مهران ربیعی در این مقاله می‌نویسد که برندگان جایزه نوبل اقتصادی نه تنها رابطه‌ی میان نهادها و توسعه را وارونه می‌بینند، بلکه درباره‌ی استعمار و خشونت تاریخی توسعه سکوت می‌کنند. مسئله اما فقط نظریه‌ی نهادها برندگان امسال نوبل اقتصاد نیست؛ خودِ این جایزه بخشی از سازوکار بازتولید سلطه‌ی فکری و سیاسی است.