بحران برق: شهرک‌های صنعتی استان تهران دو روز تعطیل و شب‌ها خاموش خواهند شد

حشمت‌الله عسگری، معاون اقتصادی استانداری تهران از تفاهم دو وزارتخانه صنعت و نیرو برای دو روز تعطیلی و شب‌های خاموش شهرک‌های صنعتی این استان خبر داد. عسگری گفت:

معاون اقتصادی استانداری تهران افزود:

او در همین حال گفت:

استان تهران در تابستان سال جاری بیش از گذشته دچار بحران‌های زیست‌محیطی و زیرساختی و بحران آب و برق است.

در روزهای گرم تابستان سراسر استان تهران برق هر روز چند ساعت قطع می‌شود و خاموشی‌ها در شهرک‌های صنعتی اطراف تهران تا چهار روز در هفته ادامه داشته و هزاران کارگاه و واحد تولیدی ناچار به تعطیلی موقت شده‌اند.

به‌گفته روزنامه «هم‌میهن»، تنها در یکی از این شهرک‌ها حدود سه هزار واحد فعالیت خود را متوقف کرده‌ و برخی از این مناطق به شهرک‌های نیمه‌متروکه تبدیل شده‌اند.

استان تهران با بحران آب نیز دست‌وپنجه نرم می‌کند. میزان بارش‌ها در سال جاری نسبت به میانگین بلندمدت بیش از ۴۰ درصد کاهش داشته و سطح ذخایر سدهای تهران به پایین‌ترین حد در یک دهه اخیر رسیده است.

یک هفته پیش، محمدصادق معتمدیان، استاندار تهران گفته بود که افزایش ساعت‌های قطعی برق خارج از برنامه به علت فشار به شبکه برق است. او اما تعداد این موارد را «محدود» خواند.

بحران برق در ایران تأثیرات منفی جدی بر صنعت کشور دارد. قطع برق به‌طور مستقیم منجر به کاهش تولید و در نتیجه کاهش درآمد می‌شود.

این وضعیت، که حاصل سوءمدیریت در برنامه‌ریزی انرژی است، ظرفیت تولید کشور را به‌شدت تهدید می‌کند و پیامدهای گسترده‌ای بر زنجیره تأمین، اشتغال و اقتصاد کلان دارد.

مهدی بستانچی، رئیس شورای هماهنگی شهرک‌های صنعتی، پیش از این گفته بود که قطعی برق در شهرک‌ها از یک روز در هفته به دو، سه و حتی چهار روز افزایش یافته است. این وضعیت مستقیماً به کاهش چشمگیر ظرفیت تولید منجر شده است.

او با استناد به آمار سال گذشته گفت:

این کاهش تولید نه‌تنها به صنایع کوچک با خسارت‌های ماهانه ده‌ها میلیارد تومانی ضربه می‌زند، بلکه صنایع بزرگ را نیز با خسارت‌های روزانه صدها میلیارد تومانی مواجه می‌کند.

پیامد دیگر این خاموشی‌ها، اختلال در زنجیره تأمین است. قطع برق، بی‌ثباتی در تحویل قطعات و تولید نهایی را در پی دارد که نتیجه آن افزایش قیمت تمام‌شده محصولات است. به‌گفته بستانچی، قیمت محصولات در نتیجه این وضعیت «بین ۱۰ تا ۲۰ درصد و یا اعدادی به مراتب بیشتر در برخی رشته‌های صنعتی» افزایش یافته است.

نگران‌کننده‌ترین نتیجه این بحران، تهدید اشتغال و بیکاری است. با کاهش ۳۰ تا ۴۰ درصدی تولید، بسیاری از واحدها مجبور به تعدیل نیروی انسانی می‌شوند. بستانچی در این‌باره می‌گوید:

بستانچی پیش‌بینی کرد که سهم صنعت از تولید ناخالص داخلی می‌تواند تا ۱۵ درصد کاهش یابد که به معنای از دست رفتن بیش از ۱۰ میلیارد دلار از ارزش‌افزوده صنعتی کشور است. این کاهش، زنجیره‌ای از مشکلات از جمله کاهش درآمد بنگاه‌ها، افت مالیات و حق بیمه و در نهایت کسری بودجه دولت را به‌دنبال دارد که به چاپ پول و افزایش تورم منجر خواهد شد.