الاهه نجفی ـ شهرک سینمایی غزالی، گنجینه بی‌مانند تاریخ تصویری ایران که با خون دل علی حاتمی بنا شد، امروز به سبب مدیریت ایدئولوژیک و ناکارآمد سازمان صداوسیما، تبعیض میان پروژه‌های کلان و مستقل، و فرسایش ساختاری ناشی از تخریب‌های بی‌ضابطه و آلودگی‌های گسترده، به نمادی از «تخریب آرام حافظه سینمای ایران» تبدیل شده است؛ دکورهای خیابان لاله‌زار نیمه‌ویران، لباس‌های تاریخی تکه‌پاره و لوکیشن‌های نمادین پر از آشغال‌‌‌‌اند. حفظ میراث فرهنگی، قربانی اولویت‌های ایدئولوژیک و درآمدزایی شده است.