کیهان مقصودی، شهروند بهائی بلاتکلیف در زندان مانده است

هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، جمعه ۲۱ شهریور خبر داد که کیهان مقصودی، شهروند بهائی همچنان در بازداشت موقت به‌سر می‌برد.

یک منبع مطلع نزدیک به خانواده مقصودی گفت این شهروند بهائی ۱۳ شهریور به زندان ارومیه منتقل شد اما دو روز بعد بار دیگر برای ادامه بازجویی به بازداشتگاه‌های سپاه پاسداران در ارومیه بازگردانده شد.

به‌گفته این منبع «از زمان بازداشت، خانواده فقط دو بار موفق به ملاقات کوتاه با او شده‌اند و وی همچنان از دسترسی به وکیل محروم است».

نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی کیهان مقصودی را ۳۰ خرداد سال جاری در جریان جنگ ۱۲ روزه اسرائیل و ایران در محل کسب‌وکارش بازداشت کردند.

او ابتدا به یکی از بازداشتگاه‌های امنیتی ارومیه منتقل شد و پس از پایان مراحل بازجویی به زندان ارومیه انتقال یافت. چند روز بعد، او بار دیگر از این زندان به یکی از بازداشتگاه‌های امنیتی منتقل شد. نیروهای امنیتی حدود یک ماه پس از بازداشت نیز، خودروی شخصی کیهان مقصودی را ضبط کردند.

تاکنون از دلایل بازداشت و اتهام‌های مطروح‌شده علیه این شهروند بهائی اطلاعی به‌دست نیامده است.

کیهان مقصودی ۴۹ سال سن دارد و عکاس و فیلمبردار ساکن ارومیه است. او با پروژه‌های سینمایی و تلویزیونی متعددی همکاری داشته است؛ از جمله فیلم «آتابای» ساخته نیکی کریمی، «آغوش درخت»، ساخته بابک لطفی خواجه‌پاشا.

به‌تازگی نیز ندا محبی، عاطفه زاهدی، فریده ایوبی، نورا ایوبی، زرین‌دخت احدزاده و ژاله رضایی، شش زن بهائی ساکن همدان، جهت اجرای حکم حبس به شعبه اجرای احکام دادگاه انقلاب همدان فراخوانده شدند. شعبه ۱۱ دادگاه تجدیدنظر استان همدان چندی پیش آن‌ها رامجموعاً به تحمل ۳۸ سال و ۱۱ ماه حبس محکوم کرده بود.

قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران تنها ادیان اسلام، مسیحیت، یهودیت و زرتشتی را به‌عنوان اقلیت‌های دینی رسمی می‌شناسد. بهائیت به‌عنوان یک دین به‌رسمیت شناخته نمی‌شود.

از نظر حکومت ایران، بهائیت یک «فرقه ضاله» و «انحراف از اسلام» محسوب می‌شود. این دیدگاه مبنای بسیاری از محدودیت‌ها و سرکوب‌ها علیه بهائیان است. همچنین برخی منابع نزدیک به حکومت، بهائیان را به «وابستگی به دشمنان» و «جاسوسی» متهم می‌کنند.

بهائیان در ایران از تحصیل در دانشگاه‌ها و مؤسسات آموزش عالی منع می‌شوند؛ از استخدام در نهادهای دولتی محروم هستند و شغل‌های خصوصی‌شان نیز اغلب با تعطیلی و آزار و اذیت روبه‌رو می‌شود. بهائیان نمی‌توانند آزادانه و در مکان‌های عمومی مراسم و مناسک مذهبی خود را برگزار کنند؛ اموال و دارایی‌های آن‌ها، از جمله زمین و خانه‌های آن‌ها، به‌طور مکرر توسط نهادهای حکومتی مصادره می‌شود. بهائیان به‌طور مداوم با دستگیری‌های خودسرانه و صدور احکام زندان‌های طولانی‌مدت به اتهامات مبهمی مانند «تبلیغ علیه نظام» روبه‌رو هستند. ازدواج‌های بهائیان به‌صورت رسمی ثبت نمی‌شود و مشکلات حقوقی بسیاری برای آن‌ها و خانواده‌هایشان ایجاد می‌کند.