درخواست نرگس محمدی: حکومت ایران را برای لغو احکام ظالمانه علیه معلمان تحت فشار قرار دهید

نرگس محمدی، فعال حقوق بشر و برنده جایزه نوبل صلح جمعه ۱۴ شهریور نامه‌ای خطاب به مای ساتو، گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل در امور ایران نوشت و در آن از سرکوب معلمان و فعالان صنفی در ایران نوشت.

محمدی با بیان این‌که «فعالیت‌های صنفی معلمان پس از انقلاب ۵۷ و استقرار حکومت جمهوری اسلامی در همه دوره‌ها و دولت‌ها تحت شدیدترین سرکوب‌ها قرار داشته است»، نوشت این سرکوب‌ها در دولت مسعود پزشکیان نیز ادامه داشته است.

او نوشت، به‌ویژه پس از جنبش «زن، زندگی، آزادی»، «صدها فعال صنفی معلمان بازداشت و روانه زندان‌ها شدند» و «به‌گفته یک مقام مسئول در آموزش و پرورش بیش از ۳۰۰ معلم، فعال صنفی و دانشجوی فرهنگیان با احکام اخراج و انفصال مواجه شدند».

نسرین محمدی در نامه خود همچنین به صدور احکام انفصال، اخراج، تعلیق، و بازنشستگی اجباری و تبعید برای فعالان صنفی معلمان در شهرهای مختلف کردستان اشاره کرد و گفت این احکام سنگین «نماد بارز خشونت مضاعف علیه مردم ایران به‌ویژه مردم به حاشیه رانده شده، از جمله در کردستان، و همچنین تلاش نظام برای نابودی صدای مستقل آن‌هاست».

اداره آموزش و پرورش کردستان به‌تازگی مجید کریمی و امید شاه‌محمدی را به انفصال دائم از همه‌ی خدمات دولتی، غیاث نعمتی، کاوه محمدزاده، هیوا قریشی، جهانگیر بهمنی، پرویز احسنی و سمیه اخترشمار را به اخراج از دستگاه آموزش و پرورش، لقمان الله‌مرادی و صلاح حاجی‌میرزایی را به یک سال انفصال، شهرام کریمی ۶ ماه انفصال و لیلا سلیمی ۲ ماه انفصال، فیصل نوری ۵ سال تبعید و سلیمان عبدی، شیلان یوسفی، نسرین کریمی و لیلا زارعی هر کدام با تقلیل یک یا دو گروه بازنشسته یا به بازنشستگی اجباری محکوم گردیده‌اند. پیش از این نیز در دو سال گذشته صدها نفر از معلمان کردستان حکم اخراج، تبعید، انفصال از خدمت، توبیخ و حذف رتبه‌بندی دریافت کرده‌اند.

نرگس محمدی خطاب به گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل در امور ایران نوشت:

برنده نوبل صلح ضمن اعتراض شدید نسبت به تداوم سرکوب معلمان، از همه نهادهای حقوق بشری و مجامع بین‌المللی درخواست کرد که با اعلام همبستگی با معلمان و فعالان صنفی معلم و محکومیت برخوردهای امنیتی و قضایی، مانع از تداوم سرکوب‌های در حال افزایش فعالان صنفی و اجتماعی در ایران شوند.

او همچنین به‌‌شکل ویژه از سازمان یونسکو و سازمان جهانی کار درخواست کرد که مانع از حضور مسئولان آموزش و پرورش و وزارت کار در اجلاس‌های این دو سازمان جهانی شوند.

نرگس محمدی در پایان نامه خود آورده است:

جمعه گذشته، ۷ شهریور، در پی فراخوان «کمیته مردمی حمایت از معلمان اخراجی کردستان» صدها نفر از مردم سنندج با کوه‌پیمایی و تجمعی پرشور در منطقه آبیدر دست به اعتراض علیه اخراج گسترده معلمان کردستان زدند.

پنج‌شنبه ۶ شهریور نیز گروهی از معلمان بازنشسته سقز به این احکام اعتراض کردند.

تاکنون چندین تشکل، از جمله «کانون صنفی معلمان تهران»، «اتحاد بازنشستگان»، «انجمن صنفی فرهنگیان بیجار» نیز احکام سنگین علیه فعالان صنفی معلمان کردستان را محکوم کرده‌اند.

فعالان صنفی معلمان کردستان در حالی مورد فشار قرار می‌گیرند که بیش از ۵۰ هزار دانش‌آموز در استان‌های کردستان، کرمانشاه و ایلام هنوز در مدارس کپری و کانکسی درس می‌خوانند و آمار بازماندگان از تحصیل بنا به آمارهای رسمی به بیش از ۳۰۰ هزار نفر در کشور می‌رسد.

صدور این احکام سنگین، در ادامه روندی است که سال‌هاست علیه معلمان فعال در کردستان جریان دارد. این اقدامات، نه‌تنها حقوق اولیه معلمان را نقض می‌کند، بلکه پیام روشنی به دیگر فعالان صنفی می‌دهد که هرگونه مطالبه‌گری با برخوردهای شدید مواجه خواهد شد.