هشتاد و دومین هفته کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام»: اعتصاب در ۴۹ زندان
تنها در فاصله اول تا ۲۶ مردادماه امسال، ۱۳۶ زندانی در ایران اعدام شده‌اند و شمار کل اعدامها در سال ۱۴۰۴ به ۶۲۷ نفر رسیده است. پشت این ارقام، روایت زندگی‌ها و خانواده‌هایی نهفته است که در سوگ و رنجی بی‌پایان گرفتار آمده‌اند.
بخش جامعه و حقوق
سه‌شنبه ۲۸ مرداد ۱۴۰۴، زندانیان در ۴۹ زندان سراسر کشور در هشتاد و دومین هفته پیاپی در چارچوب کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» دست به اعتصاب زدند. این حرکت اعتراضی که با همراهی خانواده‌های دادخواه ادامه یافته است، به یکی از شاخص‌ترین اشکال مقاومت مدنی در برابر نقض دولتی حق حیات در ایران بدل شده است.
نهان در پس اعداد: روایت‌های سوگ و رنج بی‌پایان
تنها در فاصله اول تا ۲۶ مردادماه امسال، ۱۳۶ نفر در زندان‌های ایران اعدام شده‌اند و شمار کل اعدامها در سال ۱۴۰۴ به ۶۲۷ نفر رسیده است. این پیام کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» است:
«این اعداد، نه صرفاً داده‌های آماری، بلکه روایت زندگی‌ها و خانواده‌هایی هستند که در سوگ و رنج فرو رفته‌اند.»
بر اساس آمار مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، در سال ۲۰۲۴ دست‌کم ۹۳۰ تن در زندان‌های کشور اعدام شده‌اند؛ رقمی که بالاترین میزان اعدام ثبت شده در دست‌کم ۱۲ سال گذشته به شمار می‌رود.
به گزارش هرانا، سحرگاه دوشنبه ۲۷ مرداد، علی امیدی مقدم که پیش‌تر حکم او به اتهام قتل صادر شده بود، در زندان خرم‌آباد اعدام شد. بهروز صدقی، ۲۸ ساله و آرش مهجور، ۳۶ ساله نیز با حکم مشابه در زندان دستگرد اصفهان به دار آویخته شدند. هرانا بر اساس اطلاعات گردآوری‌شده توسط مرکز آمار مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران نوشته است:
در سال ۲۰۲۴، دست‌کم ۶۱ زندانی در زندان دستگرد اصفهان اعدام شدند که نسبت به سال قبل، افزایش ۷۴ درصدی را نشان می‌دهد.
همچنین، دیوان عالی کشور در تاریخ ۲۵ مرداد حکم اعدام شریفه محمدی، زندانی سیاسی را تأیید کرد؛ تصمیمی که خشم گسترده فعالان صنفی و جامعه مدنی در ایران را برانگیخته است.
شعبه اول دادگاه انقلاب رشت پیش‌تر شریفه محمدی، فعال کارگری، را به اتهام آنچه «تشکیل جمعیت با هدف براندازی نظام جمهوری اسلامی از طریق عضویت در گروه باغی کومله» خوانده شده بود، به اعدام محکوم کرده بود.
کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل‌های کارگری در سال ۲۰۰۵ به ابتکار چندین فعال کُرد با هدف یاری‌رسانی و تسهیل ایجاد سازمان‌های مستقل کارگری شکل گرفت. نهادهای امنیتی ایران، بدون ارائه مدرکی، این کمیته را به گروه کومله منتسب کرده است.
پیش‌تر دیوان عالی کشور حکم اعدامی را که شعبه اول دادگاه انقلاب رشت صادر کرده بود نقض کرده بود؛ اما این بار بر رأی شعبه دوم دادگاه انقلاب رشت صحه گذاشته است.
بی‌خبری از پنج زندانی سیاسی محکوم به اعدام: جان آنها در خطر است
استمرار بی‌خبری از پنج زندانی سیاسی محکوم به اعدام ــ وحید بنی‌عامریان، پویا قبادی، بابک علی‌پور، محمد تقوی و اکبر (شاهرخ) دانشورکار ــ نگرانی‌ها درباره سرنوشت آنان را به شدت افزایش داده است.
این پنج زندانی که همگی از اعضای کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» هستند، روز جمعه ۱۷ مرداد ۱۴۰۴ در جریان انتقال گسترده زندانیان از زندان فشافویه (ندامتگاه مرکزی تهران بزرگ) به زندان اوین، از دیگران جدا و به مکانی نامعلوم منتقل شدند. به روایت منابع مطلع، در ابتدا به آنان گفته شده بود مقصدشان زندان قزلحصار است؛ موضوعی که حتی مأموران انتقال در لحظات نخست تأیید کرده بودند. با این حال، ساعاتی بعد مسئولان زندان قزلحصار هرگونه اطلاع از ورود این پنج زندانی را رد کردند. از آن روز تاکنون، خانواده‌ها و همبندان‌شان هیچ نشانی از محل نگهداری یا وضعیت آنان در دست ندارند؛ وضعیتی که بیم اجرای پنهانی احکام اعدام را دوچندان کرده است.
به همین ترتیب، خبری از وضعیت بابک شهبازی، زندانی امنیتی محکوم به اعدام نیز در دست نیست.
فعالان کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» با محکوم کردن این روند و هشدار نسبت به پیامدهای آن، بار دیگر بر اهمیت همبستگی اجتماعی و حمایت عمومی از خانواده‌های دادخواه تأکید کرده‌اند. آنان از مردم خواسته‌اند با هر امکانی ــ از تجمع در برابر زندان‌ها و نهادهای قضایی تا بازتاب صدای خانواده‌ها در فضای عمومی ــ در برابر خشونت سازمان‌یافته و سیاست مرگ حکومتی بایستند و نگذارند زندانیان سیاسی در سکوت قربانی شوند.
نظرها
نظری وجود ندارد.