شصت‌وهشتمین هفته اعتصاب غذای زندانیان علیه اعدام : هر روز چهار نفر اعدام می‌شوند
در شصت‌وهشتمین هفته کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام»، صدای زندانیان در ۴۱ زندان، علیه ماشین کشتار حکومت، همچنان بلند است.
جامعه و حقوق
در شصت‌وهشتمین هفته از اعتصاب غذای سراسری کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام»، زندانیان در ۴۱ زندان سراسر کشور بار دیگر در اعتراض به چرخه بی‌وقفه و گسترده‌ی صدور و اجرای احکام اعدام، دست به اعتصاب زدند. این حرکت اعتراضی، که حالا به یکی از پایدارترین اشکال مبارزه مدنی در درون زندان‌های جمهوری اسلامی بدل شده، در حالی ادامه می‌یابد که شتاب اجرای احکام مرگ‌آور به‌طرز نگران‌کننده‌ای افزایش یافته است.
بر اساس گزارش کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام»، از ابتدای اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۴ تاکنون، دست‌کم ۹۶ نفر، از جمله یک زن، در زندان‌های ایران اعدام شده‌اند؛ آماری که به‌طور میانگین، معادل چهار اعدام در روز است. این روند، نشان‌دهنده‌ی استفاده فزاینده‌ی حکومت از ابزار اعدام برای سرکوب و ایجاد رعب، نشانه‌ای از بحران مشروعیت، و ناتوانی در حکمرانی در مواجهه با بحران‌های انباشته داخلی و فشارهای بین‌المللی است.
در شرایطی که مقاومت در زندان‌ها ادامه دارد، این توسل به خشونت قضایی برای مدیریت نارضایتی و کنترل تنش خود به میانجی تحریک اعتراضات بدل شده است.
صدور احکام جدید اعدام علیه زندانیان سیاسی
در روزهای گذشته، موج صدور احکام اعدام علیه فعالان سیاسی و مدنی نیز ادامه یافت. احسان فریدی، دانشجوی ۲۲ ساله دانشگاه فنی تبریز، توسط شعبه دوم دادگاه انقلاب تبریز به ریاست قاضی عبدی و با اتهام «محاربه» به اعدام محکوم شده است. قاضی احمد درویش‌گفتار نیز برای امین (پیمان) فرح‌آور گیساوندانی، شاعر و زندانی سیاسی اهل گیلان، به اتهام «بغی و محاربه» حکم اعدام صادر کرده است.
صدور این احکام، همچون موارد مشابه دیگر، بدون رعایت اصول اولیه دادرسی عادلانه و در نبود وکیل منتخب برای متهمان صورت گرفته است؛ روندی که نقض آشکار حقوق بنیادین بشر، از جمله حق دفاع و دسترسی به دادگاه بی‌طرف است.
اعدام زندانیان در سکوت نهادهای رسمی
در ادامه موج اعدام‌ها، بامداد دوشنبه ۲۲ اردیبهشت، سه زندانی دیگر به نام‌های محبوبه خسرونژاد، فیروز علیاری و صفا قره‌داشی در زندان مرکزی گرگان اعدام شدند. این افراد که در پرونده‌هایی جداگانه به اتهام «قتل عمد» محکوم به قصاص (اعدام) شده بودند، بدون هیچ اطلاع‌رسانی رسمی از سوی نهادهای قضایی و رسانه‌های دولتی، به دار آویخته شدند. این سکوت، بخشی از رویه‌ی مرسوم حکومت و رسانه‌های وابسته به آن در پنهان‌سازی شمار و ماهیت اعدام‌هاست.
همچنین، به‌گزارش حال‌وش، روز یکشنبه ۲۱ اردیبهشت دو زندانی به نام‌های فریدون محمدی (با اتهام قتل) و محمدعلی میری (با اتهام مشارکت در نزاع منجر به قتل) در زندان زاهدان اعدام شدند.
به گزارش «کمپین فعالین بلوچ»، از بامداد سه‌شنبه ۱۹ فروردین تا سه‌شنبه ۱۶ اردیبهشت سال جاری دست‌کم ۳۸ شهروند بلوچ در زندان‌های جمهوری اسلامی ایران اعدام شده‌اند، امری که به روشنی نشانگر ستم مضاعف بر ملت بلوچ است.
ضرورت مستندسازی جنایات قضات
در بیانیه این هفته، کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» با تأکید بر افزایش بی‌سابقه اعدام‌ها، از نهادهای بین‌المللی حقوق بشری و مخالفان مجازات اعدام خواسته است که با افشای هویت و نقش قضاتی که در صدور این احکام مشارکت دارند، زمینه‌های طرح شکایت رسمی در مراجع مستقل بین‌المللی را فراهم کنند. در شرایطی که جمهوری اسلامی از حل بحران‌های داخلی و خارجی خود ناتوان مانده، اعدام به ابزاری سیاسی برای بقا و سرکوب بدل شده است؛ و مقابله با آن، ضرورتی فوری و اخلاقی برای وجدان‌های آگاه جهان.
به یاد برزان محمدی
کارزار همچنین یاد و خاطره برزان محمدی، زندانی سیاسی سابق و از حامیان پرتلاش این حرکت اعتراضی را که اخیراً در سانحه‌ای دلخراش جان باخته، گرامی داشته و این ضایعه را به خانواده‌اش و همه همراهان جنبش تسلیت گفته است. برزان محمدی، اهل سروآباد در کردستان، در سال‌های اخیر به دلیل فعالیت‌های مدنی و حمایت مستمر از زندانیان سیاسی، بارها با تعقیب قضایی و فشارهای امنیتی روبه‌رو شده بود.
نظرها
نظری وجود ندارد.