ادامه زنکشیها در ایران: سه قتل در یک هفته
در فاصلهای کوتاه، سه قتل زنان به دست همسرانشان در شهرهای کرمان، اصفهان و بندرعباس، ابعاد نگرانکننده خشونتهای خانگی را در ایران برجسته کرد.

خشونت و آزار جنسی به زنان و زندانیان ـ منبع: shutterstock
گزارشها حاکی از وقوع سه زنکشی در استانهای کرمان، اصفهان و هرمزگان در یک هفته اخیر است.
شامگاه شنبه یکم آذرماه، در شهرک نودژ کرمان، مردی به نام حامد سراجی نودژ با استفاده از سلاح گرم، همسرش، فاطمه شیبانی و خواهر همسرش معصومه شیبانی را به قتل رساند و سپس متواری شد.
خبرگزاری رکنا دلیل این اقدام را «اختلافات خانوادگی» عنوان کرده است، دلیلی که همواره رسانههای ایران در مورد خبرهای مربوط به زنکشی تکرار میکنند.
در حادثهای دیگر در روز جمعه ۷ آذرماه یک زن ۲۴ ساله با هویت شبنم احمدی در اصفهان توسط همسرش علی کاظمی با ضربات متعدد چاقو به قتل رسید.
سازمان حقوق بشری ههنگاو بهنقل از یک منبع آگاه، انگیزه قاتل را «مسائل ناموسی» عنوان کرده است. این زوج حدود دو سال پیش با یکدیگر ازدواج کرده بودند.
شامگاه همین روز در خیابان پردیس ۳ بندرعباس، مردی ۳۳ ساله با نام محسن حقیقی ابتدا همسر ۳۰ ساله خود، فاطمه کارپرداز، و سپس یک مرد ۳۵ ساله را با استفاده از سلاح گرم (کلت کمری) به قتل رساند و در نهایت با همان سلاح اقدام به خودکشی کرد. گزارشهای تکمیلی ههنگاو حاکی از آن است که انگیزه قاتل، پس از مشاهده همسرش با آن مرد در منزل، «حفظ ناموس» اعلام شده است. با این حال، رسانههای وابسته به حکومت، انگیزه این جنایت را هم «اختلاف خانوادگی» عنوان کردهاند.
وقوع این سه جنایت در فاصلهای کوتاه، آمار نگرانکننده خشونتهای سازمانیافته علیه زنان در ایران را برجسته میکند. بر اساس گزارش مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، در سال ۱۴۰۳، دستکم ۱۵۸ مورد قتل زنان ثبت شده است که از این تعداد، ۳۳ مورد بهعنوان قتل ناموسی گزارش شده و ۱۲۵ مورد دیگر نیز به دلایل نامشخص یا اختلافات خانوادگی عنوان شدهاند. افزون بر این، در همان سال، ۱۶ هزار و ۵۶۷ مورد خشونت خانگی علیه زنان به ثبت رسیده است.
ایران همچنان فاقد قانون جامع حمایت از زنان در برابر خشونت است؛ لایحهای که بیش از یک دهه میان مجلس، قوه قضائیه و دولت در رفتوبرگشت بوده و هیچگاه به شکل کامل اجرایی نشده است. قوانین موجود نیز، از جمله درباره قتلهای موسوم به «ناموسی» یا خشونتهای خانگی، از زنان حمایت کافی نمیکنند.




نظرها
نظری وجود ندارد.