حدود ۲۰ درصد از روزنامه‌نگاران درآمدی کمتر از ۱۰ میلیون تومان دارند.
همچنین پس از آغاز آتش‌بس در جنگ ۱۲ روزه اسرائیل و ایران، دست‌کم ۱۵۰ خبرنگار از رسانه‌های داخل کشور اخراج شده‌اند. آن‌هایی هم که باقی مانده‌اند در فضایی سخت‌تر از گذشته کار می‌کنند.
افزون بر این، ترس از سانسور و خودسانسوری به بخش جدایی‌ناپذیر کار روزمره بسیاری از روزنامه‌نگاران تبدیل شده است و آزادی بیان، که جوهره این حرفه است، به یک آرزو تبدیل شده. این عوامل در نهایت، بسیاری از روزنامه‌نگاران را به فکر ترک حرفه انداخته و احتمال بازگشت به آن را کم می‌دانند.
نظرها
نظری وجود ندارد.