دادخواهی بیپاسخ پدرِ کارگر بلوچ جانباخته در انفجار بندرعباس
عبدالباسط شاهوزهی، کارگر بلوچ، فاقد شناسنامه، که در انفجار بندر رجایی جان خود را از دست داد، نانآور اصلی خانواده بود. او برای تأمین معاش خانواده از زاهدان به بندرعباس مهاجرت کرده بود و در اتاقی اشتراکی برای کارگران سکونت داشت.

عبدالباسط شاهوزهی، کارگر بلوچ و فاقد شناسنامه که ۶ اردیبهشت ۱۴۰۴ در پی انفجار بندر رجایی بندرعباس فوت کرد
پدر عبدالباسط شاهوزهی، کارگر فاقد شناسنامهای که در حادثه انفجار در اسکله شهید رجایی بندرعباس جان باخت، دوشنبه ۱۵ اردیبهشت ۱۴۰۴ برای دادخواهی خون فرزندش راهی بندرعباس شد. اما مراجعه او به نهادهای رسمی با بیتوجهی مسئولان همراه بود و تلاشهای او بیپاسخ ماند.
به گزارش کمپین فعالین بلوچ، یکی از نزدیکان خانواده عبدالباسط در گفتوگو با کمپین گفت:
پدر عبدالباسط به دلیل نداشتن شناسنامه حتی قادر به خرید بلیط اتوبوس نبود. با وجود تحمل سختی سفر، به امید احقاق حق به بندرعباس رفت اما در پزشکی قانونی و دادگاه با بنبست مواجه شد. نداشتن شناسنامه بهانهای برای نادیده گرفتن درخواستهای قانونی او بود.
این منبع در ادامه گفت که مسئولان اعلام کردهاند صدور شناسنامه برای پدر عبدالباسط منوط به پاسخ استعلامی از تهران است که زمان مشخصی ندارد. این روند مبهم باعث شده او در وضعیت روحی بسیار دشواری قرار بگیرد.
در آخرین صحبتهای نقلشده از مهرجان، پدر عبدالباسط، آمده است: «خدا خودش تقاص خون عبدالباسط را از اینها بگیرد. خدایا نگذار خون پسرم پایمال شود.»
عبدالباسط شاهوزهی، شهروندی براهوییتبار، فاقد شناسنامه و اهل روستای اسلامآباد لوتک از توابع شهرستان زابل بود. او متأهل بود و سرپرستی خانوادهای با وضعیت خاص اجتماعی را برعهده داشت؛ پدر سالخورده، مادر فوتشده، یک برادر بزرگتر، دو برادر کمشنوا و یک خواهر کوچکتر. عبدالباسط، نانآور اصلی خانواده محسوب میشد.
او برای تأمین معاش خانواده از زاهدان به بندرعباس مهاجرت کرده بود و در اتاقی اشتراکی برای کارگران سکونت داشت. روز شنبه ۶ اردیبهشت ۱۴۰۴، هنگام مراجعه به فلکه کارگری، برای کار روزمزد به اسکله شهید رجایی اعزام شد و در جریان یک انفجار جان خود را از دست داد.
با وجود وعده رئیس دادگستری هرمزگان برای پرداخت دیه به خانواده جانباختگان حادثه اسکله، تاکنون مسئولان از پرداخت دیه به خانوادههای فاقد مدارک هویتی، از جمله عبدالباسط شاهوزهی، سر باز زدهاند. این رفتار، مصداقی روشن از تبعیض ساختاری علیه شهروندان بلوچ، بهویژه افراد فاقد شناسنامه است.
هشت روز پس از انفجار بندر رجایی دادگستری استان هرمزگان شمار کشتهشدگان را ۵۷ تن اعلام کرد. این آمار ۱۳ نفر از آنچه که پیش از این گفته شده بود، کمتر است. در حادثه انفجار در بندر رجایی بندرعباس که ششم اردیبهشت رخ داد، کارگران بسیاری کشته شدند اما آمار قربانیان بسیار کمتر از واقعیت است. کارگران میگویند پیمانکاران گم شدن کارگران بدون شناسنامه و بیمه را گزارش نکردهاند.
در گزارشی که ۱۴ اردیبهشت در روزنامه پیام ما منتشر شد، یکی از کارگران بلوچ گفته بود:
خدا میداند چند نفر این کارگران در آن سولهها یا کانتینرها بودند. یکی از پیمانکاران به ما میگفت ۲۰ نفر از کارگرانم نیستند، اما جرئت ندارم بگویم. جرئت ندارد چون باید دوباره بتواند در بندر کار کند.
به گفته او که از سرباز به بندر رجایی آمده است؛ «برخی از این کارگران بهدلیل اینکه غیرقانونی فعالیت میکنند، حتی از در ورودی اسکله رفتوآمد نمیکنند».
یک کارگر بلوچ دیگر به نام فرشید سخنان محمد را تایید کرد و گفت:
ما صبحها دور میدان کارگران بلوچ را میبینیم که در گروهی ۱۰ یا شاید صدتایی ایستادهاند و بعد ماشین میآید دنبال آنها، آنها را از مسیری غیر از در ورودی میبرد داخل. این افراد نامشان هیچ کجا نیست. چون حتی سند هویتی ندارند. پیمانکاران هم اگر بروند گزارش بدهند، برای خودشان بد میشود.
اسماعیل حاجیزاده، دبیر اجرایی خانه کارگر هرمزگان پس از حادثه گفته بود که مشخص نیست واقعاً کارگران روزمزد بلوچ و سیستانی که فوت شدهاند، چند نفر هستند.
مقامات تاکنون علت در انفجار ششم اردیبهشت در بندر رجایی را سهلانگاری در کنترل واردات کالا و رعایت اصول ایمنی اعلام کرده و از بازداشت دو مدیر دولتی و خصوصی خبر دادهاند.
نظرها
نظری وجود ندارد.