پول، از قراردادهای زناشویی تا نظام‌های بدهی نئولیبرال، همیشه بیش از آن‌که ابزار مبادله باشد، سازوکار قدرت بوده است؛ سازوکاری که بدن‌ها، میل‌ها و کارهای مرئی و نامرئی زنان را سازمان‌دهی، ارزش‌گذاری و کنترل کرده است. ماری کوییرە در این مقاله با مرور طیفی از نظریه‌پردازان فمینیست ــ از ماتریالیست‌های دههٔ ۱۹۷۰ تا تحلیل‌گران اقتصاد لیبیدینال و نهادگرایی پولی ــ نشان می‌دهد چگونه مناسبات جنسیت و سرمایه در قرن بیستم و بیست‌ویکم نه در حاشیه، بلکه در قلب سازوکار تولید ارزش، اعتبار و بدهی قرار دارند؛ و چرا بدون فهم پول به‌عنوان یک نهاد اجتماعی و جنسیتی، هیچ نقدی از سرمایه‌داری کامل نیست.