کارزار شعر زندگی در برابر اعدام
علیرضا بهنام: به ظاهر خشک
شاعر با تصاویری تلخ و نمادین به فاجعه‌ای انسانی اشاره می‌کند که در آن زندگی و کرامت یک زن قربانی می‌شود. تکرار «به ظاهر خشک» کنایه‌ای است به ظاهری بی‌تفاوت و سرد جامعه یا سیستم که این خشونت را توجیه می‌کند، در حالی که خاک دوردست، نمادی از طبیعت یا حقیقت، با آغوش باز قربانیان را در خود جای می‌دهد و این بی‌عدالتی را محکوم می‌کند. شعر احساس عمیق همدردی با قربانی و انزجار از این عمل را منتقل می‌کند.
بخش فرهنگ
علیرضا بهنام
صحنه برق می‌زند برق می‌گیرد دامن بینندگان را
یک طره موی بریده
پیشکش می‌شود به جویباری خشک به ظاهر خشک
بر گونه‌های زنی
از پس سحرگاهی با طناب در سینه‌کش دری طولانی و سرد
اعداد بالا می‌روند بی وقفه از طناب
بالاتر، بلندتر
موهای بریده برق می‌زنند بی وقفه منتشر می‌شوند با سرعت نور
می‌گویند تا ظهور فیروزه چندین هزار نور چندین هزار طره موی بریده باقیست
می‌گویند و می‌روند اعداد بعدی را بشمارند
اما خاک دوردست
برق نمی‌زند
در آغوش می‌گیرد دسته دسته
موهایی را که بی محابا از سر زنی کنده می‌شود
و پای جویباری می‌ریزد خشک
به ظاهر خشک
نظرها
نظری وجود ندارد.