نه به اعدام

نسیم خاکسار، داستان‌نویس، شاعر و پژوهشگر در تازه‌ترین سروده خود بار دیگر تمام قد دربرابر حکم سلب حیات ایستاده است. شعری که شعر با لحنی مستقیم و بی‌پروا و کوبنده، ارجاع‌های مستند و نمادهای ساده و مؤثر، احساسات جمعی یک جامعه را بازتاب می‌دهد و به عنوان یک اثر اعتراضی ارزش می‌یابد. با وجود سادگی زبانی، این شعر تبدیل به یک سند ارزشمند از شرایط سیاسی و اجتماعی زمان خود است. بخوانید:

شعر «نه به اعدام» با تکرار کلمه «سال» فضایی تقویم‌گونه و تاریخ‌نگارانه می‌سازد. شاعر با ذکر سال ۱۴۰۴ و ارجاع به وقایع مشخصی مانند اعدام مجاهد کورکور و صدور حکم اعدام برای شریفه محمدی، وریشه مرادی و پخشان عزیزی، تلاش می‌کند تا شعر را به یک سند تاریخی تبدیل کند. این ارجاع‌های مشخص و واقعی، لحن شعر را از یک بیان کلی به یک اعتراض ملموس و مستند تبدیل می‌کند. در این شعر، نمادها به شکل ساده و قابل درکی به کار رفته‌اند. «خاک و درخت» نماد طبیعت و زندگی هستند که زیر سایه اندوه قرار گرفته‌اند. «نیزه‌های سوزان آفتاب» و «بی‌آبی» تصویری از ظلم و خفقان را ارائه می‌دهند. شاعر با استفاده از نمادهای بومی مانند «نخل‌های بلند گنتار» و «بلبل‌های خوشخوان خرما»، حسرت و دلتنگی را به شکلی ملموس بیان می‌کند. هجران بلبل‌ها و فاخته‌ها، استعاره‌ای از از دست رفتن آزادی و شادی است. زبان شعر، زبان روزمره و بیانی است. شاعر از واژگان و ساختارهای پیچیده پرهیز کرده و به طور مستقیم به مخاطب خود حمله می‌کند. شعر با واژگان کوبنده، لحنی تند و بی‌پروا و زبان صریح و بدون تعارف از نظر تأثیرگذاری و انتقال پیام، بسیار موفق عمل می‌کند.