الی پارایزر در «حباب فیلتر» نشان می‌دهد که الگوریتم‌های شخصی‌سازی، با محبوس کردن کاربران در حباب‌های اطلاعاتی، تنوع دیدگاه‌ها را محدود و قطبی‌سازی اجتماعی را تشدید می‌کنند. رژیم‌های توتالیتر مانند ایران می‌توانند از این پدیده برای کنترل اطلاعات، سانسور هدفمند، نظارت داده‌محور و انتشار پروپاگاندا بهره ببرند. در همان حال اینترنت به گروه‌های حاشیه‌ای، به‌ویژه زنان و جوانان ایرانی، امکان سازمان‌دهی و بیان مطالبات را داده است. این پویایی، که با ایده «انفجار درونی» فوکویاما هم‌خوانی دارد، نشان‌دهنده تناقض‌های داخلی رژیم و ناتوانی آن در پاسخ به تغییرات اجتماعی است.